รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 634

คุณหญิงตอนนี้เป็นถึงสมบัติระดับชาติยองตระกูลเดชอุป ถ้าคุณหญิงอารมณ์ไม่ดีก็จะส่งผลต่อลูกในท้อง ซึ่งหากนายท่านและคุณชายกล่าวโทษขึ้นมา พวกเขาก็รับผิดชอบไม่ไหวหรอก

คนพวกนั้นไม่กล้าพูดแก้ตัวให้ตัวเอง

ตอนนี้คุณชายกำลังโกรธอยู่

ทว่าเหตุผลหลักคือพวกเขาเคยประจบคุณเปรมามาก่อน

คุณชายเพื่อไม่ให้คุณหญิงเข้าใจผิด จึงเก็บพวกเขาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

โชคดีที่พวกเขาไม่เคยทำอะไรไม่ดีต่อคุณหญิง แม้ว่าจะถูกไล่ออกแต่พวกเขาก็ยังได้รับเงินเดือน

ส่วนป้าออมและพี่หยกอย่าคิดว่าจะได้รับเงินเดือนเลย พวกเธอไม่สามารถอยู่ในเมืองแอคเซสซ์ได้อีกต่อไปเลยด้วยซำ้

ระหว่างที่นฤเบศวร์จัดการป้าออมและพี่หยก กนกอรและพี่ชายของเธอลไม่พูดอะไร นฤเบศวร์บอกให้ลุงปริญเปลี่ยนคน กนกอรก็ยังไม่พูดอะไร

เธออาศัยอยู่ที่นี่ไม่นาน และเธอคุ้นเคยกับการทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ดังนั้นการเปลี่ยนคนรับใช้เหล่านี้เป็นคนใหม่จึงไม่ส่งผลกระทบต่อเธอมากนัก

แน่นอนว่าเมื่อรู้ว่าคนรับใช้พูดถึงเธอลับหลังและคิดถึงเปรมา เธอคิดว่าตัวเองไม่ใช่นักบุญจึงไม่สามารถอยู่เฉยได้ เธอจึงยังคงโกรธมาก

“ทุกคนออกไป! ลุงปริญ ลุก็เตือนคนขับรถด้วย ภายหลังหากใครก็ตามที่กล้าดูหมิ่นคุณหญิง ก็ออกไปจากที่นี่ซะ!”

ลุงปริญตอบด้วยความเคารพ

คนขับรถและบอดี้การ์ดเคารพกนกอรมาก เพราะพวกเขามักจะติดตามนฤเบศวร์ จึงรู้ว่านฤเบศวร์ตัดใจต่อเปรมาไปแล้วจริงๆ และรักเดียวใจเดียวต่อกนกอร

พวกเขาไม่ทำตัวงี่เง่าเหมือนคนใช้ในบ้านหรอก

เมื่อเหลือเพียงกนกอรพี่น้องและนฤเบศวร์อยู่ในห้อง นฤเบศวร์รีบกอดกนกอรแล้วสัญญากับเธอว่า: “อร คนที่ฉันรักตอนนี้คือเธอ แม้ว่าเปรมาจะออกจากคุกแล้ว ฉันก็ไม่มีวันไปเริ่มต้นใหม่กับเธอครั้ง ในเมื่อฉันแต่งงานกับเธอ ฉันจะเลือกเธอตลอดชีวิต และจะไม่คบกับผู้หญิงคนอื่นอีก”

“ก่อนที่เราจะแต่งงาน คุณณัฏฐายังมาหาฉันหลายครั้ง ซึ่งเธอรู้ท่าทีของฉัน ฉันตัดใจต่อเปรมาแล้วจริงๆ อร เชื่อฉันเถอะ อย่าไปหลงกลอุบายของพวกเขา พวกเขาแค่ต้องการแตกแยกความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาของเรา”

นฤเบศวร์รู้ว่าเพราะเขาเคยหลงรักเปรมมานานกว่าสิบปี และกนกอรก็เป็นคนรู้เรื่องทุกเรื่อง แม้ว่าเขาและกนกอรจะรักกัน แต่เปรมาก็สามารถกลายเป็นคนยุให้พวกเขาหย่าร้างได้อย่างง่ายดาย

“อย่ากังวลกับสิ่งที่คนอื่นพูด ในหัวใจของฉัน เธอคู่ควรกับฉัน ฉันไม่เคยรังเกียจภูมิหลังของเธอ ฉันรักเธอที่เป็นเธอ ไม่ใช่ภูมิหลังของเธอ”

ถ้าเขาเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องชาติตระกูล เขาก็จะไม่เข้าใกล้กนกอร ยิ่งไม่แต่งงานกับกนกอรหรอก

นฤเบศวร์รู้สึกว่าตอนนี้เขาจะแก้ตัวยังไง ก็ฟังไม่ขึ้นแล้วจริงๆ

หากคู่รักที่ไม่เหมาะสมกันสักอย่างอยู่ด้วยกัน ก็แสดงว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องมีเจตนางั้นเหรอ

พวกเขาจะมีความรักที่แท้จริงกันไม่ได้เหรอ

กนกอรอยู่ในอ้อมแขนของเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยๆผลักเขาออกไป และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า: “ที่รัก ฉันหิวแล้ว พี่ชายของฉันมาตั้งแต่เช้า เขาต้องยังไม่ได้กินอะไรมาแน่ เราไปทานอาหารเช้ากันก่อนเถอะ”

นฤเบศวร์มองลงไปที่เธอ เห็นสีหน้าเธอดูปกติดี และยังเรียกเขาว่าที่รักด้วย ซึ่งเธอดูเหมือนจะไม่โกรธ แต่เขากลับกลัวและกังวลมากกว่าเดิม

กนกอรไม่ค่อยเรียกเขาว่าที่รัก

ไม่ว่าจะเรียกเขาว่าแบตบอสหรือเจ้าอันธพาล บางครั้งก็เรียกเขาว่าเบศวร์หรือเรียกเขาด้วยชื่อพร้อมนามสกุล

ดังนั้นเมื่อเธอเรียกเขาว่าที่รัก ไม่ใช่เพื่อประจบประแจงเขาก็เพื่อทำให้เขามึนงง

“อร เธอเชื่อใจฉันไหม”

หลังจากที่กนกอรเม้มปากแล้วยิ้ม “นฤเบศวร์ ฉันรู้จักนายไม่นานเท่าเปรมา แต่ก็ไม่ได้สั้นเกินไป ฉันได้เห็นด้านที่น่าอายที่สุดของนายแล้ว และฉันเชื่อว่านายตัดใจกับเปรมาแล้ว”

“ฉันเชื่อในความรู้สึกของนายที่มีต่อฉัน สิ่งที่พวกเธอพูดฉันฟังมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ซึ่งไม่ใช่แค่พวกเธอพูดแน่ ฉันไม่รู้หรอกว่ามีกี่คนที่บอกว่าฉันไม่คู่ควรกับนาย แต่ถ้าฉันแคร์ฉันคงไม่อยู่กับนายหรอก”

“ไปหาอะไรกินกันเถอะ”

กนกอรจับมือนฤเบศวร์และพูดกับพี่ชายของเธอว่า: “พี่ ไปทานอาหารเช้าด้วยกัน”