รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 310

พายุลมที่เมืองซูเพร่า เบื้องต้นยังสาดมาไม่ถึงตัวเทวิกา

เธอพักผ่อนที่เกาะส่วนตัวของตระกูลอริยชัยกุลกับคุณแม่สองวัน และออกไปจากเกาะในวันอาทิตย์ ส่วนผู้ใหญ่นอกจากคุณปู่ภูธิปสองสามีภรรยาแล้ว คนอื่นๆ ยังคงอยู่บนเกาะต่อ พวกเขาชอบสภาพแวดล้อมบนเกาะและวิธีชีวิตสบายๆ บนเกาะ

หลังจากกลับมาแล้ว เทวิกากับกนกอรได้กลับไปดูที่ร้านกาแฟก่อน

พนักงานในร้านเมื่อเห็นเถ้าแก่สองคนกลับมา รีบเดินมาต้อนรับทันที

“พี่วิกา พี่อร ในที่สุดพวกพี่ก็กลับมาสักที สองวันมานี้ ผู้หญิงที่ชื่อเปรมาคนนั้นมาที่นี่แล้วหลายครั้ง”

เทวิกยกคิ้วขึ้น แล้วถามออกมาว่า： “เปรมามาทำไมเหรอ？ได้สร้างความลำบากใจให้พวกเธอไหม？”

“ไม่รู้ว่าเธอมาทำไม หลังจากเข้ามาแล้ว เธอก็หาที่นั่งนั่งลง สั่งกาแฟหนึ่งแก้วก็นั่งได้ทั้งวัน”

กนกอรพูดออกมาว่า： “ยังมาจับจองที่นั่งของเราไว้ ปล่อยให้ลูกค้าของเราไม่มีที่นั่งอีก ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ”

พนักงานสาวพูดขึ้นอีกว่า： “คุณกันตภณก็เหมือนกัน ตอนเช้าร้านเพิ่งเปิด ก็เดินเข้ามาแล้ว สั่งกาแฟหนึ่งแก้วกับของกินเล่นหนึ่งจานก็สามารถนั่งได้ทั้งวัน”

กนกอรเปลี่ยนเรื่อง แล้วพูดขึ้นว่า： “คุณกันตภณน่าตาหล่อขนาดนั้น เขานั่งอยู่ที่ร้านเรา ก็เหมือนจุดเด่นของร้านเรา สามารถดึงดูดลูกค้าผู้หญิงฬฆ็เข้ามาใช้บริการได้ กาแฟกับขนมของร้านเรา รสชาติอร่อย แถมได้ดูหนุ่มหล่ออีกด้วย ดีแค่ไหน”

เทวิกากับพนักงานหญิงในร้านต่างมองไปที่เธอ

รู้สึกว่าเธอสองมาตรฐานจริงๆ

“ถ้าไม่ได้สร้างความลำบากใจให้พวกเธอ ก็ไม่ต้องไปสนใจเธอ”

เทวิกาพูดออกมา

พนักงานสาวยิ้มออกมา “เธอไม่กล้าทำอะไรพวกเราหรอก พูดตามความจริง ในเมืองแอคเซสซ์ คนที่กล้าทำอะไรพวกเรา น่าจะยังไม่ได้เกิดมามั้ง พี่วิกา ตอนนี้หนูเดินออกไป ถือได้ว่าสง่าผ่าเผยมาก เมื่อมีคนรู้ว่าหนูเป็นพนักงานของOne Day In Coffeeที่ทำมานาน ได้รับความไว้วางใจจากพี่วิกา ต่างให้เกียรติหนูมาก แม้แต่พ่อแม่ที่ลำเอียงของหนูก็ดีกับหนูมากขึ้นเยอะเลย”

ท่าทางของเธอเหมือนได้เจอที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่

ทำให้เทวิกากับกนอรสองคนรู้สึกตลกจนหัวเราะออกมา

กนกอรกอดไหล่พนักงานสาวไว้ ทั้งสองเดินกลับไป กนกอรยิ้มแล้วถามออกมาว่า： “ไม่มีคนเอ่ยถึงพี่อรเลยเหรอ？”

พนักงานสาวพูดความจริงออกมาว่า： “มี มีคนมาสอบถามหนูเยอะมากว่าพี่อรมีแฟนแล้วหรือยัง พวกเขาอยากจีบพี่อร ทุกคนต่างพูดกันว่าพี่อรกับพี่วิกาเป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้าได้แต่งงานกับพี่อร ในอนาคตถ้าเจออุปสรรคอะไร ก็ให้พี่อรไปขอความช่วยเหลือจากพี่วิกาได้”

“โดยเฉพาะคุณกันตภณ หนูดูแล้วเหมือนคุณกันตภณสนใจพี่อรอยู่เล็กน้อย”

กนกอรปล่อยเธอออก “น้องสาว ต่อไปถ้ามีใครมาสอบถามเธออีกว่าพี่มีแฟนแล้วหรือยัง เธอก็บอกกับพวกเขาเลยว่า ลูกของพี่สามารถวิ่งได้แล้ว ปีหนึ่งพี่คลอดลูกสองคน ต้นปีหนึ่งคน ท้ายปีหนึ่งคน สามปีมานี้มีหกคนแล้ว”

“ต้องการหลอกใช้ฉันเหรอ ไม่มีทางหรอก！”

กนกอรทำเสียงประชด หึ ออกมา ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาหลอกใช้ความสัมพันธ์ของเธอกับเทวิกาได้เด็ดขาด

“พี่อร สามปีคลอดหกคน แสดงว่าต้องท้องตลอดเวลา คลอดๆๆ ！”

“ไม่ได้เหรอ？ในฝัน หนึ่งครรภ์ยังสามารถคลอดได้แปดคนเลย”

พนักงานสาวในร้านพูดอะไรไม่ออก

ในฝัน อะไรก็มีได้จริงๆ ！

“คุณกนกอร คุณกลับมาแล้วเหรอ”

น้ำเสียงอ่อนโยนผลักประตูกระจกดังขึ้นมา กันตภณเดินเข้ามาพอดี

เมื่อเห็นกนกอรอยู่ ดวงตาของกันตภณสดใสขึ้นมาทันที

เทวิกากับพนักงานสาวในร้านส่งสายตาให้กัน แล้วค่อยๆ เดินออกไป

ก่อนจะเดินออกไป เทวิกาตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ พูดเตือนเพื่อนรักเสียงเบาออกมาว่า： “เมื่อก่อนเธอมอบคำหนึ่งให้ฉัน ตอนนี้ฉันคืนกลับคำหนึ่งให้เธอ อย่าเล่นกับไฟเด็ดขาด ตอนนี้คนที่บ้านของเธอแรงหึงกำลังสิงเข้าร่างเขาอยู่”

อาการหึงหวงของนฤเบศวร์ไม่แพ้อาการหึงหวงของยศพัฒน์เลย

กนกอรพูดเสียงเบาออกมาว่า： “ฉันว่าอารมณ์ของแบตบอสสองวันนี้ดีขึ้นเยอะเลย ฉันจะหาเวลาคุยเรื่องหย่ากับเขา”

เทวิกาหัวเราะเคอๆ ให้เธอ แล้วเดินออกไป

ถ้าหย่าง่ายขนาดนั้น ตอนนี้เธอก็คงไม่เป็นคุณหญิงใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลหรอก

สาเหตุที่นฤเบศวร์กับยศพัฒน์เป็นศัตรูกัน ก็เพราะนิสัยและพฤติกรรมของทั้งสองคน ใกล้เคียงกันมาก ถ้าไม่เป็นเพื่อนรักกันก็ต้องเป็นศัตรูกัน

ยศพัฒน์เหมือนคนพูดง่าย ตอนเธอเอ่ยเรื่องหย่ากัน ยศพัฒน์ไม่เพียงไม่ยอมหย่า แถมใช้ความหล่อของเขาหลอกล่อความบริสุทธิ์ของเธอไป ทำให้เธอขึ้นเรือโจรแล้วลงมาไม่ได้

นฤเบศวร์หน้าด้านยิ่งกว่านั้นอีก

เทวิกากล้าพูดเลย นฤเบศวร์ถึงแม้ต้องกลายเป็นคนพาลก็จะยอมเป็นคนพาลที่เกาะกนกอรไปทั้งชีวิต

“คุณกนกอร”

กันตภณเดินมาอยู่ตรงหน้ากนกอร ยิ้มแล้วถามออกมาว่า： “คุณกนกอร สองมาวันนี้ผมมาที่นี่ตลอด แต่ไม่เจอหน้าคุณเลย ถามพนักงานของคุณ ก็บอกว่าคุณไปพักผ่อน ไปเที่ยวสนุกดีไหม？”

“ไม่ต้องทำอะไรเลย กินๆ เล่นๆ ทั้งวัน แถมได้รับเงินอีกต่างหาก ชีวิตแบบนี้ถ้ายังไม่สนุกอีก ก็ไม่มีอะไรน่าสนุกแล้ว”

กนกอรยิ้มแล้วเชิญกันตภณให้นั่งลง

เธอช่วยนฤเบศวร์ดูแลแบล็กการ์ด สามารถรับค่าดูแลสองพันจากเขาได้ทุกวัน

ขนาดนอนอยู่เฉยๆ ยังมีเงินเข้าบัญชี ชีวิตแบบนี้ดีแค่ไหน！

กันตภณยิ้มออกมา

“จะกินอะไรไหม？”

“นี่ก็ถึงเวลากินมื้อเย็นแล้ว คุณกนกอร ไม่ทราบว่าจะให้เกียรติกินอาหารกับผมได้ไหม？”

“ต้องขอโทษด้วย เธอไม่มีเวลา”

น้ำเสียงที่เย็นชาดังเข้าไปในหูของทั้งสองคน

เทวิกาที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นนฤเบศวร์พาบอดี้การ์ดผลักประตูเข้ามา เธอรีบนั่งตัวตรงทันที ถึงแม้จะนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์แบบนี้ ก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

พวกเขาไปพักผ่อนกลับมาพร้อมกัน เพียงแต่ว่าหลังจากกลับมาถึงในเมืองแล้ว นฤเบศวร์กลับบ้านไปก่อนเท่านั้นเอง

พวกเธอสองก็เหมือนกันต่างกลับบ้านไปก่อนแล้วค่อยมาที่ร้าน

นฤเบศวร์มาที่นี่ เทวิกาใช้นิ้วเท้าก็สามารถคาดเดาได้

นฤเบศวร์ก้าวเท้ายาวๆ เดินไปอยู่ข้างๆ กนกอร จ้องมองกันตภณด้วยสายตาเย็นชา จ้องมองจนกันตภณรู้สึกกลัว จนนั่งไม่ติดกับเก้าอี้ เขาถึงเอียงหน้าไปมองกนกอร

ใบหน้าเขาเคร่งขรึมมาก น้ำเสียงที่พูดออกมาก็ค่อนข้างเสียงดัง เขาพูดออกมาว่า： “ที่รัก ผมมารับคุณกลับไปกินข้าวที่บ้าน”

กนกอรลุกขึ้นมาทันที แล้วใช้มือปิดปากของเขาไว้

แต่น่าเสียดาย ทุกคนที่อยู่ในร้านต่างได้ยินคำพูดของนฤเบศวร์กันหมดแล้ว เขาพูดออกมาเสียงดังมาก คนอื่นไม่อยากได้ยินก็ไม่ได้

กนกอรโมโหมาก： “นฤเบศวร์ คุณพูดบ้าอะไรของคุณ ฉันขอเตือนคุณนะ ข้าวกินไปเรื่อยได้ แต่คำพูดจะพูดไปเรื่อยไม่ได้ ใครเป็นภรรยาของคุณ！”

นฤเบศวร์ดึงมือเธอที่ปิดปากเขาอยู่ออก “คุณกล้าพูดเหรอว่าคุณไม่ใช่ภรรยาของผม？คนที่จดทะเบียนสมรสกับผมคือคุณนะ？”

กนกอร： “……”

เธอไม่มีคำพูดตอบโต้กลับ

คนที่จดทะเบียนสมรสกับเขาคือเธอ

ตามกฎหมาย เธอก็คือภรรยาของเขา！

“นฤเบศวร์ คุณออกมากับฉันเดี๋ยวนี้！”

กนกอรดึงนฤเบศวร์ให้เดินออกไปกับเธอ

กันตภณพูดออกมาโดยสัญชาตญาณว่า： “ข้างนอกคนยิ่งเยอะ”

ขาของกนกอรที่ก้าวออกไปดึงกลับมาทันที

นฤเบศวร์จ้องมองกันตภณ แล้วพูดเสียงเย็นชาออกมาว่า： “พวกเราสามีภรรยาพูดคุยกัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง ธาม โยนเขาออกมาข้างนอกซะ”

“นฤเบศวร์ ภณเป็นลูกค้าของฉัน คุณกล้าโยนลูกค้าของฉันก็ลองดูสิ！”

“คนอื่น ผมไม่โยน แต่คนนี้ ผมโยนแน่นอน！”

เพราะกันตภณคนนี้แหละที่ยุยงให้กนกอรไปเปิดหูเปิดตาที่คลับ รักนะ

ดูก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร ต้องเป็นโฮสที่วิ่งออกมาจากบาร์โฮสแน่นอน！