'รักข้ามรุ่น' กับคุณลุงจอมขรึม นิยาย บท 2

เขาตามหาเธอมาห้าปีแล้ว เขาไม่ได้รับการติดต่อจากเธอเลย แล้วจู่ๆตอนนี้เธอก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเขาแบบนี้!

บรรยากาศที่เงียบสงัดรอบตัวเขาพลันเปลี่ยนไป

ในเวลานี้โจวไท่กำลังออกคำสั่งให้กับบอดี้การ์ดของฐาน: "มีผู้บุกรุกในพื้นที่ C กลุ่มหนึ่งและสองกลุ่มถูกสั่งให้ไปฆ่าด่วน!"

เกือบจะทันทีที่เสียงของเขาลดลง ความเฉยชาระหว่างคิ้วของกงเส่าถิงก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นความดุดัน "ใครอนุญาตให้คุณฆ่าเธอ?"

เขาโกรธแล้ว!

ผู้คนรอบข้างกลั้นหายใจอย่างรวดเร็ว โจวไท่เองก็ตกใจมากจนไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง

ดูเหมือนทุกอย่างเริ่มจะสงบลง

กงเส่าถิงยืนอยู่ข้าง ๆ และออกคำสั่ง: "จัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์"

"คือว่า..."

โจวไท่ตอบอย่างสั่น ๆ

รอจนพวกเขาได้สติอีกครั้ง ก็เห็นร่างสีเทาเข้มของกงเส่าถิงหายไปในพริบตา

ด้านหลังของเขา กลุ่มสุนัขพันธุ์ทิเบตที่เดิมทียังวิ่งไล่กันอยู่เมื่อเห็นว่านายท่านเดินออกไปแล้ว ก็วิ่งตามนายท่านไปอย่างร่าเริง

โจวไท่ไม่เคยเห็นกงเส่าถิงแบบนี้มาก่อนและเขาค่อนข้างรู้สึกงงและสับสน: "ทางที่บอสมุ่งหน้าไปดูเหมือนจะเป็นพื้นที่ที่มีผู้บุกรุกอยู่ในขณะนี้ ... "

เฮ้ย!

เขาสั่งบอดี้การ์ดทันที: "ยังมัวทําอะไรอยู่อีก" รีบจัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ด่วน! "

…………

แสงพระอาทิตย์ตกลุกโชนราวกับเปลวไฟท้องฟ้า ส่วนใหญ่เป็นสีแดงเพลิงและแสงสีแดงนั่นสว่างท่วมท้องฟ้าราวกับว่าป่าทั้งผืนจะตกอยู่ในทะเลเพลิงได้ทุกเมื่อ

เยี่ยหลานซานเดินโซซัดโซเซ

แสงยามพลบค่ําสาดส่องลงมาบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอและสะท้อนให้เห็นถึงความโศกเศร้า

หลังจากที่เธอออกจากกองถ่ายแล้ว เธอก็หายอดเขาที่ห่างไกลและเงียบสงบมาดื่มเหล้าคนเดียว พอดื่มจนอารมณ์ดีขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างอยู่ข้างหลัง เธอหันกลับไปมองอย่างเมามาย แต่สุดท้ายก็บังเอิญตกจากเขา ทำให้เท้าแพลง แถมตามร่างกายก็ยังมีแผลอีกหลายแผล......

“โชคไม่ดีจริงๆ!”

ความหงุดหงิดทำให้เธอรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างกาย

มันร้อนจริงๆ

อากาศเย็น ๆ สายลมยามเย็นที่สดชื่นและแม้แต่หมอกในป่าก็เย็นยะเยือกและรวมตัวกันกลายเป็นหยาดน้ำค้างตกลงกระทบลงบนผิว แต่เธอก็ยังรู้สึกร้อนอยู่ดี

ทั้งร่างกายเหมือนถูกไฟไหม้

เธอปาดเหงื่อบนหน้าผากอย่างยากลําบาก และมองไปด้านหน้าที่มีทางทับซ้อนกัน "นี่มันบ้าอะไรกัน?" เมื่อไหร่จะได้ออกไปจากที่นี่? "

อาการปวดเท้าเริ่มชา บาดแผลบนร่างกายของเธอเริ่มอักเสบเลยทำให้มีไข้สูง และดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของร่างกายจะถูกพรากไปหายไปจากเธอ

ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?” ฉันแค่อยากจะเป็นลูกสาวที่ดีในสายตาของแม่ เป็นแฟนที่ดีในหัวใจของเฉียวเฟยฝานและอยากจะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้ดีพอ ... "

อย่างไรก็ตามแม่ของเธอไม่ชอบเธอ ดีเอ็นเอที่ตรวจพบเมื่อสองปีก่อนไม่น่าเชื่อว่าเลยว่าเขาเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดลูกสาวอย่างเธอจริงๆ

เฉียวเฟยฝานก็ทําตัวตามอําเภอใจต่อหน้าเธอ ทั้งๆ ที่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต แต่สุดท้ายก็ผิดสัญญาและไปยืนเคียงข้างเกาซินซิน

ความเศร้าใจบวกกับทางด้านหน้าที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดยิ่งทําให้อารมณ์หงุดหงิดแย่ลง

แต่ที่น่าหดหู่กว่านั้นคือ ...มีเสียงหมาเห่าอยู่ข้างหน้า!

ขนทั่วร่างของเยี่ยหลานซานลุกชันขึ้นทันที เธอพยายามกําหมัดแน่นและบังคับให้ตัวเองตื่นตัว

ดวงตาใสจ้องตรงไปยังทิศทางที่เสียงสุนัขเห่าดังออกมา ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยความระวัง

1

2

……

ห้าวินาทีต่อมา เยี่ยหลานซานรับรู้ได้ถึงลมที่กำลังพัดผ่านมา

ในเวลาเดียวกันสุนัขพันธุ์หนึ่งของทิเบตประมาณสิบตัวก็วิ่งกรูเข้ามา

เยี่ยหลานซาน：“……！！”

สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายมาก

เธอต้องมาเจอฝูงสุนัขพันธุ์จํานวนมากอย่างนั้นหรอ? เป็นไปได้ไหมที่พระเจ้ากำลังจะปลิดชีพเธอ?

ความหนาวเย็นมาจากก้นบึ้งของหัวใจและแม้แต่ร่างกายที่ร้อนก็เย็นลง

แผนสามสิบหก ปฏิบัติ!