รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 204

บัณฑิตาชักมือกลับ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นว่า “กนกอร เธอรอดูไว้เถอะ ฉันจะไม่มีทางให้เธอได้อยู่อย่างสุขสงบแน่!”

กนกอรขำ “คุณบัณฑิตา คนอื่นไม่หาเรื่องฉัน ฉันก็ไม่หาเรื่องคนอื่น คุณไม่ให้ฉันอยู่อย่างสุขสงบ ฉันก็จะไม่ให้คุณได้อยู่อย่างสุขสงบเหมือนกัน คำพูดข่มขู่ใช้ไม่ได้ผลกับฉัน”

บัณฑิตาโมโหจนหน้าเขียว

เธอถลึงตาใส่กนกอร เห็นกนกอรยังท่าทางอารมณ์ดี ใบหน้าจิ้มลิ้มแต้มยิ้ม ไม่เห็นแม่สามีอย่างเธออยู่ในสายตาและเกรงกลัวคำขู่ของเธอเลยสักนิด

“เธอนึกว่าเทวิกาเป็นคุณนายน้อยอริยชัยกุลแล้วจะสามารถเป็นแบคหนุนหลังให้เธอได้งั้นเหรอ? กนกอร ฉันบอกเธอเลยนะ เทวิกาเองยังแทบจะเอาตัวไม่รอด คิดจริงๆเหรอว่าลูกสะใภ้ตระกูลเศรษฐีเป็นง่ายขนาดนั้น รอพ่อแม่สามีหล่อนกลับมาเมื่อไหร่ หล่อนยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะได้อยู่ในบ้านตระกูลอริยชัยกุลหรือเปล่า?”

กนกอรหุบยิ้มทันที พลันเอ่ยเสียงเย็นว่า “คุณบัณฑิตา เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับวิกา กรุณาอย่าลากวิกามาเกี่ยว นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”

ฐานะทางบ้านพ่อแม่แท้ๆของเทวิกาเองก็ไม่ได้แย่ แม้เทวิกาจะยังไม่มีเวลาเล่ารายละเอียดให้เธอฟัง แต่เทวิกาตัดสินใจเดินเส้นทางหญิงแกร่ง เธอก็รู้แล้วว่าวิกากลับไปที่ข้างกายพ่อแม่แท้ๆแล้ว และจะรับช่วงต่อธุรกิจของที่บ้านด้วย

แต่ก่อนเทวิกาอาจจะไม่เหมาะสมกับตระกูลอริยชัยกุลจริง แต่เทวิกาในตอนนี้ กนกอรรู้สึกว่าเพื่อนรักเธอกับยศพัฒน์นั้นเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก

“แม้ฉันจะไม่ได้รู้เกี่ยวกับตระกูลอริยชัยกุลมาก แต่เท่าที่ฉันรู้จักคุณพัฒน์ ครอบครัวที่สามารถเลี้ยงดูและปลูกฝังผู้ชายดีๆอย่างคุณพัฒน์ออกมาได้ สิ่งแวดล้อมก็ย่อมต้องไม่แย่แน่ ๆ ฉันเชื่อคุณแม่ของนฤเบศวร์ไม่ใช่คุณบัณฑิตา”

กนกอรพูดหักหน้าบัณฑิตาอย่างไม่เกรงใจ

บัณฑิตากับคุณนายใหญ่อริยชัยกุลไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพราะทั้งสองตระกูลคือคู่อริกัน

แต่เธอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิดเปิดกว้างมากๆ ไม่เคยสอดมือยุ่งกับความรักของลูกเลยสักครั้ง ยศพัฒน์จดทะเบียนสมรสกับเทวิกาโดยไม่ได้บอกผู้ใหญ่ คนตระกูลอริยชัยกุลรู้แล้วก็มีแต่จะดีใจ ไม่มีทางคัดค้าน ยิ่งไม่มีทางจะกลั่นแกล้งลูกสะใภ้คนใหม่

บรรยากาศครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุลดีมากจริงๆ

ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องลุงหลานเองก็ปรองดองกัน ไม่เหมือนตระกูลเดชอุปที่แก่งแย่งชิงดีกัน

“แก แก......”

บัณฑิตาเถียงไม่ออก

“ณัฏฐา เราไปกันเถอะ”

บัณฑิตาจูงมือณัฏฐาเดินออกไป

หากอยู่ต่อไป เธอจะถูกกนกอรยั่วโมโหจนตายแน่ ๆ

กนกอรส่งผู้หญิงสองคนออกจากร้าน ซ้ำยังเอ่ยอย่างอารมณ์ดีว่า “โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ”

บัณฑิตากับณัฏฐา:......

เชิญใหม่มายั่วโมโหพวกเธอหรือไง?

ผู้หญิงสองคนมีเจตนามาหาเรื่องกนกอร มาอย่างมั่นใจ กลับอย่างล้มเหลว

กนกอรหันตัวเดินกลับเข้าไปในร้าน ลูกค้าล้วนกำลังมองเธอ

เธอยิ้มเอ่ยว่า “ผู้หญิงวัยทองรับมือยากน่ะ ทุกคนดื่มกาแฟกันต่อเถอะ เมื่อกี้ก็ถือซะว่าดูการแสดงก็แล้วกัน”

ทุกคนเองก็หัวเราะ แม้จะอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ถามอะไรต่อไม่ได้

เพราะไม่ว่ายังไงก็เป็นแค่ลูกค้า

กนกอรกลับมานั่งที่เคาน์เตอร์คิดเงิน ซ้ำยังส่งข้อความหานฤเบศวร์อย่างอารมณ์ดี

“แบตบอส เมื่อกี้แม่นายพาคุณณัฏฐามาบุกร้านฉันด้วยล่ะ”

หลังจากนฤเบศวร์ได้รับข้อความ เขาก็รีบโทรมาทันที

รอกระทั่งกนกอรรับสาย เขาก็ถามเสียงขรึมว่า “กนกอร แม่ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม?”

“แม่นายจะทำอะไรฉันได้? เธอไม่เห็นฉันเป็นลูกสะใภ้ ฉันก็ไม่เห็นเธอเป็นแม่สามีเหมือนกัน ในเมื่อต่างคนก็ต่างไม่ยอมรับในตัวอีกฝ่าย ฉันก็จะถือว่าเธอคือคนแปลกหน้า เธอเคารพฉัน ฉันก็เคารพเธอ เธอกลั่นแกล้งฉัน ฉันก็จะเอาคืนอย่างไม่เกรงใจ”

“แม่ฉันตบเธอเหรอ?”

นฤเบศวร์รู้นิสัยแม่ตัวเองดี

เขาถูกปู่บีบบังคับให้แต่งงานกับกนกอร แม่ยังโกรธและอัดอั้นตันใจไม่หาย