เวลาผ่านไปอีกคืน
ตอนเทวิกาถูกนาฬิกาปลุกให้ตื่น เธอสะลึมสะลือลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ ก่อนจะเอนตัวลงนอนต่อ
แต่ก็เพียงแค่นาทีเดียวแล้วก็ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง
เหลือบมองข้าง ๆ ก็พบว่ายศพัฒน์ไม่อยู่แล้ว
ปกติเวลาเสียงนาฬิกาปลุกร้องจะเป็นยศพัฒน์ลุกขึ้นมาช่วยปิดให้
เหลือบมองออกไปด้านนอกท้องฟ้าดูมืดครึ้ม
สงสัยฝนจะตกแน่เลย
“พัฒน์ตื่นเช้าแบบนี้ตลอดเลย”
เทวิกาบ่นพึมพำ แต่ไม่ได้ล้มตัวลงนอนต่อ แต่เลื่อนตัวลงจากเตียงแทน
เสื้อผ้าที่เธอต้องใส่ สามีสุดที่รักเตรียมเอาไว้ให้หมดแล้ว
แม้แต่สร้อยข้อมือแบบเรียบ ๆ ที่เธอจะใส่วันนี้ก็ช่วยเลือกไว้ให้เธอแล้วเหมือนกัน
เพราะตอนนี้เธอเป็นเพียงพนักงานธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ดังนั้นพวกเครื่องประดับที่เธอจะใส่ในทุกวันจึงใส่ได้เฉพาะสร้อยข้อมือที่ดูเรียบง่ายเท่านั้น
จากนิสัยของเทวิกาเธอไม่ชอบใส่ของพวกนี้ แต่ยศพัฒน์ไม่ชอบให้ข้อมือของเธอว่างเปล่า เพื่อจะปกปิดตัวตนที่แท้จริง เธอถึงกับลงทุนถอดแหวนแต่งงานออกด้วย ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ยศพัฒน์ไม่พอใจเอามาก ๆ
ถ้าเธอยังไม่ยอมใส่สร้อยข้อมือที่เขาซื้อให้อีก หน้าของผู้ชายคนนี้คงจะได้ยืดยาวเป็นหน้าม้าแน่
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เทวิกาก็เดินออกจากห้องไป
ยังไม่ทันเดินลงไปถึงชั้นล่างก็ได้ยินเสียงคนกำลังคุยกันอยู่ชั้นล่าง ซึ่งเป็นเสียงของพัฒน์กับกษิติ สองพี่น้องตั้งใจพูดคุยกันเสียงเบา ๆ คงจะกล้าว่าจะปลุกคนที่อยู่ชั้นบนตื่น
เทวิกาได้ยินกษิติพูดกับสามีของเธอว่า “พี่ใหญ่ ผมไม่รู้ต้องทำยังไงแล้ว ลินท์ผอมลงไปเยอะเลย คนอื่นตั้งครรภ์มีแต่น้ำหนักเพิ่ม แต่เธอกลับน้ำหนักลด แถมยังเห็นผลดียิ่งกว่าตอนนี้ตั้งใจลดน้ำหนักอีก”
“หมอบอกว่าปฏิกิริยาของการตั้งครรภ์เป็นเรื่องปกติ พอเห็นเออาเจียนทุกครั้งหลังกินข้าวผมก็ยิ่งปวดใจ จนอยากจะไปอาเจียนแทนเลย”
“เธอไม่อยากอาเจียนก็เลยไม่กินข้าวหรือไม่ก็กินน้อยลง ตอนนี้ก็เลยยิ่งผอมลงเรื่อย ๆ”
ยศพัฒน์รับฟังเรื่องกังวลใจของน้องชายแล้วพูดอย่างจนปัญญา “กษิติ แกมาพุดเรื่องพวกนี้กับพี่แต่เช้าแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร คุณหมอก็บอกว่าเป็นปฏิกิริยาปกติ เดี๋ยวก็ดีขึ้น”
“พี่ไม่ใช่หมอ แถมพี่ก็ไม่ประสบการณ์การเป็นพ่อเป็นแม่คนด้วย”
ความเคยชินของเหล่าน้องชาย เวลามีปัญหาหรือมีเรื่องทุกข์ใจก็จะวิ่งแจ้นมาหาพี่ชายของพวกเขา
ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาก็พอจะคิดหาวิธีช่วยแก้ไขปัญหาให้น้องชายได้ เว้นแต่เรื่องการตั้งครรภ์ของผู้หญิง เรื่องนี้เขาช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ
เขาเป็นคนที่แต่งงานเร็วที่สุด แต่เขากับวิกายังไม่ได้วางแผนจะมีลูกตอนนี้มันเร็วเกินไป ตอนนี้พวกเขากำลังใช้ชีวิตในโลกของคนสองคน กำลังมีความสุขหวานชื่น
“พี่ แม่ครัวของพี่ทำอาหารอร่อยที่สุด ผมอยากจะขอยืมตัวไปลองดูหน่อยว่าลินท์จะชอบทานอาหารฝีมือเขาหรือเปล่า”
ที่กษิติเดินตามพี่ชายเข้ามา อันที่จริงก็มาเพื่อเรื่องแม่ครัว
ได้ยินแบบนั้น ยศพัฒน์ก็หัวเราะออกมา “ครอบครัวของเรามีพ่อครัวชั้นยอดที่เก่งกาจกว่าแม่ครัว นายก็ไปหาเขาสิ แม่ครัวทุกคนที่เราจ้างในบ้านแต่ละหลังมีใครบ้างที่ไม่ผ่านการฝึกจากเจ้าสามก่อน”
กษิติ “ผมไม่เห็นเซทท์กลับมาสักระยะหนึ่งแล้ว ผมกับลินท์จะจัดงานแต่งงานแล้ว เจ้าเด็กนั่นคงจะกลัวว่าจะถูกคุณปู่กับคุณย่าเร่งให้แต่งงาน ระยะนี้ก็เลยไม่ได้อยู่ที่บ้าน ผมไปหาที่โรงแรม เขาก็แค่เขียนสูตรอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์ให้ผม บอกว่าให้ผมไปหาเชฟมาทำตามสูตรอาหารของเขา”
เทวิกาได้ยินดังนั้นก็เดินลงมาชั้นล่าง
เมื่อสองพี่น้องได้ยินเสียงฝีเท้าก็หยุดคุยกัน
ยศพัฒน์ลุกขึ้นเดินไปรับเทวิกา
กษิติแอบทอดถอนใจ : พี่ชายและพี่สะใภ้เป็นคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันนานแล้ว แต่ความรักความสัมพันธ์ก็ยังเหมือนตอนเพิ่งรักกันใหม่ ๆ ถึงเขากับลินท์จะแต่งงานกันแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นพี่ชายกับพี่สะใภ้อยู่ด้วยกัน เขาก็ยังรู้สึกอิจฉาทุกครั้ง
“ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อย”
พัฒน์ยิ้มถามภรรยาสุดที่รัก พร้อมกับยื่นมือออกไปให้เทวิกาจับเพื่อพยุงก่อนก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน