รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 612

ถ้าเป็นลูกสาว เขาจะส่งไปให้ยศพัฒน์เลี้ยงดู ยังไงก็ให้เป็นลูกสะใภ้ยศพัฒน์อยู่แล้ว แค่ดูเหมือนเขาไม่ค่อยยินยอม!

ไม่ได้ ถ้าเป็นลูกสาว เขาจะต้องปกป้องสุดชีวิต ไม่ให้หมูในครอบครัวยศพัฒน์มาล้อมรอบผักกาดขาวที่เขาปกป้องสุดจิตสุดใจเด็ดขาด!

ถึงแม้ตอนนี้ยศพัฒน์ยังไม่ได้เป็นพ่อ นฤเบศวร์ป้องกันไว้ก่อน คิดว่าอนาคตยศพัฒน์กับภรรยาเขาจะต้องมีลูกชายแน่ๆ หลายรุ่นของตระกูลอริยชัยกุลผู้ชายแข็งแกร่งกว่าผู้หญิง

“ยศพัฒน์ ล้อนายเล่น นายอยู่ที่เมืองซูเพร่าเป็นไงบ้าง? มีอะไรให้ช่วยบอกได้เสมอนะ”

“จริงอ่ะ? จะเก็บเงินเปล่า?”

นฤเบศวร์สำลัก ถามขึ้นทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ “ยศพัฒน์นายขาดเงินหรือไง? ถามแบบนี้ดูนายใจแคบนะ”

“ทำไม มีเรื่องให้ฉันช่วยจริงเหรอ?”

ยศพัฒน์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “นายออกตัวจะช่วยเหลือฉัน ถ้าไม่มีอะไรให้นายช่วย ฉันจะรู้สึกเกรงใจ รู้สึกผิดต่อน้ำใจของนาย”

นฤเบศวร์หัวเราะฮ่าๆ “เป็นไปไม่ได้หน่า ยศพัฒน์มีเรื่องให้ฉันช่วยด้วยสินะ ว่ามาสิ เห็นแก่ที่ภรรยาเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับนาย แค่ไม่ใช่ให้ไปฆ่าคนหรือวางเพลิง ฉันช่วยนายแก้ปัญหาได้หมด”

“ดูแลครอบครัวฝ่ายแม่ของภรรยานายให้ดี คุ้มครองความปลอดภัยของพวกเขาก็เป็นการช่วยฉันมากที่สุดแล้ว”

ได้ยินดังนั้น นฤเบศวร์ก็หุบยิ้ม ถามยศพัฒน์ว่า “ครอบครัวภรรยานายจะเปิดฉากสงครามเหรอ”

“พูดว่าเปิดฉากสงครามจะแรงเกินไป แค่เตรียมพร้อมล่วงหน้า ไม่ให้ใครจับจุดอ่อนได้ ไม่ใช่แค่ทำให้ผู้บริสุทธิ์เดือดร้อนนะ แต่ยังเป็นฝ่ายถูกกระทำด้วย”

นฤเบศวร์ก็ไม่กล้าประมาท เขารู้ว่าศัตรูตัวฉกาจที่สุดของตระกูลสาระทาคือตระกูลเลิศธนโยธาที่รู้หน้าไม่รู้ใจ บรรพบุรุษตระกูลเลิศธนโยธาก่อตั้งกิจการในแวดวงมาเฟีย ถึงแม้จะชดใช้บาปไปแล้ว ความป่าเถื่อนในกระดูกก็ยังมีอยู่ ตระกูลเลิศธนโยธาในปัจจุบันยังทำธุรกิจสกปรกด้วย

ถ้าหลักฐานแน่นหนา สมาชิกในตระกูลเลิศธนโยธาส่วนใหญ่จะต้องเข้าคุก

“นายไม่ต้องห่วง อรเป็นภรรยาฉัน ตระกูลภูสิทธ์อุดมคือครอบครัวแม่เธอ ฉันจะต้องปกป้องภรรยาฉันให้ดี ตระกูลวาชัยยุงนั่นแหละต้องการความช่วยเหลือจากฉันหรือเปล่า?”

นฤเบศวร์รู้ว่าบ้านตระกูลวาชัยยุงมีตระกูลอริยชัยกุลคุ้มครองอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องการเขา แต่ก็ยังถามด้วยความเป็นห่วง บ้านตระกูลวาชัยยุงไม่ใช่แค่ครอบครัวฝ่ายแม่ของเทวิกา ยังเป็นครอบครัวของชเนนทร์เพื่อนร่วมห้องเก่าของเขาด้วย ถือว่าเขาช่วยเหลือเพื่อนร่วมชั้นเก่าแล้วกัน

“ขอบคุณ บ้านตระกูลวาชัยยุงเป็นหน้าที่ฉันเอง ฉันบอกพวกน้องชายนายไปแล้ว ว่าจะปกป้องทุกคนในตระกูลวาชัยยุงให้ดี แค่นายปกป้องตระกูลภูสิทธ์อุดมเป็นอย่างดี ฉันกับวิกาที่อยู่เมืองซูเพร่าก็จะไม่มีอะไรให้เป็นห่วง”

ตระกูลเลิศธนโยธาไม่กล้าทำอะไรสมาชิกในตระกูลวาชัยยุงและตระกูลอริยชัยกุล แต่ตระกูลภูสิทธ์อุดม พวกเขากล้าทำ

พูดตามตรง สมาชิกในตระกูลภูสิทธ์อุดมเป็นอันตรายกว่าสมาชิกในตระกูลวาชัยยุงอีก

มิตรภาพของกนกอรและเทวิกา คนทั้งเมืองแอคเซสซ์รู้กันหมด คนในตระกูลเลิศธนโยธาที่อยู่ในเมืองซูเพร่าก็ต้องรู้อยู่แล้ว สำหรับคนที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพ ถ้าหากเพื่อนเกิดเรื่องเพราะตัวเอง นั่นจะเป็นความรู้สึกผิดบาปตลอดชีวิต

ถ้าคนในตระกูลภูสิทธ์อุดมตกอยู่ในเงื้อมมือคนแซ่เลิศธนโยธา ไม่มีทางที่เทวิกาจะเพิกเฉยไม่สนใจ

ถึงแม้นฤเบศวร์จะหน้าหนาไร้ยางอายตอนจีบภรรยา บางครั้งทำอะไรเป็นเด็กๆ แต่ก็ไม่ได้โง่ เขารู้ได้ถึงความสามารถของคนในตระกูลภูสิทธ์อุดมว่าเป็นมรสุมอันตรายอย่างแท้จริง สุดท้ายเขาก็กล่าวขอบคุณยศพัฒน์

“นฤเบศวร์ ยินดีด้วยที่นายจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”

นฤเบศวร์ยิ้มกว้างอีกครั้งโดยทันที “ขอบคุณ นายกับเทวิกาก็ลองใคร่ครวญดู นายแต่งงานก่อนฉัน อย่าให้ลูกสาวฉันเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้ว แต่ลูกชายนายยังไม่เกิดล่ะ ไม่งั้นพวกขี้นินทาจะหาว่าสุขภาพสองสามีภรรยามีปัญหา มีลูกไม่ได้”

“ตอนนี้เราลิ้มรสชาติเป็นพ่อแม่แล้ว ไม่รีบร้อน”