รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 434

กนกอรตะลึงค้าง

เธอเบิกตากว้างมองดวงหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้มาก

นฤเบศวร์ถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว กระซิบเสียงอ่อนโยนข้างหูเธอเบาๆ “อร หลับตา”

กนกอรสบตากับเขาครู่หนึ่งแล้วหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง

นฤเบศวร์ดีใจ และได้รับขวัญกำลังใจ จึงปิดปากเธออีกครั้ง

แม้จะบอกว่าแต่ก่อนเขาแอบจูบเธอ แต่ตอนนั้นไม่มีสติ แทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจูบเธอ ไม่แน่ว่าเธอคงจะนึกว่าเธอกำลังฝันอยู่

ตอนที่มีสติ ตอนนี้เธอยินยอมพร้อมใจให้เขาจูบเธอ

แรกเริ่มนฤเบศวร์เร่งรีบ และเอาใจแต่มาก แต่ในไม่ช้า เขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน กลัวว่าความเร่งรีบของตัวเอง จะทิ้งภาพความทรงจำผีที่หิวโหยไว้ให้เธอ

สวรรค์เห็นแล้วสงสาร เขาใกล้จะสามสิบแล้ว ยังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์อยู่เลย เรื่องระหว่างชายหญิง แม้ว่าเขาจะรู้ แต่กลับไม่เคยมีประสบการณ์จริง

หลังจากจูบลึกซึ้งจบลง กนกอรก็ผลักเขาออกทันที

นฤเบศวร์อยากจะจูบอีกครั้ง แต่กลับถูกเธอผลักออก

“อร”

เสียงของเขาแหบพร่า เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย

“คุณยังจะไปงานเลี้ยงเข้าสังคมมั้ย ถ้าจะไปก็ไปเถอะ”

กนกอรมองตำหนิเขาแวบหนึ่ง แล้วเบนสายตาออกไป จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับลากเขาออกไป โดยไม่รอเขาตอบรับ

แม้ว่านฤเบศวร์จะเสียใจที่ไม่ได้จูบอีกครั้ง แต่เมื่อเกิดเรื่องดีๆขึ้น หลังจากปัญหาผ่านไป เขาก็ยังคงดีใจมาก

ทั้งสองคนนับว่ามีความก้าวหน้าเล็กน้อย เขาสามารถจูบผู้หญิงของเขาเหมือนกับคู่รักปกติได้แล้ว

เห็นสองคนจูงมือกันออกมา สายตาของเทวิกาก็มองร่างของเพื่อนสนิทกลับไปกลับมา

กนกอรร้อนตัว อดบ่นเพื่อนสนิทไม่ได้ว่า “วิกา เธอมองฉันแบบนี้ทำไม พวกเราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย”

เทวิกาเป็นคนที่เคยผ่านมาก่อน สุดท้ายสายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่ริมฝีปากของเพื่อนสนิท เมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนสนิท เธอก็ยิ้มคลุมเครือ พลางเอ่ยว่า “ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าพวกเธอทำอะไรกัน หรือว่าพวกเธอทำอะไรกันจริงๆ รีบร้อนอธิบายขนาดนี้ ให้ความรู้สึกว่าอยากปกปิดซ่อนเร้น แต่สุดท้ายกลายเป็นเปิดเผยนะ”

“มีที่ไหนกัน พวกเราไม่ได้ทำอะไรกันเลย”

ดวงหน้ากนกอรย้อมไปด้วยริ้วแดง

ก็แค่จูบปากกันเอง เธอจะหน้าแดงไปทำไมกัน

เห็นเธอหน้าแดงอย่างหลุดการควบคุม อย่าพูดเลยว่าคนที่เคยผ่านมาอย่างเทวิกาจะมองออก กระทั่งสาวพนักงานที่ยังไม่ได้แต่งงานก็พอจะเดาได้บางส่วน มองหน้าเธอยิ้มๆ แต่สายตากลับเต็มไปด้วยนัยยะ

กนกอร : “…”

คำพูดเธอยิ่งพูดก็ยิ่งแย่

“เทวิกา ผมพากนกอรไปก่อนนะ รองานเลี้ยงเข้าสังคมจบ ผมจะส่งเธอกลับมา ส่วนร้านก็ต้องฝากคุณแล้วล่ะ”

นฤเบศวร์เอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม เขาสุขุมกว่ากนกอร หน้าไม่แดง ลมหายใจไม่กระชั้น แสดงท่าทีว่าไม่มีเรื่องอะไรจริงๆออกมา

เทวิกากลับมองออกจากมุมปากของเขาที่โค้งขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้เขาดีใจจนอยากจะเต้นรำเลยทีเดียว

“คุณเบศวร์ ดูแลกนกอรให้มากหน่อย อย่าให้เธอดื่มจนเมา”

เทวิกาตั้งใจเอ่ยประโยคนี้