รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 35

“ซูการ์ คุณฟื้นแล้วหรอ?”

ไอแซกเห็นซูการ์ฟื้นแล้ว ใบหน้าก็มีความดีใจ

“ไอแซกเป็นคุณจริงๆหรอ? ที่นี่โรงพยาบาลหรอคะ?”

ซูการ์พยายามดันตัวลุกขึ้น มองไปรอบๆ นึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมด

เธอกับมิลินถูกลักพาตัว หลังจากนั้นเธอเลยหนีออกมา

แล้วก็ถูกรถชน

คนที่ขับรถก็คือไอแซก

“ใช่แล้ว ขอโทษนะครับที่ผมชอบคุณจนได้รับบาดเจ็บ”

ไอแซกรู้สึกสงสารและรู้สึกผิด แล้วหยิบหมอนมาพิงไว้ที่ด้านหลังของเธอ

“ไม่ ฉันต่างหากที่ควรขอบคุณ ถ้าไม่ใช่คุณชนฉันจนได้รับบาดเจ็บ ฉันคงถูกคนจับตัวไปแล้ว”

ซูการ์คิดถึงโจรที่ลักพาตัว ในใจยังคงมีความหวาดผวา

ก็ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นคนพวกนั้นได้ทำอะไรมิลินหรือเปล่า

“เกิดอะไรขึ้น? คุณไปปรากฎตัวอยู่ที่ที่ห่างไกลอย่างนั้นได้ยังไง? ใครกันที่จะจับตัวคุณ?”

ไอแซกชะงักเล็กน้อย พลางรีบถามขึ้น

“ฉันไม่รู้ค่ะ”

ซูการ์ส่ายหน้า แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอีกครั้ง

การปรากฏตัวของโจรลักพาตัวพวกนั้นดูเหมือนไม่ใช่เผอิญผ่าน แต่เหมือนมีการวางแผนไว้ล่วงหน้า

พวกมันต้องการตัวใคร?

มิลินหรือว่าเธอ?

“ไอ้เลวพวกนี้ เหิมเกริมขนาดนี้เลยหรอ?”

ไอแซกมีสีหน้าโกรธ

สายตามาตกอยู่ที่ศีรษะของเธอ ตรงท้ายทอยของเธอไปโขลกกับก้อนหินทำให้บวมโน

“โชคดีที่คุณปราดเปรื่อง หนีออกมาได้ แล้วก็โชคดีตอนที่คุณถูกรถผมชนก็ไปตกอยู่ในแปลงปลูกดอกไม้สูง ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไง”

พอดีวันนี้เขาไปเยี่ยมลูกค้าที่จะแก้ไขบ้านคนนึงแถวชานเมือง

คิดไม่ถึงว่าพอออกมาก็ชนกับซูการ์

แล้วก็โชคดีที่เขาเป็นคนชนเธอ