รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 85

บทที่ 85 จู่ซือซือยังไม่กล้าล่วงเกินเขาขนาดนี้เลย

“ด้านล่างมีเพียงพี่น้องสองสามคนเดินลาดตระเวนอยู่ ไม่มีอะไรหรอก” เฉิงคางพูดแล้วส่งกล้องส่องทางไกลให้เขา “พี่ใหญ่รีบมาดู คุณถังกับประธานมู่สิ”

กวนชิงเฟิงหยิบกล้องส่องทางไกลมา กวาดดูตามพิกัดที่เขาพูด

มองผ่านเลนส์เห็นชายหญิงคู่หนึ่ง กำลังนั่งยอง ๆ จูบกันอยู่ ผู้ชายคือมู่เฉินหย่วนแน่ ๆ แต่ในมุมนี้มองเห็นแต่เพียงด้านข้างของผู้หญิงแต่ไม่เห็นลักษณะของใบหน้าเลย

มองแค่เพียงแว๊บเดียว เขาก็ทิ้งกล้องส่องทางไกลให้เฉินคางไปแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “นายมีงานอดิเรกเยอะดีนะ ชอบดูเรื่องส่วนตัวของประธานมู่ด้วย ถ่าย ๆ ไปเสียเลยสิ”

เฉินคางหัวเราะหึหึ “ผมก็แค่เป็นห่วงความปลอดภัยของประธานมู่ แล้วไปเห็นเข้าโดยบังเอิญต่างหากละ ก่อนหน้านี้ผมจะบอกว่าประธานมู่กับคุณถังน่าจะมีอะไรกัน ผมพูดได้ใช่ไหมล่ะ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยเหรอ”

“ไม่เกี่ยวหรอก ก็แค่เมาท์นิดหน่อย” เฉิงคางพูด “พระเจ้า ตอนที่ไม่มา คุณถังยังถามผมเลยนะ เธอบอกว่าอยากเจอพี่ พี่ว่าคุณถังหมายความว่าอย่างไรล่ะ”

กวนชิงเฟิงใช้ผ้าเช็ดปืนที่อยู่ในมือ ตอบกลับไปอย่างขี้เกียจหนึ่งประโยค “ไม่อยากรู้”

หน้าที่หลักของเขาก็คือความปลอดภัยของประธานมู่กับคุณถัง ส่วนคุณถังจะหน้าตาเป็นอย่างไร ทำไมถึงอยากเจอเขา เขาขี้เกียจที่ต้องทำความเข้าใจและก็ไม่อยากเจอด้วย

“แต่ผมมักจะรู้สึกว่า...”

เฉินคางลูบ ๆ หัว อยากจะนินทาต่อไปอีกสักสองสามประโยค กวนชิงเฟิงที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดเสียงต่ำ “แม่มึงหุบปากไปเลยไป ไปดูทางโน้นไป ไม่อยากได้เงินเดือนแล้วหรือไงวะ”

“เฮ้ย เฮ้ย ไปแล้ว ไปแล้ว” เฉินคางหยิบกล้องส่องทางไกลรีบเพ่นอย่างไว

เฉินคางหยิบกล้องส่องทางไกลไปตรวจตราอีกด้านหนึ่งของภูเขา กล้องส่องทางไกลค่อย ๆ กวาดไปถึงพื้นดินและป่าเขาไกล ๆ มีดวงไฟสว่างวาบขึ้นมา เขารีบกลับไปดูทันที

“พี่ใหญ่ มีความเคลื่อนไหว” เฉินคางไม่อาจเพิกเฉย รายงานสถานการณ์เบา ๆ “มีรถออฟโรดมาสองคัน”

กวนชิงเฟิงคลานไป ดึงกล้องส่องทางไกลในมือของเขามา

บนถนนไกล ๆ มีรถออฟโรดสองคันขับตามกันมา พอเขาเข้าไปใกล้มากขึ้น ก็เห็นรถที่อยู่ด้านหน้านั้น ด้านหลังมีเงาคนที่คุ้นเคยเหมือนกับในมือจะถือแผนที่อยู่ด้วย

“มู่หยางซิว” กวนชิงเฟิงนึกออกแล้ว สามีเก่าของถังซิน สมัยก่อนเคยไปบ้านของพวกเขามาสองสามครั้ง แต่ทว่าความเย่อหยิ่งและความหน้าซื่อใจคด เขากับกวนหลิงเอ๋อก็ไม่ชอบผู้ชายคนนี้

ทำไมเขาถึงมาที่นี่ล่ะ

“ดูเหมือนเป็นเปียวตี้ (ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นน้องชายทางฝั่งแม่) ของประธานมู่นะ” เฉินคาง “ดูเหมือนว่าจะเป็นญาตฝั่งแม่ของตระกูลมู่นะ”

พอหันหน้าไปเห็นกวนชิงเฟิงหน้าดำคร่ำเครียด ท่าทางอย่างกับอยากจะไปฆ่าคน เฉินคางก็ตัวสั่น “พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้มีความแค้นอะไรกับเขาใช่ไหม สีหน้าพี่ตอนนี้โคตรน่ากลัวเลย”

“มีความแค้นแน่นอนอยู่แล้ว” กวนชิงเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา ไม่สนใจเฉินคาง แบกปืนไปหาตำแหน่งไกล ๆ ใช้ทุ่งหญ้าอำพรางตัวเอง จากนั้นก็ใส่กระสุนปืน

ปืนเยอรมัน JKM2876 เป็นอาวุธสังหารคนในตอนกลางคืนที่ดีที่สุด

เขาคิดว่าถังซินกับมู่หยางซิวอยู่ด้วยกันไม่ได้อีกต่อไปถึงหย่ากันไปอย่างเงียบ ๆ ต่อมาถึงได้มารู้จากปากของกวนหลิงเอ๋อว่ามู่หยางซิวนอกใจแล้วคิดจะแว้งกัดถังซินสักที

ถ้าไม่กลัวที่จะลงมือในประเทศ โรงเรียนหาหัวหน้าตัวเองทำให้ถังซินรู้ เขาก็คงจะจัดการมู่หยางซิวไปได้แล้วจริง ๆ

ตอนนี้มู่หยางซิวมาหาเขาถึงที่แล้ว เขาจะเพิกเฉยไม่ลงมือไม่ได้อีกต่อไป

“เชรดแม่ พี่ใหญ่ พี่อย่าทำอะไรซี้ซั้วนะ” เฉินคางรีบม้วนกลิ้งกลับมา ท่าทางจะบุกออกไปปะทะ ก็กลัวจนตัวสั่น “นี่มันเปียวตี้ของประธานมู่นะ”

“เปียวตี้ของประธานมู่ไม่อยู่ในประเทศดี ๆ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ” กวนชิงเฟิงพูด “ประธานมู่บอกแล้ว เพียงแต่ว่าเขาไม่พูดถึงเท่านั้นเอง ไม่ว่าใครมาให้ฉันจัดการ”

เฉินคางมาคิด ๆ ดูก็คิดว่าถูก แต่ก็กังวลนิด ๆ “พี่ใหญ่ หรือว่าพวกเราจะ...”

เขายังไม่ทันพูดจบ กวนชิงเฟิงกลับทนฟังไม่ไหว หันไปง้างไกปืนลง โวยวายเบา ๆ ทันใดนั้นก็โดนแมลงอะไรไม่รู้ส่งเสียงกลบ

เฉินคางรีบหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมา มองเห็นรถออฟโรดสองคันบนถนนขับฉวัดเฉวียนไปมา กระจกหน้ารถออฟโรดคันนั้นโดนบดละเอียด คนที่นั่งอยู่ด้านหลังโดนยิงไปหนึ่งทีจนเลือดสด ๆ ไหลย้อยลงมา