รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 172

“คืนให้คุณ”

“หนึ่งร้อยนี้เป็นค่าที่คุณทานเค้กของฉันไปหนึ่งชิ้น ทานน้ำของฉันไปสองแก้ว”

นฤเบศวร์：“……นั่น! ขูดเลือดขูดเนื้อ!”

เขารับเงินนั้นแล้วมองกนกอรลึกล้ำครู่หนึ่ง เห็นลำคอของเธอมีรอยแดง ที่เกิดจากแรงบีบคอเธอของเขาเมื่อสักครู่ ถึงแม้เขาไม่ได้ใช้แรงเยอะ แต่ด้วยผิวพรรณที่ขาวเนียนของกนกอร ถูกเขาบีบลำคอแล้วผลักไปด้านหลังเช่นนี้ จึงทิ้งรอยแดงเอาไว้

เม้มปากแล้ว ในที่สุดนฤเบศวร์ก็หันหลังจากไปโดยไม่พูดคำใด ๆ

กนกอรนวดบริเวณที่ถูกนฤเบศวร์บีบ

เหล่ามัณฑนากรได้หันหน้ามามองเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ คนนั้นมันบ้า ดื้อรั้น ไม่ต้องสนใจเขาค่ะ ฉันก็ไม่เป็นไรด้วย พวกคุณทำงานกันต่อเถอะค่ะ ตอนกลางวันอยากทานอะไรคะ ฉันจะห่อมาให้พวกคุณ”

“กนกอร ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

เสียงตะคอกของนฤเบศวร์ดังมาจากด้านนอก

กนกอรขมวดคิ้ว

ไอ้บ้านั่นจากไปแล้วไม่ใช่เหรอ

“อาหารกลางวันพวกเรามักจะกลับไปทานที่บ้านครับ”

มัณฑนากรกล่าว แล้วก็กล่าวกับกนกอร：“ผู้ชายคนนั้นเรียกคุณ คุณรีบไปดูว่าเขาเป็นอะไรเถอะครับ”

คุณกนกอรเรียกผู้ชายคนนั้นว่าคุณเบศวร์ คงน่าจะเป็นคุณเบศวร์แห่ง RA กรุ๊ป

มัณฑนากรมาทำการซ่อมแซม ได้แอบไปสืบมาและก็รู้สาเหตุของการถูกทุบทำลายของร้านOne Day In Coffee

ดังนั้น มัณฑนากรจึงไม่แปลกใจที่เห็นคุณเบศวร์ที่นี่ ที่ซึ่งหลายคนนัดก่อนล่วงหน้าหลายเดือนก็ยังไม่สามารถได้พบเจอ

กนกอรเดินออกไป

“คุณไม่ส่งผม”

นฤเบศวร์ตำหนิ

กนกอรอึ้งตะลึงปากค้าง

สามีในนามของเธอกล่าวตำหนิเธอด้วยสีหน้าดำทะมึน：“เมื่อกี้ที่ชเนนทร์มานั้น คุณยังมอบขนมหวานให้เขาสองกล่อง อีกทั้งยังส่งเขาออกจากร้านด้วยตัวเอง พอถึงตาผม คุณกลับไม่ส่ง ต่อให้ผมเป็นลูกค้าของคุณ คุณก็ควรจะส่งผมสักหน่อยไหม”

กนกอร：“……”

เธอตามความคิดของนฤเบศวร์ไม่ทันแล้ว

เมื่อตั้งสติได้ เธอจึงกล่าว：“คุณทำกับฉันเมื่อกี้ ยังอยากจะให้ฉันส่งคุณอีกเหรอ ฉันไม่ใช้ไม้กวาดกวาดคุณออกไป ฉันไว้หน้าคุณมากแค่ไหนแล้ว”

นฤเบศวร์ทำเสียงฮึดฮัดใส่ “ช่างเถอะ ตอนนี้คุณก็ส่งแล้ว ครั้งนี้จะไม่ถือสาคุณแล้วกัน กนกอร หากคุณสามารถการันตีได้ว่าต่อไปคุณนั้นไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมอีก คุณก็ยโสต่อไปเถอะ”

ทิ้งประโยคนี้เสร็จ ทำเสียงฮึดฮัดแล้วก็จากไป

กนกอรไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "ใครกันแน่ที่ยโส คนที่ยโสที่สุดเห็น ๆ อยู่ว่าเป็นเขา”

ใกล้จะเที่ยงแล้ว นฤเบศวร์อยู่ที่ร้าน One Day In Coffee ครู่หนึ่ง หลังจากที่จากไปแล้ว เขาไม่ได้กลับไปที่บริษัทอีก แต่ไปที่โรงแรมแอคเซสซ์ นั่นเป็นธุรกิจของครอบครัวตระกูลเดชอุป ปกติเขาไม่กลับบ้าน และมักจะพักอาศัยอยู่ในโรงแรมแอคเซสซ์ 

ดาดฟ้ามีร้านอาหารบุฟเฟ่ต์แบบเวียนหมุนที่ราคาสูง แต่กลับมีคนส่วนมากชอบขึ้นไปทานบุฟเฟ่ต์บนชั้นดาดฟ้า เพราะตั้งอยู่บนตึกสูง เมื่อมองลงไปสามารถมองเห็นวิวของเมืองทั้งหมด

ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมแอคเซสซ์ แบ่งออกเป็นสองด้าน ด้านหนึ่งเป็นร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เปิดบริการให้กับคนภายนอก อีกด้านหนึ่งเป็นห้องเพรสซิเดนท์สูท ห้องของนฤเบศวร์ที่อยู่ที่นี่มีไว้สำหรับเขาคนเดียวเท่านั้น

และมีลิฟต์ส่วนตัว ไม่ให้แขกที่มาทานบุฟเฟ่ต์รบกวนโดนเขา

ห้องเพรสซิเดนท์สูทของนฤเบศวร์ ด้านในก็มีห้องอารหารเล็ก ๆ แบบเวียนหมุนเช่นกัน เพราะเปรมาชอบทานบุฟเฟ่ต์ ดังนั้นในห้องของเขาก็มีห้องอาหารบุฟเฟ่ต์ด้วย เมื่อก่อนเขามักจะพาเปรมามาทานบุฟเฟ่ต์บ่อย ๆ

แน่นอน ทุกครั้งจะเป็นเวลาที่เปรมาผิดหวังจากยศพัฒน์แล้วหงุดหงิด เขาก็จะพาเธอมาทานเพื่อปลอบโยน

ขอเพียงนฤเบศวร์มา บอดี้การ์ดของเขาก็จะแจ้งให้ผู้จัดการโรงแรมทราบก่อน แล้วผู้จัดการโรงแรมก็จะจัดแจงให้ เมื่อนฤเบศวร์มาถึงโรงแรม ห้องอาหารบุฟเฟ่ต์เวียนหมุนในห้องของเขาก็จะจัดวางอาหารเรียงรายเลิศรสทุกประเภทไว้ให้เขาได้เพลิดเพลิน