รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 292

“มิลินท์!”

กษิดิหลุดออกจากภวังค์ พลันตวาดเสียงต่ำ

มิลินท์ที่เดินออกจากห้องสมุดแล้วพลันชะงักฝีเท้า ก่อนจะหันศีรษะไปมองเล็กน้อย แล้วยิ้มเอ่ยว่า “ตอบสนองช้าจริงๆ เพียงแต่ท่าทางซื่อบื้อนี่ ฉันชอบ แสดงว่า เขายังบริสุทธิ์มาก”

ไม่เคยมีประสบการณ์ชายหญิงอะไรทั้งนั้น

มิลินท์พอใจกับความไร้เดียงสาของกระต่ายของเธอมาก ก่อนจะหัวเราะเดินลงบันไดไปโดยไม่สนใจว่ากษิดิจะคลุ้มคลั่งยังไง

กษิดิพุ่งตัวออกมา ไม่ใช่ ล้มออกมาต่างหาก

เพราะบนพื้นมีถั่วเหลืองกระจัดกระจายไปทั่ว

เขาเหยียบถั่วเหลืองออกมาอย่างร้อนรน พลันควบคุมถั่วเหลืองที่อยู่ใต้เท้าไม่ได้ จึงถูกพวกถั่วเหลืองร่วมแรงร่วมใจกันคว่ำลงบนพื้น

ล้มเหมือนหมาหิวโซที่กระโจนใส่อาหาร

ยังดี ที่ไม่มีใครเห็นสภาพน่าอายของเขา

กษิดิคลานลุกขึ้นมาจากพื้น พลันรีบพุ่งไปยังปากบันได แล้วมองลงไป เห็นมิลินท์กำลังพูดอะไรบางอย่างกับพี่วิว แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะ

“ยัยทอม จู่ ๆก็มาจูบฉันโดยไม่บอกกันสักคำ ฉันยังไม่ทันได้หวนคิดถึงรสจูบ เธอก็ถอยออกไปแล้ว เธอมันเจ้าเล่ห์ ไม่ยุติธรรม!”

กษิดิเดินวนไปมาที่ปากบันไดอย่างหงุดหงิด

แล้วด่าตัวเองว่า “นายเอ๋ออะไรของนาย ซื่อบื้อชะมัด ยัยนั่นจูบนาย โอกาสนี้หายากขนาดไหนกัน แต่นายกลับยืนเอ๋อ พลาดโอกาสที่จะเป็นฝ่ายรุกกลับ ซ้ำยังถูกรังเกียจว่ารสจูบไม่หอมหวานอีกต่างหาก! กลิ่นต้นหอม?”

“คราวหลังใครกล้าใส่ต้นหอมในอาหารฉันอีก ก็คือเป็นศัตรูกับฉัน!”

คุณชายที่ถูกมิลินท์รังเกียจว่าในปากมีกลิ่นต้นหอม สาบานว่าจากนี้ไปจะไม่กินต้นหอมอีก และไม่อนุญาตให้ใครใส่ต้นหอมในอาหารอีกเด็ดขาด

คุณชายที่ยังไม่ได้ลิ้มลองรสจูบที่แท้จริงเดินวนไปมาอยู่ที่เดิมหลายครั้ง จึงจะยอมรับความจริงอย่างรู้สึกเสียดาย

จบแล้ว!

จูบแรกของเขาจบลงทั้งแบบนี้แล้ว!

“พี่วิว!”

กษิดิตะโกนลงไปชั้นล่าง

พี่วิวรีบตอบทันทีว่า “คุณชายสอง มีอะไรเหรอคะ?”

“ให้คนขึ้นมาเก็บกวาดถั่วเหลืองในห้องสมุดผมให้สะอาด ห้ามเหลือไว้แม้แต่เม็ดเดียว! ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป คั้นน้ำเต้าหู้สดใหม่ให้ผมดื่ม!”

เอาถั่วเหลืองไปแช่น้ำแล้วคั้นเป็นน้ำเต้าหู้ให้หมด ห้ามให้มิลินท์เอามาแกล้งเขาอีก!

“ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

พี่วิวตอบรับ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างกับมิลินท์ แล้วรีบขึ้นบันไดไปเก็บกวาดถั่วเหลือง

มิลินท์เงยหน้าขึ้นมองกษิดิ เผยรอยยิ้มสดใสดุจพระอาทิตย์ จากนั้นก็ส่งจูบให้เขา ไม่รอให้เขาตอบ เธอก็เดินจากไปแล้ว

กษิดิ “......”

ยัยทอมบัดซบ!

จีบเขาแล้วก็หนี!

......

ตอนเย็น คนที่ไปเดินชอปปิงก็กลับมากันแล้ว

เพียงแต่พวกแม่ๆกลับไปที่ One Day In coffee เทวิการู้สึกพวกแม่เดินชอปปิงมาทั้งวันก็เหนื่อยแล้ว จึงเกลี้ยกล่อมให้พวกเธอกลับบ้านไปพักผ่อน

ญาณินนั่งเงียบไม่ตอบ

ส่วนพิชญ์สินีกับณัชชาก็มองเทวิกา แสดงเจตนาอย่างชัดเจน

เทวิกาเข้าใจดี เธอนั่งลงข้างกายแม่แท้ๆ แล้วยิ้มเอ่ยว่า “แม่ เดินชอปปิงมาทั้งวันแล้ว ได้อะไรกลับมาบ้างเหรอคะ”