ให้เขาไปตามจีบซูการ์ ?
เขาเป็นถึงผู้มีอำนาจของตระกูลจอห์นสัน ควรให้คนอื่นมาร้องไห้อ้อนวอนขอร้องเขาไม่ใช่เหรอ?
เขาไม่ความเย่อหยิ่งหรือไง?
มองดูแผ่นหลังของหลานชายตัวเอง ดวงตาของคนแก่อย่างนายหญิงจูสมีประกาย
เธอจะนั่งนิ่งอยู่เฉยๆไม่ได้ ต้องออกแรงช่วยหลานชายตัวเองสักหน่อยแล้ว
......
วันรุ่งขึ้น
ซูการ์ยืนอยู่ที่หน้าประตูสำนักงานเขต เหลียวซ้ายแลขวา
ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคอฟฟีเมต
ผู้ชายคนนี้คงไม่ได้จะแกล้งไม่เห็นข้อความหรอกนะ?
หากไม่มา อย่างน้อยก็ควรจะบอกตัวเองสักหน่อยไหม!
ซูการ์แอบตำหนิในใจ ยังลังเลว่าควรจะรอต่อไปอีกดีไหม
ในตอนนี้เอง มีรถหรูคันหนึ่งจอดลงตรงที่ประตู
ประตูรถเปิดออก คอฟฟีเมตลงมาจากเบาะหลัง
ชุดสูทสีดำที่ถูกตัดเย็บมาอย่างดีห่อหุ้มร่างที่สูงโปร่งและสง่างามของเขาเอาไว้
ภายใต้แสงอาทิตย์ ใบหน้าที่เย็นชาและหมดจดของชายหนุ่มยังคงดูหล่อเหลาไร้ที่ติ
ช่างเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบจริงๆ!
ซูการ์แอบถอนหายใจ แล้วเดินเข้าไปหาอย่างไว
“คุณคอฟฟีเมต มาแล้วเหรอ ”
หญิงสาวมัดผมหางม้า เผยให้เห็นหน้าผากที่ขาวใสและเรียบเนียน
ภายใต้แสงแดด หญิงสาวยิ้มแก้มปริแล้วเดินมาหา เห็นชัดถึงใบหน้าที่อ่อนเยาว์และสวยใสเป็นพิเศษ
ดูเหมือนจะอารมณ์ดีอย่างมาก
คอฟฟีเมตชำเลืองมองเธอไปแวบหนึ่ง เจอเข้ากับรอยยิ้มนี้ของเธอ รู้สึกเพียงความขุ่นเคืองที่กักเก็บไว้ในใจก็พวยพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง
เธอหย่ากับตัวเองแล้วมีความสุขมากขนาดนี้เลยเหรอ ?
“คุณคอฟฟีเมต สายมากแล้ว เราเข้าไปทำเรื่องกันเลยดีไหม? ”
ซูการ์มองดูใบหน้าที่บึ้งตึงของคอฟฟีเมต ราวกับมีใครเป็นหนี้เขายังไงอย่างนั้น จึงถามไปอย่างระมัดระวัง
คอฟฟีเมตจ้องมองเธอ จู่ๆก็โพล่งออกมาคำหนึ่ง “ซูการ์ เรื่องบางเรื่องคุณไม่จำเป็นต้องมากังวล ผมจัดการเองได้ ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง คุณจะเป็นแม่ของทาคุมิไหม ? หากคุณกลับคำ ผมสามารถ......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล