รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี นิยาย บท 179

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเฉินหลิงบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว ซางจื้อเหนียนลงมือเพื่อปกป้องเซ่าเยว่ เขาจึงเชื่อว่าข่าวของสื่อฮ่องกงเป็นฝีมือของซางจื้อเหนียน

เดิมทีอยากจะระบายอารมณ์กับเซ่าเยว่ ตัดนิ้วสักนิ้ว แล้วให้คนทรมานเธอ ถ้าเซ่าเยว่เป็นภรรยาในอนาคตของซางจื้อเหนียน เขาก็คงลงมือไม่ได้

นั่นก็คือ ความแค้นครั้งนี้ เขาไม่สามารถระบายออกมาได้

เฉินหลิงผู้มีอิทธิพลมานานหลายปี กลับต้องมาพลาดท่าให้กับผู้หญิงแผ่นดินใหญ่คนหนึ่ง เขาโกรธจนแทบกระอักเลือดออกมา

ซางจื้อเหนียนมองเจี่ยงจวินเซิ่งอย่างเย็นชา โยนปืนให้เขา “นายจัดการต่อแล้วกัน”

เจี่ยงจวินเซิ่งรับปืนมา สีหน้าไม่ดีอย่างยิ่ง ซางจื้อเหนียนเป็นแขกคนสำคัญของเขา เป็นคนที่เขาเชิญมา ก็ต้องดูแลความปลอดภัยของเขาและคนข้างกายให้ดี แต่กลับมาเกิดเรื่องบนเรือสำราญของตัวเอง

สีหน้าของซางจื้อเหนียนดูไม่ดี บรรยากาศกดดันอย่างยิ่ง เรื่องของเฉินหลิงยังไม่จบแน่ ยังไงก็คงไม่ใช่แค่ถูกยิงสองนัดง่าย ๆ แบบนี้ ต้อง ‘กำจัดให้สิ้นซาก’ ถึงจะอธิบายกับซางจื้อเหนียนได้

ฮ่องกงเป็นถิ่นของเจี่ยงจวินเซิ่ง มีเพียงเขาเท่านั้นที่ออกหน้าได้

ที่เจี่ยงจวินเซิ่งสามารถเป็นผู้กุมอำนาจของตระกูลเจี่ยงในอนาคตได้ ซางจื้อเหนียนคือผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดของเขา ไม่อย่างนั้นก็คงสู้กับพี่สาวคนโตที่โหดเหี้ยมของเขาไม่ได้ ดังนั้นจะจัดการเฉินหลิงหรือไม่ เจี่ยงจวินเซิ่งไม่จำเป็นต้องคิดเลย

“ไอ้ไม้จิ้มฟัน นายทำลายอารมณ์สนุกของฉัน นายคอยดูเถอะ” เจี่ยงจวินเซิ่งสั่งให้บอดี้การ์ดควบคุมตัวเฉินหลิงและคนที่เขาพามาทั้งหมด แล้วให้เรือเร็วพาตัวไป

และสั่งต่อไปว่า ปาร์ตี้คืนนี้ดำเนินต่อไป แต่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ ห้ามแพร่งพรายออกไปแม้แต่คำเดียว

ไม่มีใครกล้าหาเรื่องเจี่ยงจวินเซิ่ง ย่อมต้องปฏิบัติตามโดยธรรมชาติ

แต่พวกเขายังไม่หายตกใจจากกระสุนสองนัดที่ซางจื้อเหนียนยิงออกไป ทั้งหวาดกลัวและทึ่งในเวลาเดียวกัน

หลังจากที่เซ่าเยว่ตกใจกับเสียงปืน เธอก็มองแผ่นหลังของซางจื้อเหนียนตาไม่กะพริบ ขบกรามแน่น

คนส่วนใหญ่เมื่อเผชิญหน้ากับการต่อสู้ด้วยมีดและปืน จิตใต้สำนึกจะรู้สึกหวาดกลัวและหวาดหวั่น มีคนสามารถยืนหยัดขึ้นมาในเวลานี้ และควบคุมสถานการณ์ได้โดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ไม่ว่าจะเป็นใคร คนส่วนใหญ่ที่หวาดกลัวจะเกิดความรู้สึก ‘ยอมจำนน’ ต่อบุคคลนี้ หรือที่เรียกว่าการชื่นชมผู้ที่แข็งแกร่ง เขาสามารถทำในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ สัญชาตญาณของมนุษย์จะอดไม่ได้ที่จะติดตามและพึ่งพา

ดังนั้น เซ่าเยว่ก็รู้สึกตกตะลึงและทึ่งไปชั่วขณะหนึ่งเช่นกัน

แต่ไม่นานก็ดึงตัวเองออกจากอารมณ์นั้นได้

เซ่าเยว่คิดไปถึงเรื่องอื่นอีกมากมายในทันที

เธอคุยกับเฉินหลิงในงานเลี้ยง ซางจื้อเหนียนต้องเห็นแน่นอน ต่อมาพอมีข่าวออกมา เขาคงเดาได้ว่าเป็นฝีมือเธอ จึงพาเธอมาที่เรือสำราญของเจี่ยงจวินเซิ่ง

เฉินหลิงไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง ซางจื้อเหนียนอาจจะเดาได้เช่นกัน แต่นี่คือฮ่องกง เขาจึงยืมอิทธิพลของเจี่ยงจวินเซิ่ง