รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 64

คณิตก็เห็น ทรงกลดแน่นอน

มือที่อุ้มเอรินโอบข้างแน่น รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าหายไปทันที

“ซูการ์ในเมื่อเค้กมาส่งถึงที่แล้ว งั้นฉันกับเอรินกลับก่อนนะ”

ถ้ารู้ว่ากองที่ซูการ์อยู่นั้นมี ทรงกลดเป็นผู้กำกับ เธอก็คงไม่มา

“หม่ามี๊ หนูไม่กลับ”

เอรินเพิ่งจะมา ส่ายตัวด้วยใบหน้าที่ไม่ยอม

“เอริน เชื่อฟัง พวกเรากลับก่อน เดี๋ยวกลางคืนหม่ามี๊ก็กลับแล้ว”

สีหน้าของคณิต ไม่ค่อยดี อุ้มเด็กน้อยเตรียมที่จะออกไป

“ไม่เอา ฮือฮือ หม่ามี๊ หนูไม่กลับ”

เอรินร้องไห้ขึ้นมา

ซูการ์มองหลังคณิตที่หันหลังนั้น อยากที่จะพูดอะไร

ขณะที่เธอจะพูดอะไรบางอย่างนั้น เสียงผู้ชายที่อยู่ด้านหลังก็ดังขึ้น

“คณิต?”

เป็นเสียงของ Oscar

คณิตหยุดเดิน แล้วกอดเอรินแน่น

“อื้อ มี่มี๊คณิต เอรินไม่สบายตัว”

เจ้าเด็กน้อยพูดอย่างรู้สึกไม่สบายตัว

คณิตได้สติ รีบผ่อนแรงลง

“ขอโทษนะเอริน เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

เจ้าเด็กน้อยทำปากตุ่ยไม่พูด ดวงตากลมมองไปที่ ทรงกลดกำลังเดินเข้ามา

ทรงกลดมองมาที่เธอเหมือนกัน ในหางตานั้นเหมือนมีอะไรปรากฎขึ้นมา

“คณิต ไม่ได้เจอกันนาน นี่ลูกสาวของคุณหรอ?”

ได้ยินดังนั้น คณิตหันกลับมา แล้วให้เอรินหันหลังให้เธอ

คณิตเชิ่ดหน้าพูด แววตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“ผม…..”

สีหน้าของ ทรงกลดไม่ค่อยดี รู้ว่าเธอกำลังเย้ยหยัน แชมพู ว่าเป็นเมียเก็บ

ตอนนั้นเองเสียงของ แชมพู ก็ดังขึ้น

“โอ้ว นี่ไม่ใช่พี่คณิต หรอกหรอคะ ทำไมมีเวลามาได้ แล้วยังพาเด็กมาด้วย?”

ศัตรูหัวใจมาเจอกันก็ให้ตาร้อน

ข้างแก้มของคณิตเกร็ง เผยให้เห้นความเยือกเย็น

ซูการ์ให้พนักงานเอาเค้าถือเข้าไปด้านใน แล้วตัวเองก็อุ้มเอรินเข้าไป

แชมพู เดินมาที่ข้างกาย ทรงกลดคล้องแขนเขา ท่าทางรักกันมาก

“พี่คณิต สี่ปีไม่เจอกัน ลูกโตขนาดนี้เลยหรอคะ แต่หนูเหมือนไม่ได้ยินข่าวว่าพี่แต่งงานเลย ใครเป็นพ่อเด็กหรอคะ หรือว่าเมื่อสีปีก่อนที่หย่ากับทรงกลดของหนูเสียใจหนักมาก เลยไปเมาที่ผับแล้วไปมีลูกกับผู้ชายคนอื่น ถ้าอย่างนั้นแล้วมันเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อใช่มั้ยคะ?”

คณิตว่าเธอเป็นเมียเก็บ งั้นเธอก็ว่าคณิตหน้าด้านไม่เจียมตัว!