รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 92

นายหญิงจูสให้เธอไปที่คฤหาสน์หลังเก่า ?

ซูการ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอบด้วยรอยยิ้ม“ได้ค่ะคุณย่า จะไปเดี๋ยวนี้”

เธอเคยพูดเอาไว้ ต่อให้จะหย่ากันไปแล้ว ก็จะเห็นนายหญิงจูสเป็นเหมือนย่าของตัวเอง

ซูการ์วางสาย แล้วมองไปที่ไอแซก“ไอแซก นายไปทำงานของนายเถอะ ฉันจะแวะไปที่คฤหาสน์หลังเก่าสักหน่อย”

สีหน้าแววตาไอแซกยั้งคิดอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป

หย่าร้างกันไปแล้ว ทำไมนายหญิงจูสยังต้องให้เธอไปที่คฤหาสน์หลังเก่าอีก ?

ทำไมรู้สึกเหมือนยังตัดกันไม่ขาดเลย ?

ซูการ์ขับรถไปที่คฤหาสน์หลังเก่า

ภายใต้การนำของคนใช้ เธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

ในตอนนี้เอง นายหญิงจูสกำลังนั่งอยู่ที่โซฟา มองดูทาคุมิเล่นลูกรูบิกอยู่

เด็กน้อยเล่นอย่างตั้งใจ ใบหน้าด้านข้างงดงามและละเอียดลออ

สองมือเล็กๆบิดหมุนลูกรูบิกไปมาอย่างคล่องแคล่ว ไม่นาน สองด้านสุดท้ายก็สลับเป็นสีเดียวกันได้เสร็จสมบูรณ์

เขายกยิ้มอย่างเงียบๆ ยกลูกรูบิกขึ้นมาแล้วยื่นมันไปตรงหน้าของนายหญิงจูส เพื่อให้เธอมองดู

นายหญิงจูสหัวเราะชอบใจ “เด็กดี เก่งมากๆ ”

ภาพที่เห็นนี้เป็นอะไรที่อบอุ่นมาก

ริมฝีปากของซูการ์ยกหยัก เอ่ยเรียก“คุณย่า หนูมาแล้วค่ะ ”

นายหญิงจูสกับทาคุมิหันมองมาที่เธอพร้อมกัน

“ซูการ์ มานี่เร็ว”

นายหญิงจูสยิ้มร่าแล้วกวักมือเรียกเธอ

ทาคุมิมองซูการ์ที่เดินเข้ามาใกล้อย่างไม่วางตา ดวงตาเป็นประกาย

เป็นคุณน้าคนสวย！

ซูการ์เดินมาที่ตรงหน้าของคนทั้งสอง มองสบตากับดวงตาที่สว่างสดใสของเด็กน้อย นัยน์ตาเป็นประกาย

ดวงตาคู่นี้มีประกายแวววาวอย่างมาก ทำเธอรู้สึกเหมือนกับดวงตาคู่คมของลูกสาวตัวเองเลย！

“หนูชื่อทาคุมิใช่ไหม ? เราเจอกันอีกแล้วนะ ”

ซูการ์ก้มตัวลงเล็กน้อย เอ่ยทักทายกับเด็กน้อย