รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 207

นฤเบศวร์ขมวดคิ้ว เอ่ยว่า “ไม่ใช่ฝีมือเทวิกา เป็น......”

เขาจงใจมองคุณณัฏฐาครู่หนึ่ง จึงจะเอ่ยเสียงเย็นว่า “เปรมาไปคฤหาสต์ของยศพัฒน์ที่คอนโดกรีนทาวน์ ไปหายศพัฒน์ แต่ว่ายศพัฒน์ไม่ยอมเจอเธอ เธอเจอกับลูกสาวตระกูลที่หลงรักยศพัฒน์เหมือนกัน ผู้หญิงสองคนหึงหวงแก่งแย่งกัน จนตบตีกัน”

บัณฑิตาหันไปมองณัฏฐาทันที

ณัฏฐาอ้าปาก อยากจะแก้ตัวแทนลูกสาว แต่กลับเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

สีหน้าเธอเองก็ไม่สู้ดี

ก่อนจะเอ่ยอย่างเจ็บใจระคนผิดหวังว่า “เด็กคนนี้บ้าไปแล้วจริงๆ ฉันจะกลับไปสั่งสอนหล่อน”

“พี่ฑิตา เบศวร์ ฉันขอกลับไปดูก่อน”

ณัฏฐาไม่มีหน้าจะอยู่ที่นี่ต่ออีก

การกระทำของลูกสาวทำให้คนเป็นแม่อย่างเธอโมโหจนแทบตาย

ทั้งที่ เด็กคนนั้นเองก็รับปากเธอแล้ว ปรากฏว่าทันทีที่เธอออกจากบ้าน ลูกสาวเองก็ออกบ้านตาม ซ้ำยังไปหายศพัฒน์อีกต่างหาก

น่าโมโหชะมัด!

สองแม่ลูกนฤเบศวร์ต่างไม่มีใครรั้งณัฏฐาไว้

รอกระทั่งณัฏฐาจากไป บัณฑิตาก็มองใบหน้าหล่อเหลาที่เย็นชาของลูกชาย ชั่วขณะหนึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

เธอรังเกียจว่ากนกอรไม่ดี ไม่เหมาะสมกับลูกชาย

เธอชอบเปรมาที่สุด อยากจะให้ลูกชายกับเปรมาอยู่ด้วยกัน ทว่าเปรมาก็ยังคงคิดถึงแต่ยศพัฒน์

สุดท้ายก็ให้ลูกชายเธอเป็นแค่ตัวสำรอง!

บัณฑิตารู้สึกไม่สบอารมณ์ในใจมากๆ

นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอรู้สึกว่าเปรมาทำเกินไปจริงๆ!

“แม่ แม่ยังมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

“เบศวร์......”

“แม่ แม่ไม่ต้องอะไรพูดทั้งนั้น ผมเป็นผู้ใหญ่ อายุตั้งยี่สิบเก้าปีแล้ว สามารถจัดการเรื่องของตัวเองได้”

บัณฑิตาถอนหายใจ “เบศวร์ ลำบากนายแล้ว”

กับเปรมา ก็รักแต่ไม่ได้ครอบครอง

แต่งงานกับกนกอร ก็ไม่ใช่ความต้องการของเขา

ลูกชายของเธอ ช่างยากลำบากเสียจริงๆ!

“แม่ ผมยังต้องทำงาน”

“แม่รู้ แม่ไม่รบกวนนายแล้ว แม่จะกลับไปเดี๋ยวนี้”

บัณฑิตาเอ่ยอย่างปวดใจ พลันรีบเอากระเป๋าตัวเองขึ้นแล้วจากไป

ในที่สุดก็ส่งผู้หญิงขี้ฟ้องสองคนกลับไปแล้วสักที นฤเบศวร์ถอนหายใจยาว ขณะเดียวกันก็นวดขมับอย่างปวดหัวเล็กน้อย

ธันวาเคาะประตูเข้ามา

นฤเบศวร์มองเขาเดินมาหาตัวเอง

“แผลเปรมาเป็นยังไงบ้าง?”

นฤเบศวร์ไม่ได้ไปหาเปรมา นี่เองก็เป็นครั้งแรกที่เปรมาโทรมาร้องไห้กับเขา แล้วเขาไม่ได้ไปหาเธอทันที

“มีแผลถลอกนิดหน่อย แล้วก็หน้าบวมเล็กน้อย ผู้หญิงตบตีกัน ก็ไม่พ้นตบหน้าดึงผมและหยิกกัดกันหรอก”

คำพูดของธันวาแฝงแววเหน็บแนมเล็กน้อย

“เธอ ได้พูดอะไรถึงฉันไหม?”

ธันวาเงียบครู่หนึ่ง จึงจะเอ่ยว่า “เธอถามผมว่า ทำไมคุณถึงไม่ไปหาเธอ ผมบอกว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้พักผ่อนดีๆ ก็เลยเหนื่อยมาก แล้วเธอก็ย้อนถามว่าทำไมคุณถึงไม่ได้พักผ่อนดีๆ หลังจากนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างได้ และไม่ได้พูดจนจบ”

สีหน้าของนฤเบศวร์ซีดเผือดเล็กน้อย