เมื่อได้ยินคำพูดของริตา โรซาลีไม่ได้ตื่นเต้นมากนัก
“ลูกไปเช็กประวัติคนชื่อเกรซคนนั้นมาหรือยัง ? เธอเป็นใครมาจากไหน ทำไมต้องอุ้มลูกของซูการ์ไป ? ”
คอฟฟีเมตมีทายาทแล้ว!
เมื่อมีทายาท นั้นก็เท่ากับว่าตำแหน่งผู้มีอำนาจบริหารจัดการจอห์นสันกรุ๊ปก็ยิ่งจะมั่นคงมากขึ้น
นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
และเกรซคนนี้ ถึงขั้นกล้าที่จะขโมยเด็กคนหนึ่งไปได้ ก็ไม่ใช่คนดีอะไร
“ข้อมูลที่ได้มาของเกรซ ดูธรรมดามาก ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เลย”
ริตาพูดถึงข้อมูลที่ได้มาของเกรซอย่างง่ายๆ
“เธออุ้มลูกของซูการ์ไป คงอยากจะเป็นภรรยาจอนห์สัน แม่ค่ะ ให้ซูการ์มาเป็นสะใภ้ตระกูลจอห์นสัน ไม่สู้ให้เกรซเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจอห์นสันจะดีกว่า เรากุมความลับของเธอเอาไว้ ยังไงก็ต้องเชื่อฟังเรา”
คำพูดนี้ถูกต้อง
โรซาลียิ้มเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยแผนการมากมาย
“คิดปรารถนาสิ่งใดก็ได้ในสิ่งนั้น ครั้งนี้ ฉันจะต้องดึงคอฟฟีเมตลงจากตำแหน่งให้ได้ !”
“แม่ค่ะ เราควรทำยังไงกันดี ?”
“เอาแบบนี้......”
......
เลียงฮอลล์ วิลล่า
ทันทีที่คอฟฟีเมตเข้ามาในบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมๆของอาหารลอยตลบอบอวลไปทั้งบ้าน
“คุณชายใหญ่ กลับมาแล้วเหรอคะ คุณซูการ์กำลังทำอาหารให้คุณอยู่ ”
นีย์รับกระเป๋าเอกสารของคอฟฟีเมต ใบหน้าที่เหี่ยวย่นไปตามวัยยิ้มแป้น
คิ้วคอฟฟีเมตเลิกขึ้น มุมปากยกหยักจนเป็นเส้นโค้ง
ถือว่าเธอยังรู้ผิดชอบชั่วดี ยังรู้จักเอาอกเอาใจเขา
ในห้องครัว ซูการ์ตักกับข้าวออกมาจากหม้อ หันกลับมาก็เห็นคอฟฟีเมตเดินเข้ามาในห้องอาหาร
เธอเม้มริมฝีปาก แล้วยกบะหมี่และกับข้าวออกมา
“คุณคอฟฟีเมต เชิญรับประทานได้เลยค่ะ ”
นี่คงจะเป็นอาหารค่ำมื้อสุดท้ายที่เธอจะทำให้เขาแล้ว
คอฟฟีเมตเองก็รู้สึกหิวแล้วจริงๆ
ได้กลิ่นของอาหารที่หอมหวนแบบนี้ เขาหยิบตะเกียบขึ้นมา และเริ่มกินมันอย่างสุภาพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล