รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 440

กนกอรถลึงตาใส่เขาแวบหนึ่ง ถึงได้ยื่นมือไปรับน้ำแกงสร่างเมาชามนั้นมา และเอ่ยกับเขาว่า “สมกับที่เป็นผู้นำRA กรุ๊ป แผนการเยอะมากจริงๆ”

นฤเบศวร์มองคำพูดของเธอเป็นคำชม “ขอบคุณคำชมของอร ขอแค่คุณไม่บอกว่าผมโง่ก็พอ”

กนกอร “…”

ตอนนี้โทรศัพท์ของกนกอรพลันดังขึ้น

“โทรศัพท์มือถือฉันล่ะ”

นฤเบศวร์หันกลับไปช่วยหยิบโทรศัพท์มือถือมาส่งให้เธอ เขามองสายเรียกเข้าแวบหนึ่ง เป็นแม่ยายในอนาคตของเขาโทรมา

กนกอรเห็นว่าเป็นโทรศัพท์จากคุณแม่ ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เธอฝืนกดรับสายโทรศัพท์จากมารดา

“แม่คะ”

“ลูกยังต้องการร้านนี้อยู่มั้ย นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ยังไม่กลับมาดูร้านอีก ในร้านมีลูกค้าเยอะขนาดนี้ น้องพนักงานยุ่งจนทำไม่ทันแล้ว”

ทักษอรไม่ได้เอ่ยถามว่าลูกสาวกำลังทำอะไรอยู่ตรงๆ

ทว่า เธอเปิดปากมาก็ด่าเลย ทำให้กนกอรรู้ว่าเพลิงโทสะของมารดาสูงปรี๊ด

“แม่คะ หนู หนูจะไปเดี๋ยวนี้ นี่ใกล้จะเที่ยงแล้ว ยังมีคนเยอะขนาดนี้เลยหรอคะ”

“ทำไม ลูกรังเกียจที่ค้าขายได้ดีเกินไปหรอ”

“แม่คะ ไม่ใช่แบบนั้น หนู หนูจะกลับไปตอนนี้เลย”

ทักษอรแค่นเสียงตอบ “รีบกลับมา”

เธอรอลูกสาวกลับมาให้ระบายโทสะ โดยที่เพลิงโทสะสุมเต็มท้อง

กนกอรรอคุณแม่เธอวางสายโทรศัพท์ เธอไม่กล้าเป็นฝ่ายตัดสาย

โชคดีที่ทักษอรจบการสนทนาอย่างรวดเร็ว

“แม่ฉันเร่งให้ฉันกลับไปแล้ว ตอนนี้เธอจะจะต้องอยู่ที่ร้านฉันแน่ๆ ฉันนอนนานขนาดนี้ ลืมไปเลยว่าต้องเปิดร้าน”

กนกอรรีบดื่มน้ำแกงสร่างเมาชามนั้นจนหมด วางชามไว้ในมือนฤเบศวร์ แล้วหมุนตัวจากไป

“ผมจัดการให้คนไปช่วยแต่เช้าแล้ว ภายในร้านยุ่งยังไง ก็รับมือไหว”

นฤเบศวร์วางชามลง เดินตามเธอไป “คุณอย่าเพิ่งร้อนใจ ผมจะไปส่งคุณ”

เขาเล่นแง่ แม่ยายในอนาคตโมโห เขาต้องไปส่งเธอ เพื่อเผชิญหน้าเพลิงโทสะของคุณแม่ยายเป็นเพื่อนเธอ

กนกอรไม่ได้ตอบ

ตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายตัวมาก ปวดหัวสุดๆ

ถ้าไม่ใช่ว่ามารดาโทรมาเร่ง เธอยังอยากจะนอนหลับต่ออีก

นฤเบศวร์จัดบอดี้การ์ดไปช่วยจริงๆ ที่นั่งในร้านเต็มหมดจนไม่เหลือที่ว่าง แต่ก็ยังสามารถรับมือได้

ทั้งสองคนรีบร้อนออกจากโรงแรม

บอดี้การ์ดหลายนาย ในตอนนี้มีแค่ธามที่รอนฤเบศวร์อยู่นอกโรงแรม

“คุณชาย คุณนายน้อย”

ธามก้าวเข้ามาต้อนรับ

กนกอรมองข้ามคำเรียกขานของธาม แก้ไขไม่ได้ เธอก็ขี้เกียจจะไปแก้อีก

“ส่งคุณนายน้อยกลับร้านกาแฟ”

นฤเบศวร์สั่ง

เขาขึ้นรถไปกับกนกอร โดยมีธามเป็นคนขับ

หลังขึ้นรถแล้ว เขาก็โทรศัพท์หาธันวาและเลขาชายอีกสองคน เพื่อมอบหมายเรื่องเกี่ยวกับงานเล็กน้อย

ธันวาบอกเขาว่า “เจ้านาย วันนี้คุณพลอยไพลินคนนั้นมาหาคุณอีกแล้ว คุณพลอยไพลินมองดูแล้วมีท่าทางโมโหมากครับ”

นฤเบศวร์ขมวดคิ้ว “เธอไปจากเมืองแอคเซสซ์แล้วไม่ใช่หรอ”