รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 149

“คุณกนกอรเป็นผู้หญิงที่ดีมาคนหนึ่ง”

นอกจากเทวิกาแล้ว ยศพัฒน์ไม่เคยชื่นชมผู้หญิงสักคน

 เขามองไปที่นฤเบศวร์อีกครั้ง

นฤเบศวร์เข้าใจความหมายที่เขาสื่อออกมา จึงพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “ฉันรักแค่เปรมาคนเดียว”

“ในเรื่องนี้ ฉันขี้เกียจจะเกลี้ยกล่อมนายแล้ว ยังไงก็ตาม คนที่จะเจ็บปวดก็คือนายไม่ใช่ฉัน แต่ว่า ถ้านายมาสร้างปัญหาให้ฉันเพื่อเปรมา หรือช่วยเปรมาคอยติดตามความเคลื่อนไหวของฉันอีก นฤเบศวร์ ถึงตอนนั้นก็อย่าหาว่าฉันโหดร้ายก็แล้วกัน!”

 “ทำเหมือนนายเคยใจดีกับฉันอย่างนั้นแหละ”

นฤเบศวร์บ่นพึมพำ

 “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว นายก็ไสหัวไปได้แล้ว”

ยศพัฒน์เม้มปากแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าไสหัวไปต้องทำยังไง นายลองสาธิตให้ฉันดูก่อนได้ไหม”

 “…”

 “นฤเบศวร์ ขอบคุณมาก!”

 “ไม่ต้องมาพูดจาสุภาพกับฉัน ฉันไม่ชิน”

นฤเบศวร์มีท่าทางขนลุก “นายมาพูดขอบคุณด้วยท่าทางจริงจังแบบนี้ ฉันไม่ชินเลยสักนิด”

ยศพัฒน์เดินไปข้างหน้าสองก้าว แล้วเตะขาของอีกฝ่าย

นฤเบศวร์รีบขยับขาหลบ

 “ยศพัฒน์ นายหมายความว่ายังไง?”

 “ขอบคุณนายไง นายบอกว่าไม่ชิน ฉันก็เตะนาย นายโดนเตะคงจะเคยชิน ดื้อด้านขนาดนี้”

 “นายมันเลว ยศพัฒน์ วันนี้นายไม่ได้มาเพื่อขอบคุณฉัน แต่มาเพื่อยั่วโมโหฉันมากกว่า ฉันถูกนายกวนประสาทจนโมโหแทบตาย โมโหจนเคราตั้งโด่งตาแทบถลนออกมาแล้ว”

 “ตาตี่จนจะเป็นเส้นตรงอยู่แล้ว ยังจะพยายามเบิกตาโตอีก”

ยศพัฒน์พูดประชดเขาพร้อมกับเดินออกไปข้างนอก “รอนายมีเคราก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

นฤเบศวร์ “…ออกไปเลย แล้วไม่ต้องมาอีก!”

ยศพัฒน์เปิดประตูห้องทำงานแล้วเดินออกไป

แล้วปิดประตูอย่างแรง

 ปัง!

เสียงดังมาก

นฤเบศวร์ตะโกนด่าไปทางประตู “ ยศพัฒน์ ถ้านายทำประตูฉันพัง นายต้องชดใช้ค่าประตูใหม่ให้ฉัน “

ยศพัฒน์ออกไปนานแล้ว คงไม่ได้ยินเสียงตะโกนของเขาหรอก

หลังจากนั้น นฤเบศวร์ก็โทรเรียกพวกบอดี้การ์ดของเขาให้มาหาเขาที่ห้องทำงาน ก่อนจะยื่นค่าตอบแทนของยศพัฒน์ให้กับพวกเขา แล้วพูดว่า “นี่คือเช็คเงินสดที่ยศพัฒน์ให้มา นายเอาไปถอนเงินสดออกมา แล้วแบ่งให้ทุกคนคนละเท่าๆ กัน เงินของยศพัฒน์ ไม่เอาก็เสียดายเปล่าๆ”

หัวหน้าบอดี้การ์ดตกตะลึงไปเล็กน้อย แต่พอนฤเบศวร์จ้องมาที่เขา เขาก็ได้สติแล้วรีบหยิบเช็คเงินสดมา

“ครั้งหน้าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก พวกนายทำงานเร็วๆ จะได้ไถเงินยศพัฒน์มาเยอะๆ”

 หัวหน้าบอดี้การ์ด”......”

 พวกเขาทั้งหมดต่างก็รับคำสั่งจากคุณชาย

คุณชายพัฒน์ให้ค่าตอบแทนมา แต่คุณชายกลับไม่เอาเลย และมอบให้พวกเขาทั้งหมด

อืม ได้ติดตามเจ้านายแบบนี้ อนาคตก้าวไกล

 ……

เทวิกาวางเชอร์รี่ที่ล้างแล้วตรงหน้าเพื่อนรักของเธอ

 “เชอร์รี่รสหวาน ลูกใหญ่ ล้างแล้วเรียบร้อย กินได้เลยค่ะ”

กนกอรวางโทรศัพท์ลง แล้วหยิบเชอร์รี่ขึ้นมาหนึ่งลูกป้อนเข้าปากตัวเอง ก่อนจะพูดหยอกล้อเทวิกา “พอได้เป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลก็เปลี่ยนไปเลยนะ เชอร์รี่ลูกใหญ่และสดขนาดนี้ก็ยอมซื้อมากินได้แล้ว”

เธอเองก็ชอบกิน แต่มันราคาแพงเกินไป

ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเธอสองคนคงได้แต่มอง ไม่กล้าที่จะซื้อมัน

 “มีของกินยังทำให้เธอหยุดพูดไม่ได้อีก”

เทวิกาหัวเราะแล้วยัดเชอร์รี่อีกลูกใส่ปากเธอ

 “พี่พัฒน์ชอบให้เงินค่าขนมฉันเยอะ ฉันใช้ไม่หมด ก็ได้แต่ซื้ออะไรมากินเท่านั้นเอง”

“เธอสามารถเอาไปซื้อเสื้อผ้า ซื้อกระเป๋า ซื้อเครื่องประดับ ฯลฯ เลือกซื้อแต่ของแพง แบบนั้น เงินค่าขนมที่เขาให้ยังไม่พอเลย”