เมื่อได้ยินคำพูดของริตา โรซาลีไม่ได้ตื่นเต้นมากนัก
“ลูกไปเช็กประวัติคนชื่อเกรซคนนั้นมาหรือยัง ? เธอเป็นใครมาจากไหน ทำไมต้องอุ้มลูกของซูการ์ไป ? ”
คอฟฟีเมตมีทายาทแล้ว!
เมื่อมีทายาท นั้นก็เท่ากับว่าตำแหน่งผู้มีอำนาจบริหารจัดการจอห์นสันกรุ๊ปก็ยิ่งจะมั่นคงมากขึ้น
นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
และเกรซคนนี้ ถึงขั้นกล้าที่จะขโมยเด็กคนหนึ่งไปได้ ก็ไม่ใช่คนดีอะไร
“ข้อมูลที่ได้มาของเกรซ ดูธรรมดามาก ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เลย”
ริตาพูดถึงข้อมูลที่ได้มาของเกรซอย่างง่ายๆ
“เธออุ้มลูกของซูการ์ไป คงอยากจะเป็นภรรยาจอนห์สัน แม่ค่ะ ให้ซูการ์มาเป็นสะใภ้ตระกูลจอห์นสัน ไม่สู้ให้เกรซเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจอห์นสันจะดีกว่า เรากุมความลับของเธอเอาไว้ ยังไงก็ต้องเชื่อฟังเรา”
คำพูดนี้ถูกต้อง
โรซาลียิ้มเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยแผนการมากมาย
“คิดปรารถนาสิ่งใดก็ได้ในสิ่งนั้น ครั้งนี้ ฉันจะต้องดึงคอฟฟีเมตลงจากตำแหน่งให้ได้ !”
“แม่ค่ะ เราควรทำยังไงกันดี ?”
“เอาแบบนี้......”
......
เลียงฮอลล์ วิลล่า
ทันทีที่คอฟฟีเมตเข้ามาในบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมๆของอาหารลอยตลบอบอวลไปทั้งบ้าน
“คุณชายใหญ่ กลับมาแล้วเหรอคะ คุณซูการ์กำลังทำอาหารให้คุณอยู่ ”
นีย์รับกระเป๋าเอกสารของคอฟฟีเมต ใบหน้าที่เหี่ยวย่นไปตามวัยยิ้มแป้น
คิ้วคอฟฟีเมตเลิกขึ้น มุมปากยกหยักจนเป็นเส้นโค้ง
ถือว่าเธอยังรู้ผิดชอบชั่วดี ยังรู้จักเอาอกเอาใจเขา
ในห้องครัว ซูการ์ตักกับข้าวออกมาจากหม้อ หันกลับมาก็เห็นคอฟฟีเมตเดินเข้ามาในห้องอาหาร
เธอเม้มริมฝีปาก แล้วยกบะหมี่และกับข้าวออกมา
“คุณคอฟฟีเมต เชิญรับประทานได้เลยค่ะ ”
นี่คงจะเป็นอาหารค่ำมื้อสุดท้ายที่เธอจะทำให้เขาแล้ว
คอฟฟีเมตเองก็รู้สึกหิวแล้วจริงๆ
ได้กลิ่นของอาหารที่หอมหวนแบบนี้ เขาหยิบตะเกียบขึ้นมา และเริ่มกินมันอย่างสุภาพ
คอฟฟีเมตกักเก็บความกรุ่นโกรธที่มีในใจ และรับรู้แล้วว่าทำไมวันนี้ซูการ์ถึงได้ดูผิดปกติ
“ในเมื่อคุณรู้แล้ว ผมก็จะไม่ปิดบังคุณอีกต่อไป ”
เขาตั้งใจเอาไว้อยู่แล้วว่าจะหาเวลามาคุยกับเธอ
แค่ไม่คิดว่าเธอจะมารู้ล่วงหน้าเสียก่อน!
“ผู้หญิงคนนี้ชื่อเกรซ เป็นผู้หญิงที่ผมเคยไปมีอะไรด้วยเมื่อสี่ปีก่อน ตลอดสี่ปีมานี้ผมก็คอยตามหาเธอ ไม่กี่วันก่อนเพิ่งจะเจอตัว เด็กคนนี้เป็นลูกของเรา ”
คอฟฟีเมตสรุปสั้นๆให้ฟัง
นิ้วมือของซูการ์หดเกร็ง สักพัก ก็พูดขึ้นว่า“แบบนี้นี่เอง ในเมื่อคุณหาเธอเจอแล้ว งั้นเราก็หย่ากันเถอะ”
ไม่แปลกที่ก่อนหน้านั้นเขาจะบอกกับนายหญิงจูสว่า ภรรยาจอนห์สันมีคนที่เหมาะสมกว่าแล้ว
ที่เขาหมายถึงคงเป็นเกรซคนนี้ใช่ไหม
ในเมื่อเขาหาตัวเจอแล้ว เธอก็ควรจะสละที่ตรงนี้ให้
“ไม่ได้ ผมไม่หย่ากับคุณเด็ดขาด ”
ดวงตาของคอฟฟีเมตมืดมน“ สุขภาพคุณย่าไม่ค่อยดี เราไม่ควรไปกระตุ้นท่าน ”
ไม่หย่ากับเธอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล