รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 716

“ชุติภา”

ขณะที่ทั้งสามสาวกำลังเดินคุยกัน เสียงทุ้มต่ำของณภัทรก็ตะโกนดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเธอ

ชุติภาซึ่งกำลังอุ้มพิรัตน์อยู่ได้ยินเสียงตะโกนของณภัทรก็อดไม่ได้ที่จะบ่นกับเทวิกาว่า “วิกา เธอต้องบอกเรื่องนี้กับสามีของเธอหน่อยนะว่าให้ดูแลน้องชายเขาด้วย หยาบคายจริง ๆ เลย ในคฤหัสน์เมเปิลฉันคือแขกวีไอพีของวีไอพีนะ”

คุณปู่ภูธิปกับคุณย่าปฏิบัติกับเธออย่างดีเหมือนเป็นลูกเป็นหลานแท้ ๆ

แถมคุรย่ายังบอกกับทุกคนด้วยว่าประตูคฤหัสน์เมเปิลเปิดต้อนร้อบเธอเสมอ เธอจะเข้าจะออกยังไงก็ได้เหมือนบ้านของตัวเอง

แต่ณภัทรกลับเอาแต่เรียกเธอว่าชุติภาตลอดเลย

เห็นแก่ที่เขาเป็นพ่อของลูกในท้องของเธอ ชุติภาพยายามอดทนแล้วอดทนเล่าถึงไม่ได้จัดการสั่งสอนณภัทรให้เข็ดหลาบ

เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ทำผิดต่อณภัทร

กินแล้วชักดาบไม่รับผิดชอบ แถมยังขโมยสายพันธุ์ของเขามาด้วย ตอนนี้เมล็ดพันธ์นี้ก็เริ่มจะงอกเงยแล้ว แต่เธอก็ยังเก็บไว้เป็นความลับไม่บอกให้เขารู้

อาจเป็นเพราะเธอรู้สึกว่าได้เปรียบเขาหลายอย่างชุติภาเลยไม่ได้สั่งสอนบทเรียนอะไรให้เขา แต่หันไปบ่นกับเทวิกาแทน

เทวิกายิ้มตอบ “โอเค อีกเดี๋ยวกลับเข้าบ้านฉันจะบอกพัฒน์ให้แล้วกัน”

แล้วเทวิกาก็โน้มตัวเข้าไปใกล้หูของกนกอรพร้อมกระซิบว่า “สองคนนี้เหมือนเธอกับนฤเบศวร์ตอนแรก ๆ เลยนะ มีความรู้สึกเหมือนศัตรูคู่ร้ายที่มีความสุข”

กนกอรเห็นชุติภาหยุดรอให้ณภัทรเดินเข้ามาหา เธอก็แอบกระซิบตอบไปว่า “ยังดีกว่าฉันกับแบตบอสตอนนั้นเยอะนะ เมื่อก่อนแบตบอสปฏิบัติกับฉันยังไงเธอรู้ดีที่สุด เป็นเพราะฉันเป็นคนจิตใจดีหรอกถึงได้ทนเขาได้”

นฤเบศวร์:…

เทวิกาคิด ๆ ดูแล้วก็ใช่

“พี่สะใภ้ คุณกนกอร พอดีมีมาหาคุณชุติภามีเรื่องสำคัญอยากจะคุยนิดหน่อยน่ะครับ”

หลังจากณภัทรเข้ามา เขาก็เอ่ยปากบอกก่อน ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปรับตัวพิรัตน์ออกมาจากอ้อมแขนของชุติภาแล้ววางลงกับพื้น เทวิการีบเอื้อมเข้าไปจูงคนตัวเล็กเอาไว้

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอคุยกันตามสบายนะ”

เทวิกาพาคนตัวเล็กเดินต่อไปกับกนกอร

ชุติภาเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจและถามณภัทร “คุณณภัทรมาหาฉันมีธุระอะไรจะคุยคะ ป่วยเหรอ อยากให้ฉันช่วยผ่าตัดให้ไหม”

“นี่ พูดอะไรดีๆ หน่อยไม่ได้เหรอ? เธอสิป่วย ต่อให้ฉันป่วยก็ไม่ขอให้เธอผ่าตัดให้หรอก ฉันกลัวว่าเธอจะถือโอกาสตอนฉันป่วยเอาชีวิตฉัน”

ชุติภาไม่โกรธ “มันต้องมีสักวันที่นายต้องมาขอร้องฉัน ว่ามาสิ มีเรื่องอะไร”

ณภัทรมองไปรอบๆ

“ทำไม ไม่สะดวกคุยที่นี่เหรอ”

ชุติภาถูกปฏิกิริยาของเขาทำให้อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา อยากจะรู้ว่าเขามีเรื่องสำคัญอะไรอยากจะคุยกับเธอกันแน่

“ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่”

“งั้นไปคุยที่บ้านนายแล้วกัน”

“ไม่จำเป็นหรอก ไปนั่งคุยกันตรงศาลาตรงนั้นก็แล้วกัน”

ชุติภาทำตามที่เขาเสนอ

ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองนั่งลงที่หน้าโต๊ะหินใต้ศาลา ทันทีที่นั่งลง ณภัทรก็หยิบบัตรธนาคารออกมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วผลักบัตรธนาคารไปวางตรงหน้าของชุติภา

ชุติภามองเขาอย่างงงงวย