รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 65

เด็กกำพร้า!

คณิตหันแวบมามองเธอ แล้วพูดเสียงโกรธ “แกว่าใครกำพร้า ไหนพูดอีกรอบสิ แชมพู?”

“เฮ้อ ขอโทษนะ ดูปากฉันสิ พูดจาไม่ระวังได้ไง พี่คณิต เด็กไม่มีพ่อก็ไม่มีพ่อสิคะ อย่างมากก็แค่หาพ่อเลี้ยงให้”

แชมพู แสร้งทำเป็นรู้สึกผิด แต่คำพูดที่พูดออกมานั้นฆ่ากันชัดๆ

“คนรอบข้างของหนูเป็นนักธุรกิจมีเงินหย่าร้างไปค่อนข้างเยอะ เอางี้เดี๋ยวหนูช่วยถามเขาให้ ดูว่าพวกเขาสะดวกออกมาพบพี่มั้ย หนูคิดว่านะดูจากหน้าตาพี่แล้วหาผู้ชายที่แต่งงานมาแล้วสองสามรอบ อายุเยอะๆหน่อยคงไม่น่าใช่ปัญหา”

ความหมายก็คือคณิตนั้นเหมาะคบหากับผู้ชายที่เคยหย่าร้างและอายุมาก

คณิตโมโหสุดขีด กำลังอยากที่จะเอ่ยปากพูดคนที่อยู่ข้างกายก็สาดเครื่องดื่มเข้าไปทาง แชมพู

คณิตกลืนคำพูดที่จะพูดลงไป หันมามองก็เห็นซูการ์ ถือแก้วเปล่าอยู่ จ้องมอง แชมพู อย่างเยือกเย็น

เอรินหลบอยู่ที่หลังของเธอ มือน้อยๆกุมที่ใบหน้า ดวงตากลมโตมองรอดผ่านนิ้วมือไป

“อ๊า!”

แชมพู ถูกสาดไปทั่วตัว ได้สติเลยโมโหร้องขึ้นมา

ทรงกลดรีบให้เลขาไปเอาผ่าขนหนูแห้งมา

“เฮเลนา เธอบ้าหรือเปล่า? ถ้าบ้านักก็รีบไปโรงพยาบาลซะนะ!”

แชมพู เปียกไปทั่วทั้งร่าง พูดร้องขึ้น ไม่มีภาพลักษณ์ความสง่าอยู่เลย

“คนที่ควรไปโรงพยาบาลคือเธอ ปากเสียๆอย่างนั้น ไม่รู้จริงๆว่า ทรงกลดทนปากเสียๆของเธอได้ไง”

ซูการ์หยุด ในใบหน้าที่บูดเบี้ยวของ แชมพู เธอพูดต่อว่า “อื้ม ฉันเข้าใจแล้ว ตอนนั้นเธอแกล้งท้องนิน่า เลยใส่ร้ายเค้า พอใส่ร้ายปุ๊ป ทรงกลดก็ทำได้แค่กัดฟันยอมรับสินะ”

เธอเป็นคนถือพรรคถือพวก

ด่าว่าเธอได้ แต่มาด่าลูกสาวและเพื่อนรักของเธอไม่ได้!

“เฮเลนา แก!”

แชมพู ทั้งอับอายทั้งโกรธ อยากที่จะเข้าไปฉีกเลือดฉีกเนื้อซูการ์

มองคนที่อยู่รอบกำลังดูอยู่ ทรงกลดเลยรีบมาจับเธอและดึงเธอไป

ซูการ์เอาแก้วเปล่าที่อยู่ในมือทิ้งลงในถังขยะ แล้วอุ้มลูกสาวขึ้นมา