รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 70

บทที่ 70 คุณหนูจู่ โกรธจนควันออกหู

คืนนี้เป็นคืนที่ถังซินได้นอนหลับอย่างสบายใจที่สุดในห้องของเธอ นับตั้งแต่วันที่ถูกลอบสังหารเธอต้องนอนอยู่ห้องเดียวกับมู่เฉินหย่วน เธอไม่กล้าส่งเสียงดังและต้องคอยเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ตลอด

เธอผล็อยหลับไปก่อนจะตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นตอนแปดโมงสามสิบนาทีในตอนเช้า

ถังซินเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อบางเบาและเสื้อโค้ทตัวหลวม แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นแบรนด์ดัง แต่ก็ยังช่วยขับรูปร่างผอมเพรียวของเธอให้ดูสดใสมีเสน่ห์ เธอแต่งหน้าเบาๆแล้วออกไปข้างนอก

ด้านนอกประตูไม่ใช่เฉินคาง แต่เป็นชายแปลกหน้าอีกสองคน

ทั้งสองทักทายถังซิน ถังซินยิ้มเล็กน้อยและหันไปเคาะประตูของมู่เฉินหย่วนที่อยู่ถัดไป

เธอต้องการถามเกี่ยวกับเรื่องของมู่หยางซิว

มู่หยางซิวมีคุณย่าเป็นคนของตระกูลมู่ พ่อของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาก็สามารถเข้าทำงานในบริษัทมู่ซื่อได้ ประมุขของตระกูลมู่เอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อยจึงส่งเสริมเขา

ถังซินไม่เข้าใจ ในเมื่อมู่หยางซิวเองก็รู้ดีว่ามู่เฉินหย่วนอยู่ไกลเกินกว่าเขาจะเอื้อมมือเข้ามายุ่งได้ แล้วเขามีใครคอยให้ท้ายไหนกันแน่ หรือว่าจะเป็นคุณหนูสี่มู่?

"อรุนสวัสดิ์ครับคุณถัง" ถังซินเพิ่งจะกดกริ่งได้สองครั้ง ผู้ช่วยจางก็เดินมาจากทางเดิน

"ผมเพิ่งส่งประธานมู่ไปที่ห้องอาหาร ELEVEN มาครับ วันนี้ประธานมู่ต้องไปเจรจาธุรกิจสำคัญ"

"อย่างนั้นเหรอคะ?" ถังซินผิดหวังเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะมีธุระอื่น ๆ ในตุรกีอีก "ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปรอที่ห้องนะคะ ถ้าประธานมู่กลับมาแล้ว รบกวนแจ้งฉันด้วย"

ผู้ช่วยจางหยับแว่นตาที่เลื่อนลงมา "คุณถัง เส้นเสียงของคุณหายดีแล้วเหรอครับ?"

ถังซินพยักหน้าสัมผัสคอระหงของเธอและพูดว่า "ฉันคิดไม่ถึงเลยว่ายาจะได้ผลดีขนาดนี้ ยาอีกตัวที่ใช้ทาภายนอกก็เหมือนกัน รอยฟกช้ำที่คอของฉันก็หายไปแล้วด้วย เลยอยากจะมาขอบคุณประธานมู่"

"ครับ" ในขณะเดียวกันกับที่ผู้ช่วยจางยอมรับฝากคำขอบคุณ เขาก็สงสัยว่านั่นเป็นยาที่คุณหมอสั่งให้เมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นถ้าคุณถังอยากจะขอบคุณ ทำไมไม่ขอบคุณหมอ ไปขอบคุณประธานมู่ทำไม?

เมื่อเห็นว่าเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของผู้ช่วยจางดังขึ้น ถังซินก็ไม่พูดมากอีก

"คุณยุ่งอยู่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"

เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า จึงเดินไปชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้าก่อนจะกลับมาทำงาน

ถังซินลงไปยังชั้นที่มีห้องอาหารและเลือกอาหารเช้าจากอาหารเช้าหลากหลายชนิด หลังจากมองหาที่นั่งและนั่งลงแล้ว คาดไม่ถึงว่าผู้ช่วยจางจะมานั่งด้วย

"คุณถังครับ บริษัทที่เราจะไปเจรจาด้วยมีปัญหานิดหน่อยต้องใช้ล่าม และจะต้องคุยกันให้จบภายในวันนี้ คุณรู้ภาษาสเปนด้วยใช่ไหมครับ คุณสามารถช่วยหน่อยได้ไหม แน่นอนว่าค่าจ้างงานนี้จะถูกคิดแยกต่างหากครับ"

ถังซินเกือบจะพ่นข้าวโอ๊ตในปากของเธอ เธอเช็ดมุมปากของเธอด้วยกระดาษทิชชูแล้วพูดอย่างงุ่มง่ามว่า

"ฉันเพิ่งรู้ว่าประธานมู่นั้นอ่อนเรื่องภาษา และทุกครั้งที่พูดถึงการเจรจาก็มักจะมีปัญหา"

ก่อนหน้านี้มันเป็นช่องโหว่ในเอกสาร คราวนี้มาถึงตุรกีแล้วก็ยังต้องใช้นักแปลอีก

มันคงเกิดขึ้นเป็นประจำผู้ช่วยจางลดแว่นตาลง "รอให้คุณถังทานอาหารเสร็จแล้ว ผมจะส่งคนมารับนะครับ การเจรจาจะเริ่มขึ้นตอนสิบโมง ห้ามสายนะครับ"

"ค่ะ" ถังซินนั้นยังไม่เก่งในการปฏิเสธ

ใครใช้ให้เธอเป็นพนักงานของบริษัทมู่ซื่อแถมยังต้องติดตามเจ้านายมาทำงานอีกล่ะ ถ้าเจ้านายสั่งให้ทำอะไร เธอก็ต้องทำตามสิ!

หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ถังซินก็ไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอรีบลงบันไดไปยังชั้นล่าง

แท็กซี่เพิ่งมาถึงประตูโรงแรมและคนขับรถก็เลื่อนกระจกหน้าต่างลงมา

"คุณถังเชิญขึ้นรถ" ภาษาอังกฤษของคนขับค่อนข้างคล่องแคล่ว "ผมจะพาคุณไปส่งที่ร้านอาหาร ELEVEN ก่อนสิบโมงเช้า"

คนขับไม่เพียงแค่เรียกแซ่ของถังซินได้ถูกต้อง แต่ยังรู้เวลาและสถานที่ ถังซินคิดว่าคนที่ผู้ช่วยจางส่งมาต้องเป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัยจึงขึ้นรถ