รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 108

“ครูลิลลี่”

ซูการ์ทักทายลิลลี่

ลิลลี่จำซูการ์ได้ จึงตอบอือไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

“สวัสดีค่ะครูลิลลี่”

เอรินตัวน้อยที่ตามเข้ามาด้วยก็ทักทายด้วยเสียงนุ่มนิ่ม

ลิลลี่ดูอ่อนโยนลงเล็กน้อย “เลิกเรียนแล้วหรือจ๊ะ？”

“ใช่ค่ะ”

เอรินตอบกลับอย่างเป็นเด็กดี ตาโตคู่นั้นมองไปทางเตียงคนไข้

เด็กชายตัวเล็กบนเตียงดูไม่แย่นัก

ตอนนี้กำลังเบะปากพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง

“นี่พ่อทูนหัว หนูอย่าขยับสิ ถ้าขยับอีกจะแทงอีกเข็มนะ”

หญิงวัยกลางคนด้านข้างรีบกอดเขาไว้

เด็กชายเบะปาก ร้องออกมา“ไม่ฉีดยา จะกลับบ้าน จะออกไปเล่น！”

“น้องหนู เด็กดี รอแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวก็หายแล้ว”ลิลลี่รีบปลอบ

“ไม่เอาๆๆ！”เด็กชายร้องเสียงดัง

หญิงวัยกลางคนสอบตากับลิลลี่ ใบหน้ามีแต่ความรู้สึกกังวล

ปกติเด็กคนนี้อยู่ไม่สุขอยู่แล้ว จะยอมอยู่บนเตียงนิ่งๆ ได้ไง

ตอนนี้เอง เอรินสะบัดมือซูการ์ออก เดินไปที่หน้าเตียงคนไข้

“น้องชายอย่าร้องไห้เลยนะ！ฉีดยาเสร็จก็จะได้ออกไปเล่นแล้ว นี่ เราให้ลูกอม”

เด็กตัวเล็กบนเตียงได้ยินเสียงของเอริน เสียงร้องไห้ก็หยุดลง

ใบหน้าเขามีคราบน้ำตา มองเอรินแล้วเบะปากพูดว่า：“ที่นี่ไม่สนุกเลย”

“งั้นเราอยู่เล่นกับเธอดีไหม？”