รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 250

นฤเบศวร์อยากจะกินข้าวกับกลุ่มของยศพัฒน์ แต่สุดท้ายก็หน้าไม่หนาพอ จึงไม่ได้เอ่ยออกไป และมองกนกอรเดินตามพวกเขาไปทั้งอย่างนั้น

รอจนคนเดินไปไกลแล้ว นฤเบศวร์ถึงได้หมุนตัวจากไป

เขาไม่มีทางใช้บริการที่โรงแรมเมเปิล

สองตระกูลเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน

ถ้าเขาใช้บริการที่โรงแรมเมเปิล แล้วถูกนักข่าวบันเทิงรู้เขา ก็ไม่รู้ว่านักข่าวบันเทิงจะเขียนข่าวว่ายังไง

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว นฤเบศวร์ก็หยุดลง

ครุ่นคิดดูแล้ว เขาก็เดินย้อนกลับไปในโรงแรมต่อไป

เขาสงสัยมากกว่ากนกอรนัดดูตัวกับประยสย์!

เขาไม่ไปดู ก็ไม่วางใจ!

นฤเบศวร์คิดแบบนี้แล้ว ก็ไม่สนใจปัญหาเรื่องหน้าตาอีก แม้ว่าจะถูกศัตรูคู่อาฆาตหัวเราะใส่ เขาก็ต้องกินข้าวสักมื้อ อย่างมากก็แค่ เขาเลี้ยง!

ห้องเพรสซิเดนสูทชั้นบนสุดของโรงแรมเมเปิลมีภัตตาคารบุฟเฟต์หมุนเวียน ยศพัฒน์ไม่รู้ว่าคุณพ่อตาชอบกินอะไร จึงเลือกกินข้าวที่ภัตตาคารบุฟเฟต์หมุนเวียน และให้เซทท์จัดเตรียมอาหารอร่อยประเภทต่างๆเอาไว้ล่วงหน้า

ไม่ว่าไซม่อนชอบอาหารรสชาติแบบไหน ล้วนสามารถทำให้เขาพึงพอใจได้

คนทั้งขบวนเพิ่งจะนั่งลงในภัตตาคารบุฟเฟต์หมุนเวียน เซทท์ก็ได้รับสายโทรศัพท์ภายใน

เขาฟังได้สองสามประโยค ก็ถามยศพัฒน์ว่า “พี่ใหญ่ นฤเบศวร์บอกว่าจะเลี้ยงข้าวพวกเรา จะให้เขาเลี้ยงมั้ยครับ”

ยศพัฒน์ไม่ได้ตอบคำถามน้องชายในทันที แต่หันไปขอความเห็นจากพ่อตา

“ในเมื่อคุณเบศวร์เกรงใจขนาดนั้น พวกเราก็ต้องให้โอกาสเขาสักครั้ง”

ไซม่อนพอใจท่าทีขอความเห็นจากเขาของลูกเขยมาก และรู้ว่านฤเบศวร์เป็นศัตรูคู่อาฆาตของลูกเขย สามารถช่วยลูกเขยหลอกเอาเงินค่าอาหารมื้อหนึ่งจากศัตรูคู่อาฆาตได้ ไซม่อนก็เต็มใจที่จะทำ

“คุณพ่อพูดได้ถูกต้อง สมควรจะให้โอกาสเขาเลี้ยงครั้งหนึ่ง ผมรู้จักกับเขาตั้งแต่เด็ก เขาไม่เคยเลี้ยงข้าวผม ครั้งนี้ต้องกินอาหารดีๆของเขาสักมื้อ เซทท์ เสิร์ฟอาหารมากหน่อย อาหารและไวน์ที่แพงที่สุดในโรงแรมของพวกเรา ล้วนเอามาเสิร์ฟให้หมด”

กนกอรหัวเราะพรืด เอ่ยกับเทวิกาว่า “คราวนี้นฤเบศวร์ปวดใจแน่ๆ”

เทวิกามงเธอ นัยน์ตามีนัยยะลึกซึ้ง

เธอเอ่ยยิ้มๆ “โอกาสที่หาได้ยาก พวกเราต้องกินอาหารดีๆของเขาสักมื้อ”

“นั่นมันแน่นอน ยังไงก็ต้องกินให้กระเป๋าตังเขาแบนก่อนถึงจะปล่อยให้เขาไปได้”

นอกจากเซทท์ คนอื่นๆล้วนมองไปทางกนกอร แววตานั้นมีนัยยะลึกซึ้งเหมือนกับเทวิกา

กนกอรนึกว่าคำพูดของตัวเองมีปัญหา จึงยิ้มเขินๆ “นฤเบศวร์มาหาเรื่องพวกเรา พวกเราล้วนไม่ถูกชะตากับเขา แต่เขาร่ำรวยและมีอำนาจ พวกเราที่เป็นคนธรรมดาสู้เขาไม่ได้ มีโอกาสทำลายกระเป๋าตังเขา ย่อมไม่มีทางเกรงใจ”

เทวิกาหัวเราะอิอิ “ใช่ๆๆ จะเกรงใจไม่ได้ กินให้มากหน่อย โชคดีที่พวกเราสองคนกระเพาะใหญ่มากพอ สามารถกินได้เยอะ ไม่อย่างนั้นโอกาสดีๆแบบนี้จะสิ้นเปลืองเสียเปล่า”

ประยสย์ที่เป็นคนจริงจังขนาดนั้น เมื่อได้ยินบทสนทนาของผู้หญิงสองคนนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะพรืดออกมา

ไซม่อนก็มองลูกสาวตัวเองด้วยสายตารักและตามใจ

กนกอรหน้าแดงเล็กน้อย

รอถึงตอนที่นฤเบศวร์เข้ามา ก็เห็นดวงหน้างามของกนกอรแดงระเรื่อแล้ว

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลยจริงๆ เธอมานัดดูตัวกับประยสย์ ไม่อย่างนั้นหน้าก็คงไม่แดงหรอก

เขารู้จักเธอมานานขนาดนี้ ไม่เคยเห็นเธอหน้าแดงเลย!

ตอนแรกที่นัดดูตัวกับเขา ก็แต่งตัวงดงามฉูดฉาดจนทำให้คนรู้สึกรังเกียจแบบนั้น ทั้งยังกินกระเทียม ปากเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น

เพื่อไม่ให้เขาชอบเธอ เธอก็พยายามมากจริงๆ

ตอนนี้นัดดูตัวกับประยสย์ดวงหน้างามกลับประดับไปด้วยรอยยิ้ม!

นฤเบศวร์รู้สึกขัดแย้งในใจ แต่กลับไม่เผยออกมาบนใบหน้า