รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 128

พอออกมาจากโรงแรมแอคเซสซ์แล้ว กนกอรก็โทรศัพท์หาเพื่อนรักเลย

พอเทวิการับสายของเธอแล้ว เธอก็โม้แตกกับเพื่อนขึ้นมาเลย

พอฟังคำพร่ำบ่นของกนกอรจบ เทวิกาก็ถามขึ้นมาอย่างตกตะลึง “เธอบอกว่าปู่ของนฤเบศวร์กับปู่ของเธอกลายเป็นเพื่อนกัน จากนั้นคนแก่ทั้งสองก็จัดแจงให้เธอกับนฤเบศวร์ไปดูตัวกันเหรอ?”

นี่มันเรื่องอะไรกัน

“วิกา เธอก็รู้สึกตกใจเหมือนกันใช่ไหม แม้แต่ฝันฉันก็ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าคู่ที่มาดูตัวกับฉันจะเป็นเจ้าแบตบอสนฤเบศวร์คนนั้นไปได้ แล้วแบตบอสคนนั้นก็ยังคิดว่าฉันไปหลอกปู่ของเขามา เพื่อให้ปู่ของเขาบังคับให้เขามาดูตัวกับฉัน ถุย!”

“ถึงฉันแต่งไม่ออกก็ไม่มีทางแต่งกับเขาหรอก ผู้ชายที่เอาหัวใจไปอยู่ที่ตัวผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะแต่งด้วย”

เทวิกาตกใจก็ตกใจอยู่ แต่ก็ยังถามอย่างสอดรู้สอดเห็นขึ้นว่า “แล้วพอพวกเธอเจอกันแล้ว ก็เป็นยังไงต่ออีก?”

“จะเป็นยังไงได้ล่ะ ฉันตั้งใจแต่งหน้าน่าเกลียดไป ส่วนเขาก็ตั้งใจทาหน้าดำมา ฉันกลัวว่าเขาจะชอบฉันเข้า เขาก็กลัวว่าฉันจะชอบเขา แต่สุดท้ายกลับเป็นคนที่รู้จักกันอยู่แล้ว”

เทวิกาหัวเราะฮา ๆ ออกมา

กนกอร “……วิกา นี่เธอยินดีในความทุกข์ของคนอื่นเหรอ?”

“เปล่า ฉันแค่รู้สึกว่าเธอกับนฤเบศวร์นี่มีวาสนากันมากจริง ๆ”

“แม่งวาสนาอะไร ฉันไม่อยากมีวาสนากับเขาหรอก วิกา เธออยู่ไหน ออกมาเจอกันหน่อยไหม พวกเราหาที่สักแห่งดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้ว ไม่เมาไม่เลิก”

กนกอรถูกคุณปู่เร็นหลอกเข้าให้รอบหนึ่ง จึงอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย แล้วอยากหาคนมาดื่มเป็นเพื่อนเธอสักสองแก้ว เพื่อจะคลายเครียดหน่อย

“ฉันอยู่ที่คฤหัสถ์เมเปิล ที่บ้านของยศพัฒน์ ตอนนี้กำลังออกมากินลมชมวิวกับเขา คงจะออกไปดื่มเป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้ว”

กนกอรพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า “เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน”

เทวิกาพูดอย่างหน้าไม่อายขึ้นว่า “ก็ต้องเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนอยู่แล้ว เธอไม่มีทางมาอยู่กับฉันตลอดชีวิตอยู่แล้ว เดี๋ยวต่อไปถ้าเธอแต่งงานแล้ว ในสายตาเธอก็จะมีแต่สามีของเธอ ลูกของเธอ จะไปมีที่ให้ฉันที่ไหนกัน? แต่ยศพัฒน์จะเป็นคนที่อยู่กับฉันตลอดชีวิตนะ”

“เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน!”

นอกจากพูดเยาะเย้ยไปประโยคหนึ่งแล้ว กนกอรก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว

ถึงแม้ว่าเทวิกาจะพูดได้ไร้เยื่อใย แต่ก็สมเหตุสมผลมาก

สามีจะอยู่กับเธอตลอดชีวิต เพื่อนถึงจะดีแค่ไหน แต่ก็ต้องไปมีครอบครัวของตัวเอง ไม่มีทางให้เธอเป็นอันดับหนึ่งเสมอหรอก

“ช่างเถอะ เธอไปกินลมชมวิวกับประธานยศพัฒน์ต่อเถอะ ฉันเองก็จะไม่ไปดื่มแล้ว เดี๋ยวซื้อเบียร์แพคหนึ่งกลับไปดื่มเองที่บ้านก็ได้ อ๋อ ใช่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าคฤหัสถ์เมเปิลสวยมาก ตกลงมันสวยจริงหรือเปล่า?”

กนกอรถามขึ้นมาอย่างรู้สึกสนใจ

เมื่อก่อน ได้ยินมาว่าคฤหัสถ์เมเปิลสวยงามและลึกลับ กนกอรจึงไม่กล้าคิดว่าจะได้ไปเที่ยวสักครั้ง แต่ตอนนี้เพื่อนรักได้กลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลแล้ว กนกอรจึงควรคุมจิตใจที่สั่นไหวของตัวเองไว้ไม่อยู่ แล้วอยากไปท่องเที่ยวที่คฤหัสถ์เมเปิลสักครั้งมาก

“ใช่ สวยมาก ไว้วันหลัง ฉันจะเชิญเธอมาเป็นแขก แล้วจะพาเธอเที่ยวเล่นให้ดี ๆ สักวันสองวัน”

กนกอรยิ้มจนปากฉีก “งั้นฉันก็จะขอไปกินข้าวบ้านเธอแบบหน้าด้านสักสองวันนะ”

เทวิกายิ้มเล็กน้อย “เราสองคนยังจะมาพูดคำพูดแบบนี้ทำไมอีก พวกเราเป็นเพื่อนรักกัน เป็นพี่น้องกัน ไว้ตอนฉันกับยศพัฒน์จัดงานแต่ง เธอจะต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันนะ”

“วางใจเถอะ เพื่อนเจ้าสาวของเธอจะต้องเป็นฉันเท่านั้น วิกา ฉันจะไม่รบกวนเธอกะหนุงกะหนิงกับประธานยศพัฒน์แล้ว ลาก่อนนะ”

“เดี๋ยวอีกสองวันก็เจอกันแล้ว”

ร้านต้องตกแต่งใหม่สักหน่อย เธอกับกนกอรต่างก็เป็นเถ้าแก่ ยังไงก็ต้องไปดูที่ร้านสักหน่อย ไม่อาจเป็นเจ้านายที่อยู่เฉย ๆ ไม่สนใจได้

พอคุยโทรศัพท์จบแล้ว ผู้ชายที่อยู่ข้างกายเทวิกาก็ถามเธอขึ้นว่า “คุณกนกอรกับนฤเบศวร์ไปดูตัวกันเหรอ?”

เทวิกาพยักหน้าเล็กน้อย “กนกอรบอกว่าปู่ของนฤเบศวร์เป็นคนจัดแจง ยศพัฒน์คะ คุณว่าเรื่องนี้จะเป็นแผนการชั่วร้ายอะไรหรือเปล่าคะ?”