รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 79

บทที่ 79 ถังซินเป็นคนทำตั้งแต่เริ่มจนเสร็จ

หลังจากปิดประตูกระจกตรงระเบียงแล้ว ถังซินถึงจะรับโทรศัพท์ “กวนหลิงเอ๋อ เธอเป็นอะไรอีกแล้ว!”

“ไอ๊หยา ก็ฉันคิดถึงพี่หน่ะสิ” กวนหลิงเอ๋อพูดหัวเราะ “ฉันถ่ายละครเสร็จก็รีบโทรศัพท์หาพี่ พี่ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะไปกินข้าวกับพี่”

“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในประเทศ”

“หมายความว่ายังไง?”

ถังซินเห็นเธอเป็นน้องแท้ๆ จึงบอกเรื่องที่เธอมาเจรจาธุรกิจกับมู่เฉินหย่วนกับเธอแต่ไม่ได้บอกว่าเจรจาเกี่ยวกับอะไร

กวนหลิงเอ๋อวางสายโทรศัพท์แล้ววิดีโอคอลหาเธออีกครั้ง

ถังซินรับสายอย่างลำบากใจ ในสายวิดีโอคอลกวนหลิงเอ๋อกำลังมาร์คหน้าอยู่ ถังซินจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุยกันอยู่ดีๆทำไมจะต้องวิดีโอคอลด้วย?”

“พี่อย่าพึ่งขยับนะ ให้ฉันดูพี่ก่อน” กวนหลินเอ๋อกำลังพูดและขยับหน้าเข้ามาใกล้มือถือเพื่อมองดูถังซินอย่างละเอียด ได้ยินมาว่าตอนนี้ที่ประเทศตุรกีอากาศร้อนมาก ทำให้เป็นไข้แดดได้ง่าย”

“ไม่กี่วันมานี้ฉันอยู่แต่ในโรงแรม ไม่เป็นอะไรหรอก”

“พี่เอากล้องหมุนเปลี่ยนทิศทางไปรอบๆ”

ถังซินไม่อาจเปลี่ยนใจเธอได้ จึงจับมือถือโยกขึ้นลงไปมา “กวนหลินเอ๋อ เธอจะทำอะไรของเธอ แม้แต่แม่เธอยังไม่สนใจ ตอนนี้มาสนใจฉันแล้วหรอ?”

“ฉันก็ใส่ใจพี่เหมือนกับแม่อย่างดีมาตลอด” กวนหลิงเอ๋อพูดเสียงอุบอิบ หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีร่องรอยอะไรบนตัวถังซิน จึงถอนหายใจอย่างสบายใจ

หลังจากที่คุยกันไปเรื่อยเปื่อยไม่กี่ประโยค กวนหลิงเอ๋อก็ปิดวิดีโอคอล ทำให้ถังซินรู้สึกแปลกประหลาดใจ

เธอมีความรู้สึกว่ากวนหลินเอ๋อผิดปกติเล็กน้อย

ในตอนนี้ หลี่ซูเจ๋ก็ส่งข้อความวีแชทเข้ามา เป็นไฟล์เอกสารฉบับหนึ่งที่มีความจุใหญ่มาก

ถังซินดาวน์โหลดและเปิดดูจึงพบว่าเป็นแผนที่ที่เธอขอให้หลี่ซูเจ๋วาด

แผนที่ละเอียดกว่าที่เธอคิดไว้มาก สิ่งก่อสร้าง ป้ายจราจร บนนั้นเขียนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แม้แต่ถนนสายเล็กๆก็ยังมีป้ายติดอยู่ การออกแบบนี้สามารถเทียบเท่ากับดาวเทียมได้แล้ว

เมื่อแปลที่อยู่ออกมา เธอคิดเพียงว่าแค่ลองให้หลี่ซูเจ๋วาดดู คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะเก่งกว่าที่เธอคิดมาก สมกับที่บริษัทมู่ซื่อรับเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ

ถังซินส่งข้อความกลับไป “เยี่ยมมาก แค่ให้ที่อยู่กับเธอ เธอก็สามารถวาดออกมาได้ครบถ้วนทุกซอกทุกมุม”

หลี่ซูเจ๋ “แต่ฉันเป็นนักคณิตศาสตร์ที่มีฝีมือในระดับสูง แค่วาดแผนที่แค่นี้เอง ไม่ยากสำหรับฉันหรอก”

ถังซิน “ขอบคุณ กลับไปฉันจะทำกับข้าวให้เธอกิน”

หลี่ซูเจ๋ “ไม่เป็นไร เธอเล่ามาซิ เธออยู่กับประธานมู่เป็นยังไงบ้าง มีมองตาสปาร์คกันบ้างไหม?”

ถังซิน “เธอคิดเยอะไปแล้ว เรื่องแผนที่นี้ จำไว้นะว่าเก็บเป็นความลับ”

หลี่ซูเจ๋ “วางใจหน่า ฉันอยู่บ้านใช้โน๊ตบุ๊ควาดออกมา และเมื่อส่งให้เธอแล้วฉันก็จะลบทิ้งแล้ว ฉวยโอกาสในครั้งนี้เอาประธานมู่มาอยู่ในมือให้ได้ เร็วๆ!”

ถังซิน…

เธอไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้เอาซะเลย เมื่อก่อนนี้บอกว่าน้องชายสามีไม่ดีอย่างโน่นอย่างนี้ จะนำโชคร้ายมาให้ในชีวิต ตอนนี้จะให้เธอมาช่วงชิงเอาตัวลุง

ฉันทนไม่ได้กับความคิดที่กลับไปกลับมาของเธอจริงๆ

ถังซินถือมือถือแล้วเดินกลับเข้าไปที่ห้องรับแขก เมื่อเห็นข้างหน้าของมู่เฉินหย่วนมีโน๊ตบุ๊คที่เปิดไว้วางอยู่ ไม่รู้ว่าก้มหน้ายุ่งอยู่กับอะไร เธอเดินเข้าไปอย่างเบาๆ “ประธานมู่ ฉันมีธุระจะคุยกับคุณ”

“พอดีเลย ฉันก็มีธุระจะคุยกับเธอเหมือนกัน” มู่เฉินหย่วนได้เอาหน้าจอโน๊ตบุ๊คหันมาทางเธอ “เธอดูนี่”

ในจอคือรูปของแผนที่

“นี่บังเอิญมากเลยค่ะ ฉันก็ขอให้คนวาดแผนที่มาให้เหมือนกัน” ถังซินมองไปที่ภาพแผ่นนั้น นั่นก็คือที่อยู่เดียวกัน จึงกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ นำเอามือถือยื่นออกไปให้

มู่เฉิงหยวนเอาภาพในมือถือกับในโน๊ตบุ๊คเปรียบเทียบกัน เขาพบว่าภาพบนมือถือถังซินละเอียดและชัดเจนกว่า

เขาขยับคิ้วไปมา มีความรู้สึกน่าสนใจลึกอยู่ภายในใจ

แม้แต่คนที่อยู่กับเขามานานอย่างผู้ช่วยจาง ยังน้อยมากที่จะคิดตรงกันกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมีใจที่ตรงกับเขา และทำในเรื่องที่เหมือนกัน