รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 385

พิชญ์สินี……

ก็ได้ หัวหน้าตระกูลสาระทารู้สึกผิดกับญาณินจริงๆ

จากมุมมองของผู้หญิงคนหนึ่ง พิชญ์สินี อยู่ข้าง ญาณินอยู่แล้ว

รู้สึกสงสารแทนลูกสาวสุดที่รักของที่ต้องอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เมื่อประยสย์ลงจากเครื่อง เขาเห็นแม่ของเขาจากระยะไกล เขาอยากจะเดินไปเร็วๆ แต่ใครจะรู้ว่าแม่ของเขาดึงคุณป้าพิชญ์สินีแล้วหันหลังกลับและจากไป

ประยสย์：……

ไม่เจอกันนาน แม่ไม่คิดถึงเขาบ้างเหรอ?

เมื่อเขาหันศีรษะและเห็นพ่อของเขาลงจากเครื่องบิน ประยสย์ดูเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมแม่ของเขาจึงหันหลังกลับและจากไปหลังจากเห็นเครื่องบินส่วนตัวจอด

หลังจากเงียบไป ประยสย์ยังคงรอพ่ออยู่ ไม่ได้ปล่อยให้พ่อเข้าไปในบ้านคนเดียว

เครื่องบินส่วนตัวหลายลำมาถึง ส่งเสียงดังมากจนเจ้าของบ้านหลายคนตื่นขึ้น เมื่อรู้ว่าเป็นพ่อลูกตระกูลสาระทามา พวกเขาจึงรีบลงไปชั้นล่าง

ยศพัฒน์ และภรรยาของเขาเร็วที่สุด

เมื่อ ญาณินและ พิชญ์สินี เข้ามาในบ้าน ทั้งสองก็ลงมาจากชั้นบนแล้ว

“แม่ พ่อและพี่มาแล้ว”

เทวิกา ยังคงมีความสุขมาก พี่ชายของเธอมาและบังเอิญเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอจึงบัชวนกัญณิศา ออกไปเดินเล่น จากนั้นให้พี่ไปกับเธอ และทั้งสองคนก็จะได้พบกัน มันไม่ใช่การเจอกันเพื่อหาคู่รัก เธอเชื่อว่าทั้งสองจะไม่ถูกปฏิเสธ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เทวิกา และ กัญณิศา คุยกันอย่างดุเดือดบน WeChat

เธอยังสร้างกลุ่มเล็ก ๆ และดึงกนกอรและ มิลินท์ เข้าร่วมกลุ่ม และผู้หญิงก็คุยกันอย่างกระตือรือร้น

แม้ว่า มิลินท์และกนกอรจะยังไม่เคยพบกับ กัญณิศาแต่พวกเธอสามารถแชทบน WeChat ได้สนุกสนาน ตอนเจอคงไม่มีปัญหาอะไรมาก

ญาณินตอบอื่มเบา ๆ

“แม่ มาได้ยังไง”

เทวิกาพบว่าแม่ของเธออารมณ์ไม่ดี เธอจึงรีบก้าวไปข้างหน้าจับมือแม่ด้วยความรักและถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรหรอก วิกา แม่ตื่นเช้าเกินไปและรู้สึกง่วงอีกแล้ว แม่ขึ้นไปชั้นอนก่อน แม่จะกลับไปชนบทกับพี่สาวและคนอื่นๆ สักพัก หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ”

เทวิกา เข้าใจว่าแม่ของเธอไม่อยากจะเห็นพ่อของเธอ

เธอเข้าใจและพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้นแม่ขึ้นไปนอนข้างบนสักครู่ จะไปเที่ยงวันนี้เลยเหรอคะ?"

เธอมองไปที่จพิชญ์สินีและพูดว่า "แม่คะ อยู่ต่ออีกสองวันเถอะ หลังจากวันหยุดสุดสัปดาห์ ค่อยกลับไป ให้หนูอยู่กับแม่อีกสองวันเถอะ"

แธอมีของมากมายที่จะนำกลับไปแบ่งปันกับลุงของพวกพี่ๆ

แม้ว่าพ่อแม่ของเธอก็จะเข้ามาในเมืองมายี่ยมพี่น้องคู่นี้ และบางครั้งก็อยู่บ้านเช่า แต่ตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว พ่อแม่ของเธอก็อยู่ที่นี่ เธอยังคงหวังว่าพ่อแม่ของเธอจะอยู่ต่อได้อีกสองวัน

พิชญ์สินีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "แค่วันสองวัน งั้นแม่จะไปบอกปู่ย่าว่ากลับวันจันทร์"

เทวิกา ยิ้มอย่างมีความสุข

"วิกา แม่จะขึ้นนอนก่อนนะ"

พิชญ์สินี พาญาณินขึ้นไปชั้นบน

หลังจากดูแม่สองคนขึ้นไปชั้นบนแล้ว คู่รักหนุ่มสาวก็เดินออกจากบ้าน

ที่ประตูบ้าน ก็เห็นพ่อบ้านภูริชกำลังต้อนรับพ่อลูกตระกูลสาระทา

“พ่อ พี่”

วิกาเรียกพ่อ จากนั้นเดินไปตรงหน้าพี่ชายอย่างมีความสุข กอดเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม: "พี่ชาย ฉันคิดถึงพี่มากเลย ทำไมคุณถึงมาหาฉันตอนนี้"

ไซม่อน ดูอย่างอิจฉาเมื่อลูกสาวของเขากอดลูกชาย เขาตัวใหญ่ขนาดนี้และยืนอยู่ข้างลูกชาย และเขาก็ยังเป็นพ่อคน ลูกสาวของเขาไม่รู้ว่าจะต้องกอดเขาก่อนเหรอ นี่มันลำเอียงเกินไป!

คุณชายผู้เย็นชาอยู่เสมอ ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดจากน้องสาว และใบหน้าของเขาก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นผลักน้องสาวออกไปเล็กน้อย เขาก็แตะจมูกที่น่ารักของเธออย่างเคลิบเคลิ้ม "ยังจะบอกด้วยว่าเขาคิดถึงพี่ ปกติก็ไม่โทรหาพี่ ปากหวานจริงๆ เกลี้ยกล่อมพี่ได้เก่งจริงๆ"

"ฉันได้โทรหานะ"

"โทรแค่วันละครั้ง"