รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 607

เธอไม่เหมือนกับวิกาที่เกิดมาพร้อมกับออร่าที่สูงส่งแบบนั้น

เธอต้องพึ่งพาการฝึกฝน

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร นฤเบศวร์ก็รู้สึกโล่งใจ “โอเค ให้ฉันช่วยคิดดูและจัดการเรื่องนี้ แต่อย่าเรียนรู้มากเกินไปในคราวเดียว ไม่อย่างนั้นเธอจะเหนื่อย”

พวกเขายังต้องการสร้างมนุษย์ด้วยอยู่นะ

และถ้าเหนื่อยมาก เขาก็ทุกข์ใจ

เมื่อนฤเบศวร์มา กนกอรฝากฝั่งน้องพนักงานเฝ้าร้าน และเธอก็กลับบ้านกับนฤเบศวร์

“คืนนี้มีคบค้าสมาคมไหม”

“ฉันยกเลิกหมดแล้ว”

ทันทีที่เขาขึ้นรถ นฤเบศวร์ก็อุ้มคนรักของเขาไว้ในอ้อมแขน ซึ่งอ้อมแขนของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและกลิ่นหอม เขาดมกลิ่นกายของเธอและรู้สึกว่าคุ้มค่าที่ทำงานมาทั้งวันในบริษัทแล้ว

“นั่นคืออะไร”

กนกอรเห็นถุงใบใหญ่อยู่ข้างๆ ซึ่งเหมือนถุงยา

เธอหยิบถุงขึ้นมาดู มันเป็นถุงสำหรับร้านขายยาจริงๆ เธอเปิดถุง เอื้อมมือไปหยิบยา แล้วถามเขาว่า: “นายไม่สบายรึเปล่า”

หลังจากที่เธอหยิบสิ่งที่เรียกว่ายาออกมาและมองดู เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสีหน้าสุดจะพรรณนา

นฤเบศวร์หน้าแดงเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันนับเวลาอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้อาจยังตรวจอะไรไม่เจอ แต่ไม่เป็นไร ถ้าเราตรวจทุกวัน สักวันหนึ่งต้องตรวจเจอแน่ ฉันซื้อมาเยอะแยะเลย และเลือกอันที่แพงที่สุด ฉันซื้อจนของที่มีสต๊อกในร้านขายยาหมดเลย”

“ร้านขายยาใหญ่ขนาดนั้น มีสินค้าแค่นี้เอง”

เพื่อความแม่นยำเขาเลือกอันที่แพงที่สุด ซึ่งของในสต๊อกร้านขายยามีไม่มากนัก เขาจึงซื้อมันทั้งหมดในครั้งเดียว

กนกอร: “……”

ซื้อแท่งตรวจครรภ์มาเยอะขนาดนี้

ถึงจะตรวจทุกวันก็ไม่จำเป็นต้องซื้อขนาดนี้เลยมั้ง

เขาคิดว่าสิ่งเหล่านี้สามารถอัพเลเวลได้งั้นเหรอ ตุนไว้เพียบขนาดนี้

เธอโตมาขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นชายร่างใหญ่กักตุนแท่งตรวจครรภ์ และถึงเธอจะคลอดลูกสามคน แต่แท่งตรวจครรภ์เยอะขนาดนี้ เธอก็ใช้ไม่หมดหรอก

“อร”

นฤเบศวร์กระซิบที่หูของเธอ: “หลังกลับถึงบ้าน เธอลองตรงจครั้งหนึ่งดู มาดูสิว่าลูกของเรามาแล้วหรือยัง”

กนกอร: “……”

ในความรู้ของเธอ ต้องตั้งครรภ์หนึ่งเดือนก่อนถึงจะตรวจเจอ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเสิร์ชหาในออนไลน์ว่าตั้งครรภ์นานแค่ไหนถึงใช้แท่งตรวจครรภ์ตรวจได้”

หลังจากเสิร์ชหาแล้ว เธอก็นับในใจอย่างเงียบๆว่าผ่านไปกี่วันแล้วนับตั้งแต่ครั้งแรกของพวกเขาคู่สามีภรรยา จากนั้นมองดูชายของเธอโดยไม่พูดอะไร

เขาอยากมีลูกมากแค่ไหนกันแน่

ถึงได้ใจร้อนขนาดนี้

มีคนขับรถอยู่ในรถ กนกอรจึงไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเขา

เมื่อเธอกลับมาถึงคฤหาสน์ เธอวางถุงแท่งตรวจครรภ์ไว้บนโซฟา และถามเขาอย่างหัวเราะไม่ออกว่า: “นายอยากเป็นพ่อคนมากขนาดไหนกัน ถึงจะซื้อก็ไม่ควรซื้อเยอะขนาดนี้ ทั้งถุงใหญ่ต้องใช้ถึงเมื่อไหร่กัน และนายยังรังเกียจร้านยาอื่นมีสต๊อกของน้อย ซึ่งถ้าหากเขามีสต๊อกใหญ่ๆสองสามกล่อง นายก็จะซื้อหมดเลยใช่ไหม”

นฤเบศวร์หัวเราะเบาๆ “อย่างไรก็ตามมีอายุการใช้งาน ไม่หมดอายุเร็วขนาดนั้นหรอก ซึ่งถ้าเดือนนี้ตรวจไม่เจอ เดือนหน้าก็ตรวจต่อ ไม่แน่อาจจะไม่พอใช้เลยด้วยซ้ำ”

“ฉันอยากมีลูกที่เหมือนเธอและเหมือนฉันจริงๆนะ ยศพันฒ์และภรรยาของเขาเก็บเด็กตัวอ้วนๆโตๆ มาเลี้ยง ตัวเองยังไม่คลอดลูกก็เป็นพ่อคนแล้ว ซึ่งเราอย่ามาเลียนแบบเขานะ พวกเราคลอดกันเอง เพราะลูกที่เก็บมาเลี้ยงถึงจะน่านักขนาดไหนก็เป็นลูกของคนอื่นอยู่ดี”

กนกอรพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

“วิกาเลี้ยงพิรัตน์ก็เป็นเพียงชั่วคราว พิรัตน์น่ารักขนาดนั้น ถ้าฉันเป็นคนเก็บได้ล่ะก็ ฉันก็อยากจะรับมาเลี้ยงไว้ข้างกาย”