รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 177

แต่ทว่า ถ้าพวกเธอรังแกแม่ เขาก็จะจัดการกับลูกพี่ลูกน้องที่มาจากครอบครัวของอาเขา ขุดหลุม ให้พวกเขากระโดดเข้าไป สุดท้ายก็ต้องมาขอร้องให้เขาช่วยเหลือ

พอทำเรื่องแบบนี้มากๆเข้า คนของคุณอา ก็ไม่กล้ารังแกแม่อย่างเปิดเผยอีก แต่ก็ยังคงปากดี

ชอบยั่วยุปลุกปั่นให้คุณย่ามาเล่นงานแม่

เทวิกาฟังแล้วก็รู้สึกโกรธ

“พวกเธอยังเป็นคนกันอยู่มั้ย ทำไมถึงทำกับคุณน้าแบบนี้ จะยังไงก็เป็นพี่สะใภ้นะ”

ประยสย์พูดอย่างเยือกเย็นว่า “พวกเธออิจฉาที่แม่เป็นนายหญิงของบ้าน แม้ว่าแม่จะเสียสติ

หลายปีที่ผ่านมานี้ นายหญิงของตระกูลสาระทาของเมืองซูเพร่า

นายหญิงของพวกเรามีสถานะสูงส่งมากเดินไปที่ไหนก็เรียกฟ้าเรียกฝนได้”

เพราะแม่เขาเป็นคนอ่อนโยน

จึงไม่เคยได้ใช้อำนาจความเป็นนายหญิงของบ้านเลย

“อีกอย่างอาจเป็นเพราะความจริงแล้วชีวิตการแต่งงานของพวกเธอไม่ได้มีความสุขเหมือนที่คนอื่นคิด

ละมั้ง อารองกับอาสามของผมมีผู้หญิงข้างนอกมากมาย พ่อผม……ก็มีแค่พลอยคนเดียว”

เทวิกามีสีหน้าเปลี่ยนไป “เขา นอกใจเหรอ”

หลังจากประยสย์นิ่งเงียบ ก็พูดว่า “แม่ผมเสียสติหลายปีขนาดนี้ เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว

มีงานเลี้ยงสังสรรค์มากเป็นพิเศษ เขาบอกว่าเขาจำเป็นต้องมีผู้หญิงข้างกาย พลอย

ก็คอยตามตื๊อเขาอย่างมากพอดี เขาจึงยอมรับเธอ”

“ไม่ได้หย่าก็รับผู้หญิงอีกคนเข้ามาเลยเหรอ เขานี่เลวจริงๆ！คุณน้ากลัวการนอนกลางวัน เป็นเพราะว่ามีคนเอาเปรียบรังแกเธอ ตอนที่เธอนอนกลางวันหรือเปล่า ในบ้านมีกล้องวงจรปิดรึเปล่าคะ มีใครรู้เรื่องนี้มั้ยคะ”

“มีกล้องวงจรปิด แต่มันมักจะเสียเป็นประจำ”

ประยสย์หัวเราะเยาะ ทั้งยังโกรธเคือง

คนที่ทำลายกล้องวงจรปิดคือใคร เขารู้ดีอยู่แก่ใจ

ส่วนเรื่องที่น้องสาวตำหนิว่าพ่อเป็นคนเลว ประยสย์ก็ไม่ได้แก้ตัวแทนพ่อ ในสายตาเขา

พ่อนับวันก็ยิ่งเลวขึ้นเรื่อยๆ

นับตั้งแต่เขาเริ่มรู้เรื่อง พ่อก็เข้มงวดกับเขามากเป็นพิเศษ

เขาก็ยิ่งเกลียดที่พ่อไม่ได้ดูแลปกป้องแม่ให้ดี ความสัมพันธ์ของสองคนพ่อลูกก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

โดยเฉพาะหลังจากที่พ่อมีพลอยมาอยู่ข้างกายแล้ว

เขาคิดว่า ถ้าข้างกายแม่ไม่มีลูกชายอย่างเขานี้ ถ้าเขาไม่ใช่คุณชายของตระกูลสาระทา อาจจะเป็นไปได้ว่า

นายหญิงของตระกูลสาระทาอาจจะเปลี่ยนเป็นพลอยนานแล้ว

ผู้หญิงที่ชื่อพลอยคนนั้นหมายมั่นปั้นมือที่จะเอาตำแหน่งนายหญิงขิงตระกูลสาระทาให้ได้

“ผมสงสัยว่า อาจจะเป็นพ่อผม……”

ประยสย์ไม่ได้พูดต่อ

เทวิกาเข้าใจ

แววตาประยสย์มีความเคลือบแคลงสงสัย จู่ๆก็รู้สึกว่า เรื่องราวระหว่างพ่อกับแม่มีเรื่องที่เขาคิดไม่ตกมากมาย

“วิกา ผมมีลางสังหรณ์ว่าคุณก็คือน้องสาวแท้ๆของผม คุณเหมือนคุณย่าของผมตอนสาวๆ

มีครั้งหนึ่งตอนคุณแม่มีสติ เคยบอกว่าน้องหน้าตาเหมือนคุณย่ามาก ตอนเด็กๆ คุณย่ารักเธอปานแก้วตาดวงใจ รักเธอมากเป็นพิเศษ”

อาจจะเพราะว่า การหายสาบสูญของเนตรดาว ไม่ใช่แค่เพียงวรันธรคิดจะแก้แค้นพ่อแม่ของพวกเรา แล้วก็อาจจะเป็นคนพวกนั้นที่อยู่ในบ้าน อิจฉาที่เนตรดาวได้รับความรักและเอ็นดูจากคุณย่ามากเป็นพิเศษ

ความอิจฉาริษยา ทำให้คนเราบ้าคลั่ง สูญเสียสติสัมปชัญญะได้

ทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมได้มากมาย

คำพูดเหล่านี้ เมื่อนำมาใช้กับคนตระกูลสาระทา ก็ยิ่งสะท้อนให้เห็นชัดเจนขึ้น

“คุณ เรียกผมว่าพี่สักคำได้มั้ย”

ประยสย์เปลี่ยนหัวข้อสนทนา ถามเทวิกาอย่างตะกุกตะกักว่า

“จากความทรงจำของผม ก็จำได้ว่ามีน้องสาวท้องเดียวกันหนึ่งคน แต่น้องสาวหายสาบสูญไป

ผมไม่รู้ว่าน้องสาวโตแล้วจะหน้าตาเป็นยังไง ภาพถ่ายที่คุณแม่เก็บไว้ ก็มีแต่ภาพตอนที่พวกเราอายุไม่กี่เดือน”

“แม้ว่าผมจะไม่ได้เติบโตมาพร้อมกับน้องสาว แต่ช่วงเวลาที่พี่เติบโตนั้น ไม่เคยลืมน้องเลย วิกา

พี่ตามหาเธอมานานมาก แม้แต่ตอนนอน ก็ยังฝันว่าอยากจะเจอเธอ อยากได้ยินเธอเรียกผมว่าพี่”

ตอนเด็กๆ ตอนที่เห็นลูกพี่ลูกน้องเรียกพี่ชาย เขาก็อิจฉาเป็นพิเศษ