รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 252

ยศพัฒน์มองประยสย์ และประยสย์ก็มองมาทางเขา

ทั้งสองคนไม่ได้ตอบรับในทันที

ไม่ใช่ว่าพวกเขาสองคนไม่อยากพูดแทนคุณพ่อ เพียงแต่เพราะตอนนั้นพ่อเลวเกินไป และทำให้แม่เสียใจจนหัวใจแตกสลายไปนานแล้ว

ตอนนั้นญาณินไม่ได้กลายเป็นบ้าในทันที แต่เธอกลายเป็นบ้าแบบนั้นอย่างช้า ๆ

ไซม่อนในตอนนั้น ในฐานะสามีอาจจะวุ่นอยู่กับการตามหาลูกสาว ทั้งยังต้องดูแลกิจการของบริษัท เลยไม่ได้ใส่ใจภรรยาของเขามากพอ แถมญาณินยังต้องถูกสมาชิกคนอื่นๆ ในครอบครัวของสามีตำหนิวิจารณ์ ยิ่งนานเข้าจึงทำให้เธอกลายเป็นบ้า

และที่แน่นอนคือก่อนที่เธอจะกลายเป็นบ้า เธอผิดหวังกับไซม่อนผู้เป็นสามีจนถึงที่สุดแล้ว

ยศพัฒน์คิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างพ่อตากับแม่ยาย และเขาเป็นแค่ลูกขายจึงยากที่จะเข้าไปก้าวก่าย

ประยสย์เองก็รู้สึกว่าพ่อปกป้องแม่ไม่ดีถึงทำให้แม่ต้องกลายเป็นบ้า ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากนั้นพ่อยังตกลงปลงใจกับพลอยอีก ทั้ง ๆ ที่พลอยจ้องจะแทนที่ตำแหน่งของแม่เขามาตั้งนานแล้ว ในเมื่อตอนนี้เจอตัวน้องสาวแล้ว ประยสย์หวังว่าพ่อกับแม่จะได้หย่ากันสักที

และแม่จะได้อยู่ที่เมืองแอคเซสซ์กับน้องสาว ได้ใช้ชีวิตอย่างที่หวังเอาไว้

ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพูดอะไรแทนพ่อของเขา

ยศพัฒน์หวังว่าพี่ชายของภรรยาจะตอบคำถามนั้น ส่วนประยสย์ก็หวังว่าน้องเขยจะสามารถออกหน้ารับไปก่อนได้ ทั้งสองคนมองหน้ากันและกันอยู่แบบนั้น แล้วสุดท้ายก็ไม่มีใครพูดอะไร

เมื่อไม่ได้รับคำตอบ ไซม่อนจึงละสายตาจากรูปถ่ายแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูกชายกับลูกเขย

ทุกคนต่างเป็นคนฉลาด เรื่องที่เขาเคยทำลงไปที่ผ่านมา พวกเขาทุกคนต่างรู้กันดี

เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว พวกเขาทั้งสองค่อนข้างจะอยู่ข้างณินมากกว่า แล้วแบบนี้พวกเขาจะไปพูดแทนเขาได้ยังไง

“คือว่า คุณพ่อครับ ผมคิดว่าเรื่องระหว่างพ่อกับแม่ ให้พ่อกับแม่ทำความเข้าใจกันเองจะดีกว่า เรื่องความรู้สึกคนอื่นคงยากจะเข้าไปแทรกแซงได้”

คนที่เอ่ยปากพูดคือยศพัฒน์

ประยสย์ไม่ได้พูดอะไร

เพราะนั่งคือพ่อกับแม่ของเขา ไม่ว่าเขาจะช่วยใครเขาก็จะรู้สึกผิดกับอีกฝ่ายที่เหลือ

เพราะแบบนั้นจึงทำได้แค่นิ่งเงียบไป

ไซม่อนยิ้ม ยศพัฒน์รู้สึกว่ารอยยิ้มของเขาในตอนนี้ดูน่าเกลียดเสียยิ่งกว่าร้องไห้ออกมาเสียอีก

“จริงด้วย เรื่องของความรู้สึกต้องแก้ไขด้วยตัวเอง ไว้ฉัน...ไว้มีเวลาว่างค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน”

เมื่อไซม่อนนึกถึงสถานการณ์ในตอนนี้แล้วก็ได้แต่แอบถอนหายใจในใจ และยอมรับคำแนะนำของลูกเขย

ภายในห้องหนังสือตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

จนกระทั่งป้ามะนาวโทรเข้ามา

หลังจากยศพัฒน์กดรับสายก็หันไปพูดกับพ่อลูกตระกูลสาระทาว่า “พ่อครับ ผมขอตัวไปเอาอัลบั้มรูปก่อนนะครับ”

ไซม่อนขานรับเบา ๆ

ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ยศพัฒน์ก็กลับมาพร้อมกับอัลบั้มภาพที่เขาหวงแหน

เขาเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าพ่อตา ตอนที่ยื่นอัลบั้มรูปสองสามอัลบั้มนั้นไปให้ หัวใจของเขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาเล็กน้อย อัลบั้มพวกนี้เป็นของรักของหวงของเขาเลยนะ

โชคดีที่เขาได้สาวสวยมาครอบครองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

การเอาอัลบั้มรูปพวกนี้ให้พ่อตากลับไปดูก็เพื่อให้พ่อตาเห็นว่าเขารักวิกามากแค่ไหน

ไซม่อนรับอัลบั้มรูป ยังไม่ทันได้เปิดดูประยสย์ก็รีบยื่นมือเข้ามาใกล้ ยังไม่ทันได้แตะอัลบั้มรูปมือของเขาก็ถูกตีออกไปเสียก่อน

ประยสย์มองพ่ออย่างงงงวยและไม่พอใจ

“แกได้เจอหน้าวิกาทุกวัน ยังจะกล้าแย่งอัลบั้มรูปกับฉันอีกเหรอ รู้จักอายบ้างหรือเปล่า”

ประยสย์…