“แม่”
พิรัตน์โอบแขนรอบคอของเทวิกาและหยุดร้องไห้อย่างรวดเร็ว แต่ยังคงมีน้ำตาสองสายที่ห้อยอยู่บนใบหน้าเล็กๆของเขา
ยศพัฒน์หยิบทิชชู่ออกมา ค่อยๆเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเจ้าตัวเล็กและพูดว่า: “ลูกผู้ชายหลั่งเลือดไม่หลั่งน้ำตา ร้องไห้เป็นแมวไปได้”
เทวิกาเหลือบมองเขาและพูดว่า: “เขายังอายุแค่หนึ่งขวบ นายพูดแบบนี้ เขาเข้าใจได้ก็แปลกแล้ว”
“พูดบ่อย ๆ แล้วเขาจะเข้าใจเอง”
ยศพันฒ์ต้องการกอดชายตัวเล็กจากอ้อมแขนของภรรยา และพูดว่า: “วิกา ให้ฉันกอดเขาเถอะ เจ้าตัวน้อยนี้หนักมาก ถ้าอุ้มนานๆแล้วมือจะเมื่อย”
พิรัตน์กินดีอยู่ดี จึงค่อนข้างอ้วน มือของเธอจะรู้สึกเมื่อยหลังจากอุ้มเขาเป็นเวลานานๆ
พิรัตน์ปัดมือของยศพัฒน์เป็นการแสดงว่าเขาต้องการเพียงให้แม่ของเขากอด
ยศพันฒ์บีบหน้าเขาเบาๆ แล้วพูดกับเขาว่า: “นี่ไม่ใช่แม่ของนาย”
“แม่”
พิรัตน์ยืดกรานที่จะเรียกแม่
“เวลาเห็นผู้หญิงสวยๆก็เรียกว่าแม่ นายมีแม่กี่คนกัน”
เทวิกายิ้มและพูดว่า: “นายยังขี้จุกจิกกับเด็กอีก แม่บอกแล้วว่าเด็กบางคนจะเป็นแบบนี้ พวกเขาเพิ่งเรียนรู้ที่จะเรียกแม่ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเจอผู้หญิงก็จะเรียกว่าแม่”
“เขาจะเรียกแม่ก็ต่อเมื่อเห็นคนสวยเท่านั้น พอโตขึ้นเขาต้องเป็นคนที่ชอบคนหน้าดีแน่”
“ชอบคนหน้าดีก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดเลย ฉันก็ค่อนข้างชอบคนหน้าดีเหมือนกัน เวลาเจอหนุ่มหล่อก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองสองสามที แล้วก็รู้สึกเสียใจ……”
“เสียใจอะไร”
จู่ๆยศพันฒ์ก็ถามอย่างมืดครึ้มน่าสะพรึงกลัวว่า: “เสียใจที่แต่งงานใช่ไหม”
“แหม ผู้ชายหล่อเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม แค่ชื่นชมๆก็พอ”
“สามีเธออย่างฉันไม่หล่อพอเหรอ ถ้าอยากเห็นผู้ชายหล่อ แค่มองมาที่ฉัน ฉันจะให้เธอเห็นให้พอ เอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉัน”
ยศพันฒ์พูดแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเทวิกาออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอ เมื่อพิรัตน์เห็นเช่นนี้ก็ต้องการที่จะคว้ามันคืน เจ้าตัวน้อยยังรู้ว่าต้องปกป้องเทวิกา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถคว้ามันได้ และเขาโกรธมากจนด่าไปที่ยศพันฒ์ว่า: “แม่ แม่……”
“ฮ่าๆๆ”
เทวิกาหัวเราะ ทว่ายศพัฒน์บีบใบหน้าของเจ้าตัวน้อยอีกครั้งด้วยใบหน้าที่มืดมน และพูดกับเขาว่า: “ชาติหน้าถ้าฉันเกิดมาเป็นผู้หญิง นายค่อยเรียกฉันว่าแม่ล่ะกัน แค่ด่าคนก็ไม่เป็น วันๆรู้จักแต่กินจนกลายเป็นเจ้าตัวอ้วนแล้ว”
ยศพันฒ์ใช้มือถือเทวิกาถ่ายภาพสองสามรูป ซึ่งบางรูปมีสีหน้าจริงจังและเย็นชา บางรูปมีรอยยิ้มอบอุ่นเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ อย่างไรก็ตาม เขาถ่ายเซลฟี่ติดต่อกันหลายภาพ และหลังจากถ่ายแล้ว เขาก็เลือกรูปที่คิดว่าที่ดีที่สุด เพื่อตั้งค่าเป็นภาพหน้าจอโทรศัพท์
“คราวหลังเธอหยิบมือถือออกมาดูจะได้เห็นคนหล่อของเธอ ซึ่งหล่อกว่าคนภายนอกเยอะ สามีของเธอทั้งหน้าดี หุ่นดีและมีเงินด้วย ผู้ชายดีๆแบบนี้หาได้ที่ไหนอีก”
เทวิกาหัวเราะจนปวดท้อง “โอเคๆ ฉันมองแต่นาย และจากนี้ไปฉันจะมองแค่นายผู้ชายที่หล่อที่สุด แบบนี้ได้หรือยัง เราเป็นคู่สามีภรรยากัน ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆ”
“ฮิๆ……”
พิรัตน์เห็นรอยยิ้มเทวิกา เขาก็หัวเราะเช่นกัน
“ที่รัก เราก็ไปบ้านพี่ด้วยเถอะ แล้วพาแม่กลับมาด้วย”
โอเค”
ยศพันฒ์ฟังภรรยาของเขาเสมอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน