รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 675

บอดี้การ์ดของไซม่อน เนื่องจากพวกเขาว่ายน้ำเป็น แค่สำลักน้ำไปไม่กี่คำหลังกระโดดลงมา แต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก พวกเขาว่ายไปที่ฝั่งด้วยตัวเอง แต่ไซม่อนยังไม่โผล่ออกมาเลย

รณภพถูกรีบนำส่งโรงพยาบาล แต่เขาเสียชีวิตระหว่างทาง

ประยสย์และไซม่อนไม่สนใจว่ารณภพจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว พวกเขาเฝ้ารอสถานการณ์การค้นหาและช่วยเหลือไซม่อนอย่างใจจดใจจ่อ

โชคดีที่ไม่นานไซม่อนก็ถูกพบ

ไซม่อนดำน้ำไม่เก่ง เขากระโดดลงมาจากที่สูงขนาดนั้นแล้วยังสำลักอีก นอกจากนี้อากาศที่หนาวจัดทำให้เขาไม่สามารถว่ายน้ำขึ้นฝั่งด้วยตัวเองได้ แต่โชคดีบอดี้การ์ดที่อยู่ใกล้เขาอดทนต่อความเย็นดึงเขาขึ้นมา

ทว่าเมื่อบอดี้การ์ดทนไม่ไหวทั้งคู่ก็จมลงไป

หลังจากที่บอดี้การ์ดคนอื่นๆพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับผู้นำของพวกเขา พวกเขาก็กลับไปที่บ่อน้ำเพื่อช่วยไซม่อนแม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะเป็นอย่างไร

โชคดีที่หน่วยกู้ภัยมาถึง

เมื่อไซม่อนได้รับการช่วยเหลือ เขาก็หมดสติไปแล้ว

“พ่อ”

ประยสย์ถอดเสื้อคลุมของตัวเองคลุมบนตัวพ่อของเขา

ยศพัฒน์รีบดึงเขาออกไปและพูดว่า: “ออกไปให้พ้น แล้วรีบให้หมอมาดูเร็ว”

หลังจากที่แพทย์ช่วยเหลือไซม่อนในที่เกิดเหตุแล้ว ก็รีบอุ้มเขาขึ้นรถแล้วนำตัวส่งโรงพยาบาล

สาเหตุหลักคือข้างนอกหนาวเกินไปแล้วยังตกลงไปในน้ำอีก และที่เกิดเหตุไม่มีเครื่องมือในการช่วยเหลือ

บอดี้การ์ดก็ตัวสั่นเพราะอากาศหนาว ดังนั้นพวกเขาจึงขึ้นรถพยาบาลไปด้วย

ในขณะเดียวกันที่คฤหาสน์สาระทา

“อะไรนะ ไซม่อนถูกตระกูลเลิศธนโยธาจมตีระหว่างทางไปสนามบินเหรอ และตอนนี้ไซม่อนกระโดดลงเหว ซึ่งไม่รู้ตายร้ายดียังไง”

เมื่อหญิงชราได้รับข่าว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก

เทวิกาที่เพิ่งได้รับข่าว เธอกังวลมากกว่าหญิงชราและพูดว่า: “คุณย่า หนูจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ส่วนพี่ชายหนูกับยศพัฒน์ตามรถพยาบาลไปที่โรงพยาบาลแล้ว”

หญิงชรามักจะเป็นคนลำเอียงและไม่ชอบลูกชายคนโตของเธอมากนัก แต่เป็นลูกที่เธอเกิด ดังนั้นเมื่อลูกชายของเธอประสบอุบัติเหตุและเป็นตายยังไม่รู้ ซึ่งเธอในฐานะแม่ก็กังวลเช่นกัน

“ย่าไปด้วย”

หญิงชราออกไปทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น และเธอไม่ลืมที่จะดุญาณินว่า: “แม่ของลูกถ่วงแข้งถ่วงขาจริงๆ ไม่กลับมาเวลาไหนจะกลับเวลานี้ และจะกลับมากก็กลับมาสิ สนามบินมีรถตั้งหลายคัน เธอโบกเรียกสักคันจะกลับมาไม่ได้เหรอ”

“จะให้พ่อของลูกต้องรับเธอไปเท่านั้น ตระกูลเลิศธนโยธากลายเป็นสุนัขจรจัดแล้ว และพวกเขาจะโต้กลับอย่างสุดชีวิตแน่ ดังนั้นเมื่อพ่อของลูกออกไป ก็เป็นการให้โอกาสพวกเขาฆ่านะสิ”

หญิงชรามีความคิดเห็นที่ไม่ดีเกี่ยวกับลูกสะใภ้คนโตมาก

เทวิกาไม่ยอมปล่อยให้หญิงชราเข้าใจแม่ของเธอผิด เธอจึงอธิบายว่า: “แม่ของหนูยังไม่กลับมา พ่อของหนูจงใจปล่อยข่าวออกไปเพื่อล่อให้ตระกูลเลิศธนโยธาปรากฏตัว”

หญิงชรา: “……”

ย่าและหลานสาวออกจากบ้านหลังใหญ่ และหญิงชราดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ จึงสั่งคนใช้ว่า: “ไปแจ้งคุณยศกรว่าเกิดเรื่องกับท่านผู้นำแล้ว แล้วเรียกเขาไปโรงพยาบาลด้วยกัน”

คนรับใช้ตอบและรีบไปที่บ้านสอง

หลังจากฟังคำสั่งของหญิงชรา ดวงตาที่สวยงามของเทวิกาเป็นประกายและพูดกับคุณย่าว่า: “คุณย่า หนูไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ คุณย่ารออาสองก่อนแล้วค่อยตามไป”

พูดอย่างนั้นโดยไม่รอให้คุณย่าตอบ เธอก็รีบอุ้มพิรัตน์ออกไป

คุณยศกรไม่ให้แม่ของเขารอนาน เขารีบพาภรรยาและลูกๆของเขามา แต่กลับไม่เห็นธนภรณ์เลย

“แม่ครับ พี่ชายผมเป็นยังไงบ้าง”

คุณยศกรพยุงแม่ของเขาและถามคำถามขณะที่เดิน

“บอกว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้น ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง และถูกนำส่งไปโรงพยาบาลแล้ว”

หญิงชราดุญาณินอีกครั้ง แม้ว่าเทวิกาจะอธิบายแล้ว เธอก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นความผิดของญาณิน

“พ่อของลูกก็ไม่รู้ไปซ่อนตัวเงียบๆอยู่ที่มุมไหน”

คุณยศกรปลอบแม่ของเขาว่า: “แม่ไม่ต้องกังวลหรอก พี่ชายของผมคนดีผีคุ้มต้องไม่เป็นอะไรแน่”