รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 323

เงินแค่ 5 ล้านก็ขายเขาเสียแล้ว น่าโมโหจริง ๆ”

เธอร้อนเงินขนาดนั้นเลย?

เขาให้เงินเธอสามแสนต่อเดือน และยังให้เพิ่มอีกวันละสองพัน แม้จะบอกว่าเป็นค่าจ้างสำหรับการดูแลแบล็กการ์ดของเขา ใคร ๆ ก็รู้ว่ามันเป็นแค่ข้ออ้าง เงินสองพันนั้นเป็นค่าใช้จ่ายประจำวันของเธอ

ถ้าเงินไม่พอ แบล็กการ์ดของเขาก็อยู่ในมือเธอ รหัสก็บอกเธอไปแล้ว ให้เธอรูดได้ตามต้องการเลย

ทว่า ตั้งแต่แบล็กการ์ดอยู่ในมือเธอจนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยรูดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่โลภ แต่ก็ทำออกมาเหมือนคนโลภเลย

เธอยังเขียนข้อตกลงการหย่าร้าง เซ็นชื่อ กดพิมพ์ลายนิ้วมือ และให้เปรมาเอาข้อตกลงการหย่าร้างไปหาเขา!

อย่าให้เขาเจอตัวเธอนะ

ถ้าเจอตัวเธอ เขาจะสั่งสอนให้เธอหลาบจำ เอาให้จำไปตลอดชีวิตเลย

ขายเขาด้วยราคาถูกขนาดนี้ อย่างน้อยก็ต้องขายด้วยราคาหลักร้อยล้านสิ เพราะทรัพย์สินส่วนตัวของเขาก็มีมูลค่าหลายพันล้านแล้ว

เอ่อ?

ไม่ได้สิ เขาเป็นสมบัติล้ำค่าที่ประเมินเป็นราคาไม่ได้ เธอขายเขาไม่ได้!

ต้องเห็นเขาเป็นสมบัติล้ำค่า และควรค่าแก่การรักษาไว้ เขาสามารถหาเงินมาให้เธอได้มากกว่าห้าล้านอย่างแน่นอน

ยัยผู้หญิงซื่อบื้อนี้ คิดบัญชีไม่เป็น!

เสียเปรียบและสูญเสียครั้งใหญ่จริง ๆ!

ยังเปิดร้านเป็นของตัวเองด้วย คิดบัญชีไม่เป็นแบบนี้ เสียเปรียบและขาดทุนอย่างแน่นอน

นฤเบศวร์กำลังตำหนิกนกอรในใจว่าทำอะไรไม่รู้จักคิด และขายเขาในราคาถูก ในขณะเดียวกัน เขาก็ตามหากนกอรทุกซอกทุกมุมในOne Day In Coffee เขาค้นแม้กระทั่งในห้องน้ำ หาทุกตารางนิ้วของร้านแล้วก็ยังไม่เจอตัวกนกอร

เขาให้บอดี้การ์ดมาช่วยหาอีกแรง

คนหลายคนช่วยกันหาจนแทบจะพลิกOne Day In Coffee ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของกนกอร

นฤเบศวร์กลับไปที่หน้าเคาน์เตอร์แคชเชียร์อีกครั้ง ยกมือขึ้นสูง คิดจะตบลงบนเคาน์เตอร์ แต่เมื่อนึกได้ว่าเทวิกาอาจจะฟ้องศัตรูตัวฉกาจของเขา ตอนที่ฝ่ามือของเขาตบลงบนเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ความหนักของแรงนั้นได้ลดลงครึ่งหนึ่งแล้ว เขาตบลงไปโดยไม่รู้สึกเจ็บฝ่ามือเลย

“เทวิกา กนกอรไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?”

"อย่างที่ฉันบอก คืนนี้กนกอรหยุด ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหน"

หลังจากที่นฤเบศวร์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ลดเสียงลงและถามอย่างอ้อนวอน "เทวิกา บอกผมหน่อยว่า กนกอรอยู่ที่ไหน?ผมสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์กับเธอ"

"คุณเบศวร์ ฉันพูดประโยคนั้นกี่ครั้งแล้ว จากนี้ไป กนกอรจะดูแลร้านในตอนกลางวัน และฉันจะดูแลร้านในตอนกลางคืน หลังหกโมงเย็น กนกอรเป็นอิสระ และเธอจะไปที่ไหนก็ได้ ฉันไม่รู้จริง ๆ”

นฤเบศวร์โกรธมากจนแทบเป็นบ้า เขาชี้ไปที่เทวิกา "เทวิกา เทวิกา……"

“ถ้าคุณยังมาชี้หน้าฉันอีก เชื่อไหมว่า ฉันจะตัดนิ้วของคุณมาให้หมากินเลย!”

เทวิกาไม่ชอบการถูกชี้หน้าที่สุด

ทันใดนั้น นฤเบศวร์ก็หยิบข้อตกลงการหย่าร้างขึ้นมา และพูดกับบอดี้การ์ด "เราไปกันเถอะ!"

หลังจากออกจากร้านกาแฟ ยังคงให้บอดี้การ์ดสองคนเฝ้าอยู่

หลังจากขึ้นรถ เขากดโทรหากนกอรอีกครั้ง แต่โทรศัพท์ยังคงปิดอยู่

ผู้หญิงคนนั้นคงหนีความผิด!

หลังจากที่นฤเบศวร์จากไป เทวิกาก็ลองโทรหากนกอร แต่โทรไม่ติด เธอจึงโทรหาอักษอรแทน

ไม่นาน อักษอรก็รับสาย

“คุณป้าคะ กนกอรกลับถึงบ้านหรือยังคะ?”

"กนกอรกลับมาแล้วเหรอ?ป้ายังไม่เจอเธอเลย วิกามีธุระจะคุยกับเธอใช่ไหม?ทำไมเธอถึงกลับมาล่ะ?ปกติเธอมักจะกลับมาตอนดึก ๆ นี่"

เทวิการีบพูดขึ้นว่า "ไม่มีอะไรค่ะ ช่วงนี้ตอนกลางวันหนูยุ่ง ๆ ไม่สามารถเฝ้าร้านได้ หนูจึงทำข้อตกลงกับกนกอรไว้ว่า ให้เธอดูแลร้านตอนกลางวัน และหนูจะเฝ้าร้านตอนกลางคืน เธอก็เลยกลับบ้านไปค่ะ ช่วงเย็นเป็นช่วงเลิกงาน รถและคนเยอะ หนูเป็นห่วงเธอ ก็เลยโทรไปถามดูค่ะ"

“อ้อ แบบนี้นี่เอง แล้วโทรหาเธอไม่ติดเหรอ?”

“เธอปิดเครื่องค่ะ”