รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 666

ไซม่อนพูดด้วยเสียงทุ้ม “เธอลุกขึ้นก่อน”

ณิชกานต์มองไปที่สีหน้าของไซม่อน ซึ่งไม่ต่างจากปกติเลย เขาเข้มงวดและเย็นชา ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ในใจ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะขู่เขา ดังนั้นจึงลุกขึ้นจากพื้น

เธอเช็ดน้ำตาและพูดอย่างเสียใจว่า: “พี่ใหญ่ ฉันรู้ว่าพวกเราหลงผิดและได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำร้ายพี่ แต่ความผิดนั้นล้วนเป็นความผิดของเรา ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับลูกฉันเลย”

“ฉันไม่กล้าคาดหวังให้ลูกมีอนาคตดีมากนัก ฉันแค่หวังว่าพี่ให้ลูกทั้งสามคนของฉันปลอดภัย ฉันก็ขอบคุณมากแล้ว”

เมื่อเธอไปหาชลที่คฤหาสน์ของตระกูลเลิศธนโยธา เธอไม่พบร่องรอยของชลในคฤหาสน์ตระกูลเลิศธนโยธาเลย

ชลไม่ได้อยู่ในบ้านของตระกูลเลิศธนโยธา แล้วเขาอยู่ที่ไหนล่ะ

นอกจากนี้ โทรศัพท์มือถือของชลยังปิดเครื่องเป็นเวลาหลายวัน ซึ่งมันไม่ปกติเลย

เธอสงสัยว่าชลอาจถูกตระกูลเลิศธนโยธาสังหารไปแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเลิศธนโยธาลงมือ งั้นก็คือพี่ชายสามีของเธอคนนี้รวบรวมหลักฐานได้มากพอที่จะเริ่มกำจัดทำความสะอาดบ้าน

แล้วชลจะเป็นอย่างไร ตอนนี้เธอไม่ต้องการยุ่งเรื่องนี้แล้ว เธอแค่หวังว่าตอนพี่ชายสามีของเธอทำความสะอาดบ้าน จะสามารถให้ทางรอดแก่ลูกทั้งสามของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่มีสถานะตำแหน่งของปัจจุบันก็ตาม ตราบใดที่พี่ชายสามีของเธอไม่ลงมือบีบบังคับลูกชายของเธอ ด้วยความสามารถของลูกชายเธอแล้ว ถึงไม่กล้าพูดว่าเทียบกับบ้านหลังใหญ่ได้ ทว่ารวยเล็กรวยน้อยก็ยังโอเค

เดินออกเก้านี้ ณิชกานต์ได้เตรียมใจที่จะตายไว้แล้ว

“เธอเปิดตู้เซฟก่อน แล้วฉันจะดูว่าสิ่งที่เธอมอบให้ฉันนั้นมีค่าพอที่จะปกป้องลูกๆทั้งสามของเธอไหม”

ไซม่อนไม่ได้ตอบตกลงกับณิชกานต์ในทันที เขาต้องดูว่าณิชกานต์ยอมรับความผิดพลาดอย่างจริงใจหรือไม่

ณิชกานต์เปิดกล่องทันที และไซม่อนหยิบหลักฐานออกมาจากกล่อง ซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นการทำธุรกรรมทางการเงินบางอย่าง ซึ่งทำเครื่องหมายว่าเงินแต่ละก้อนใช้ทำอะไรและที่ไหนไว้

นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่าชลลอบสังหารประยสย์และเทวิกาจากความช่วยเหลือของตระกูลเลิศธนโยธา ทว่าหลักฐานทีดีเยี่ยมที่สุดคือมีปากกาบันทึกเสียงหลายอัน

ไซม่อนหยิบปากกาบันทึกขึ้นมาแล้ววางลง ซึ่งปากกาบันทึกถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีมาก

ณิชกานต์กล่าวว่า: “ฉันจะบันทึกเสียงเข้าเครื่องบันทึกใหม่เป็นระยะๆ เพื่อให้สามารถเก็บรักษาไว้ได้ตลอดไป”

ไซม่อนปิดตู้เซฟและพูดกับณิชกานต์ว่า: “เจนสันและแดนต่างก็โตกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ฉันปกป้อง พวกเขามีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ส่วนลินน์ยังเด็กไม่สามารถปกป้องตัวเอง ดังนั้นฉันสามารถปกป้องเธอได้”

“อย่างไรก็ตาม เธอควรให้เธอลาหยุดเรียนสักระยะหนึ่ง และรอจนกว่าเรื่องจะจบ เพราะตอนนี้พลอยไพลินทำตัวเหมือนคนบ้าเลย และเธอมีแนวโน้มที่จะโจมตีลินน์มาก ซึ่งความอัปยศอดสูที่เธอได้รับก็จะให้ลินน์รับรู้เช่นกัน”,

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของณิชกานต์ก็ซีดลง

ลูกสาวของเธออายุเพียงสิบขวบและยังเป็นเด็ก ถ้าพลอยไพลินจะวิกลจริตขนาดนี้……

“ช่วงนี้เธอและลูกๆของเธออยู่ในคฤหาสน์อย่างเชื่อฟัง ไม่จำเป็นต้องออกไปก็อย่าออกไปไหน ถ้าอยู่ในบ้าน ฉันยังสามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกเธอได้”

หากตระกูลเลิศธนโยธาต้องการตัวประกัน พวกเขาจะใช้เฉพาะภรรยาและลูกสาวของเขาเอา ไม่ใช้คนของบ้านสามหรอก

แค่เพื่อป้องกันไม่ให้พลอยไพลินแก้แค้นบ้านสามเท่านั้น

“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่”

ณิชกานต์ไม่ใช่คนไร้สมอง เธอสามารถเข้าใจความหมายของไซม่อนได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอถามไซม่อนว่า: “ชลยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว”

ไซม่อนมองเธอและไม่พูดอะไร

ณิชกานต์รู้ว่าสามีของเธอถูกพี่ชายควบคุมตัวไว้ และเขายังมีชีวิตอยู่

เธอไม่พูดอะไรอีก และออกจากห้องทำงานของไซม่อนไปอย่างเงียบๆ

ทันทีที่ออกจากห้องทำงาน ณิชกานต์ก็โทรหาลูกชายคนโตของเธอทันทีและให้เจนสันไปรับลูกสาวที่โรงเรียนเดี๋ยวนี้ แล้วในขณะเดียวกันก็ขอลาหยุดให้ลูกสาวของเธอชั่วคราว

เธอส่งหลักฐานทางอาญาหลายปีที่ผ่านมาให้พี่ชายสามีของเธอแล้ว และรู้ว่าชลอยู่ที่ไหนด้วย แต่เธอไม่ได้บอกลูกชายของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้