รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 551

สองวันต่อจากนั้น ตระกูลสาระทายังคงครึกครื้นเหมือนเดิม

เนื่องจากชลมีชู้ แถมชู้รักที่เลี้ยงดูอยู่ก็มีเยอะมาก ทั้งหมดต่างปิดบังชื่อฟ้องมาที่คุณหญิงสาม ทำให้สามีภรรยาที่เคยรักกันมากในสายตาคนอื่น ทะเลาะกันหนักยิ่งขึ้นไปอีก

ชลต้องการหย่า

คุณหญิงสามเกลียดมากกับเรื่องที่สามีมีชู้ เลี้ยงเมียน้อย แถมปล่อยให้เมียน้อยท้องอีก แต่เธอไม่มีทางตกลงหย่า ไม่ว่ายังไงก็จะรั้งชลจนถึงตาย เธอไม่มีทางสละตำแหน่งให้พลอยเด็ดขาด

ถ้าพลอยคลอดเด็กในท้องออกมา ก็ปล่อยให้ลูกของเธอกลายเป็นลูกนอกสมรสไปตลอดชีวิต ให้ปล่อยเป็นเมียน้อยไปตลอดชีวิต เรื่องนี้ทำให้ชลโกรธมาก

แต่ก็ทำคุณหญิงสามอะไรไม่ได้ แม่ของเขาไม่อยู่ข้างเดียวกับเขา ส่วนพี่ชายที่เป็นหัวหน้าครอบครัวก็บอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา จึงไม่ขอยุ่งเกี่ยว ชลจึงไม่ยอมกลับบ้านเลย

และถึงวันเสาร์ เร็วมาก

เมื่อคืนกนกอรได้โทรศัพท์หาเทวิกา โดยแจ้งว่าเช้าวันนี้พวกเธอทั้งกลุ่มจะนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาหา น่าจะถึงสนามบินส่วนตัวของตระกูลสาระทาในเวลาประมาณสิบโมงเช้า

คนกลุ่มนั้น รวมกนกอรและสามี กิติยาสองพี่น้องและชเนนทร์ ผู้ใหญ่ของบ้านตระกูลวาชัยยุงกังวลคนในครอบครัวของตระกูลสาระทาจะไม่พอใจ พวกเขาจึงหักห้ามใจไม่ตามมาด้วย ชเนนทร์ไม่มีความกังวลในเรื่องนี้ เขาคิดถึงน้องสาว เลยตามมาด้วย

ทางด้านครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุลก็มาด้วยกันสองคน คือคุณชายสามกับคุณชายสี่

ยศพัฒน์มาเมืองซูเพร่าเป็นเพื่อนภรรยา บริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปถึงแม้จะมีหลายคนผลัดกันดูแลบริษัท แต่ผู้ดูแลหลักๆ คือคุณชายสามกับคุณชายสี่

ใครให้พวกเขาเป็นพี่ชายหล่ะ ข้างล่างมีน้องชายเป็นแถวก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทุกคนต่างหาข้ออ้างหนีไปเที่ยวหมด

เซทท์กับณภัทรมาด้วย สิ่งแรกที่อยากทำคือหาโอกาสพักผ่อน สองคือมาปรับทุกข์กับพี่ชาย สามคือมารายงานสถานการณ์ช่วงนี้ของบริษัทให้พี่ชายฟัง

ญาณินพักที่คฤหาสน์เล็กของตระกูลสาระทามาสองสามวันแล้ว ได้ยินว่าวันนี้คนที่เมืองแอคเซสซ์จะมา และมีกัญณิศาที่เธอคิดว่าจะเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตก็มาด้วย ญาณินรีบโทรศัพท์หาลูกชาย แจ้งให้ลูกชายไปรับเธอ

หลังจากที่ประยสย์ได้รับโทรศัพท์จากแม่ ไม่ได้คิดอะไรมาก หยิบกุญแจรถขึ้นมาก็เตรียมจะออกไปทันทีเลย

“แกจะไปไหน？”

ไซม่อนถามออกมา

“แม่ผมจะกลับมา สั่งให้ผมไปรับเธอ”

เขารู้ว่าญาณินไม่อยากเห็นหน้าเขา และไม่อยากอยู่กับเขา ไซม่อนอดทนกับความเจ็บปวดของการคิดถึงเธอ ไม่ไปรบกวนญาณินที่คฤหาสน์คฤหาสน์เล็ก

ได้ฟังจากที่แม่บ้านเล่า ญาณินอยู่คฤหาสน์เล็กมีความสุขกว่าอยู่คฤหาสน์ใหญ่

เวลาส่วนใหญ่ของเทวิกาและยศพัฒน์จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ คุณหญิงย่าน้อยใจ เลยร้องขอ ให้เทวิกาและสามีกลับมาพักที่คฤหาสน์คืนนี้ให้ได้ เห็นแก่ที่คุณหญิงย่ายังมีประโยชน์อีกเยอะ เทวิกาจึงตอบตกลงอย่างเชื่อฟัง

ดังนั้น สองวันนี้ สองสามีภรรยาจึงไปๆมาๆที่คฤหาสน์ใหญ่กับคฤหาสน์เล็ก

คฤหาสน์เล็กของตระกูลสาระทาเนื่องจากญาณินได้เข้าไปอยู่ จึงตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกครั้ง เลยมีความอิจฉาริษยาและเกลียดตามมาโดยธรรมชาติ

คนข้างนอกลือกันว่า หลังจากที่ชลได้หลับนอนกับพลอยแล้ว หัวหน้าครอบครัวของตระกูลสาระทาถูกหักหลังซ้ำสอง ได้ตายใจกับความรักที่มีต่อพลอยแล้ว และรู้สึกว่าคู่สมรสต่างหากที่ดีที่สุด บวกกับญาณินสติคืนกลับมาดีเหมือนเดิมแล้ว ทำให้หัวหน้าครอบครัวของตระกูลสาระทายิ่งต้องการคืนดีกับคู่สมรส

“พ่อไปดีกว่า”

ไซม่อนลุกขึ้น แล้วพูดกับลูกชาย “พวกของชเนนทร์ใกล้มาถึงแล้ว พวกเธออายุไล่เลี่ยกัน น่าจะมีเรื่องคุยมากกว่า พ่ออายุเยอะแล้ว มีช่องว่างยุคสมัยกับพวกแก แกอยู่บ้านรอพวกเขา น่าจะดีกว่า”

“พ่อ แม่สั่งให้ผมไปรับ！”

ประยสย์พูดเน้นย้ำขึ้นมาอีกครั้ง

“ไปบอกแม่แก ว่ารถของแกยางล้อระเบิด”

ประยสย์： “……แต่ว่า ยางล้อรถผมไม่ได้ระเบิด ถ้าแม่กลับมาก็จะรู้ว่าความจริงทันที แล้วโทษว่าผมโกหกเธอ”

ไซม่อนหยุดชะงัก ตรึกตรองสักพัก หันหน้าไปสั่งลูกสาวที่กำลังยืนดูอยู่： “วิกา ไปเอามีดให้พ่อหน่อย”

เทวิกาหยิบมีดที่วางอยู่บนถาดผลไม้ขึ้นมา แล้วเดินไปหาพ่อ จากนั้นยื่นมือไปให้พ่อ แกล้งถามออกมาอย่างสงสัยว่า： “พ่อ

พ่อจะเอามีดไปทำอะไรเหรอ？”

“แทงยางล้อของพี่แก ยางรถพี่แกจะได้ระเบิดไง”

ไซม่อนตอบออกมาสมเหตุสมผล

ประยสย์มีเส้นดำขึ้นเต็มหน้า