รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 638

“พวกแกจะทำอะไร ก่อกบฏหรอ ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน!”

ชลดิ้นรนอย่างสุดชีวิต

เพราะเขาไม่มีการเตรียมป้องกันเลยแม้แต่น้อย เขาจึงถูกควบคุมโดยคนของพี่ชาย ซึ่งตอนนี้เขามีเพียงกระบวนท่าต่อสู้ แต่ไม่สามารถใช้มันได้เลย

“พี่ชาย พี่ชาย พี่ออกมาซะ พี่……”

ก่อนที่ชลพูดจบ เขาก็รู้สึกเจ็บที่หลังคอแล้วหมดสติไปโดยที่เขาไม่รู้อะไรเลย

ชายชุดดำเหล่านั้นยกชลที่หมดสติจากไป

สิบนาทีต่อมา

บอดี้การ์ดส่วนตัวของไซม่อนเดินเข้าไปในห้องโถงที่งามและแปลกแบบโบราณ พวกเขาเดินขึ้นไปหาไซม่อนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้แบบโบราณ

“ทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง”

บอดี้การ์ดตอบด้วยความเคารพ: “เรียบร้อยแล้วครับ คุณชลและบอดี้การ์ดส่วนตัวทั้งสี่ของเขาถูกทำให้หมดสติและถูกหามเข้าไปในห้องใต้ดินแล้วครับ ซึ่งประตูห้องใต้ดินถูกล็อกจากด้านนอก คุณชลและบอดี้การ์ดทั้งสี่ของเขาไม่สามารถออกมาได้ครับ”

“ไม่อดอยากพวกเขาก็พอ”

ไซม่อนพูดอย่างเย็นชา: “ยึดโทรศัพท์มือถือและบัตรต่างๆของพวกเขาให้หมด อย่าให้พวกเขามีโอกาสติดต่อกับโลกภายนอก และให้อาหารสามมื้อตรงเวลาทุกวัน มื้ออาหารไม่จำเป็นต้องหรูหราเกินไป แค่ให้กับสามซุปหนึ่งก็พอ เพราะถ้าหรูหราเกินไปจะทำให้เกิดการสงสัยได้ง่าย”

ในสวนคฤหาสน์นี้มีคนไม่มากนัก และมีรายจ่ายรายวันที่แน่นอน ซึ่งถ้าเพิ่มค่าใช้จ่ายของห้าคนเข้ามาทันที และรายจ่ายมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากจะทำให้ผู้อื่นสงสัย

ไซม่อนตัดสินใจว่าเขาจะไม่ปล่อยน้องเล็กออกไปจนกว่าเขาจะเก็บกวาดตระกูลเลิศธนโยธา

และแม้ว่าจะเก็บกวาดตระกูลเลิศธนโยธาแล้ว แต่บัญชีระหว่างเขากับน้องเล็กก็จะต้องได้รับการชำระด้วย

“ทุกอย่างเสร็จสิ้นตามที่ท่านสั่ง”

ห้องใต้ดินที่ขังคุณชลและคนอื่นๆสามารถกันเสียงได้ดี ซึ่งแม้ว่าคุณชลและคนอื่นๆจะตื่นขึ้นแล้วโหวกเหวกโวยวายในห้องใต้ดินก็ไม่มีใครได้ยิน นอกจากนี้ยังมีประตูลับเพื่อสะดวกในการส่งอาหารให้ทุกวัน

“ส่งคนขับรถของชลออกจากที่นี่”

ไซม่อนออกคำสั่ง

บอดี้การ์ดส่วนตัวตอบอย่างเคารพ

ไซม่อนโบกมือ และบอดี้การ์ดก็ก้าวถอยหลัง

หลังจากนั่งเงียบๆบนเก้าอี้เป็นเวลานาน ไซม่อนก็ลุกขึ้นและออกจากสวนวิลล่าชานเมืองพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขา

ผู้คนที่นี่ ตั้งแต่เขาเข้ารับตำแหน่ง ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นคนที่ภักดีต่อเขา ส่วนคนที่สองจิตสองใจก็ถูกเขาโบ้ยความผิด แล้วไล่ออกไป

เขาหลอกพี่ชายตัวเองมาที่นี่แล้วขังเขาไว้ เว้นแต่เขาจะยอมพูดออกมา ไม่งั้นก็ไม่มีใครพูดออกไป

ระหว่างทางกลับเมือง ไซม่อนโทรออกอีกครั้ง หลังจากที่อีกฝ่ายรับสาย เขาก็พูดอย่างเย็นชา: “จับตาดูคุณยศกรไว้ให้ดี และรอคำสั่งจากฉัน”

ผลลัพธ์ที่ยศพัฒน์สืบพบนั้น ต่างก็ชี้ไปทางชล แต่เทวิกาบอกว่าหมาที่เคยกัดจะไม่เห่า ดังนั้นอย่าละเลยคุณยศกร

เทวิกาที่เพิ่มกลับมาไม่นานก็สามารถพูดเช่นนั้น ในฐานะผู้นำตระกูลสาระทา น้องๆของเขาทำอะไรไว้ เขาก็สืบค้นได้บ้าง

หลังจากวางสาย ไซม่อนบอกคนขับรถว่า: “ไปรับคุณหญิงที่ร้านขายเครื่องประดับของคุณหนู”

ญาณินเริ่มทำธุรกิจเป็นครั้งแรก เธอเต็มไปด้วยไฟแรง และจะไปที่ร้านทุกครั้งที่เธอมีเวลา

“ครับ”

คนขับตอบด้วยความเคารพโดยคิดว่าคุณหญิงไม่สนใจท่านผู้นำแล้ว แต่ท่านผู้นำก็หน้าด้านและอดทน ซึ่งไม่ว่าคุณหญิงจะมีท่าทีอย่างไร ท่านผู้นำก็จะยิ้มเสมอเมื่อเจอคุณหญิง