รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 722

“ไอ้หลานอกตัญญ！”

คุณหญิงย่าโกรธจนด่าประยสย์ว่าหลานอกตัญญูออกมา

หลังจากที่คุณปู่ช่วยคุณย่าใส่เสื้อกันหนาวเสร็จ ได้พูดออกมาว่า： “เคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ เธอเอาประยสย์ไม่อยู่หมัดหรอก ครอบครัวพวกเขาทั้งสี่คน ไม่มีความผูกพันกับพวกเราหรอก แต่ว่าจะไปโทษพวกเขาก็ไม่ได้ เป็นเพราะพวกเราลำเอียงมากเกินปี ถึงทำให้สถานการณ์กลายเป็นแบบนี้”

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นย่าแท้ๆ ของเขา คุณฟังที่เขาพูดสิ？ยั่วโมโหฉันขนาดไหน พวกเขาต้องการยั่วโมโหฉันให้ฉันโมโหจนตาย จะได้จัดงานศพวันเชงเม้งพอดี”

คุณปู่นิ่งเงียบไปสักพัก แล้วพูดออกมาว่า： “วันเชงเม้ง เขาอาจไม่ได้ไปไหว้คุณก็ได้”

คุณหญิงย่าสะอึก

เมื่อพยุงภรรยาเข้ามาในห้องแล้ว คุณปู่รีบปิดประตูระเบียงทันที เพราะเกรงว่าลมหนาวจะพัดเข้ามา

“ตาเฒ่า ทำไมคุณถึงช่วยเขาพูดแก้ตัวตลอด？”

“ผมไม่ได้ช่วยเขาแก้ตัว แต่มันเป็นความจริงต่างหาก คุณดูท่าทีของประยสย์ที่มีต่อเราสองคนสิ เฮ้อ！”

คุณปู่ถอนหายใจออกมา สถานการณ์ตอนนี้ เขาสงสารลูกชายสองคน แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าพวกเขาที่เป็นพ่อแม่สอนลูกได้ไม่ดีเอง

เขารินน้ำอุ่นให้ภรรยาแก้วหนึ่ง หลังจากที่ภรรยาดื่มเข้าไป รู้สึกร่างกายอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

เมื่อกี้ยืนรับลมเย็นอยู่ตรงระเบียง ช่างหนาวเหลือเกิน

“ฮัดเช่ย”

คุณหญิงย่าฮัดเช่ยออกมา

“ดูคุณสิ ต้องการทะเลาะกับเขา ตอนนี้มาฮัดเช่ยแล้ว หนาวจนเป็นหวัดละ เดี๋ยวผมให้หมอมาดูคุณแล้วสั่งยาให้” เมื่อคุณปู่พูดจบก็โทรศัพท์หาหมอประจำครอบครัวทันที

ตอนที่ภรรยาบอกว่าจะทรมานประยสย์นั้น เขาได้เกลี้ยกล่อมห้ามปรามภรรยาแล้ว แต่เธอไม่ฟัง

ประยสย์เย็นชากับพวกเขาสองคนมาโดยตลอดอยู่แล้ว และหลังจากเกิดเรื่องมากมายขึ้นขนาดนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างปู่กับหลานยิ่งบอบบางลง

“อย่าเพิ่งโทรศัพท์เลย”

คุณหญิงย่าห้ามสามีโทรศัพท์หาคุณหมอ เธอยื่นแก้วน้ำให้สามี แล้วพูดออกมาว่า： “ไปรินน้ำให้ฉันอีกแก้วหนึ่ง ฉันไม่หาหมอหรอก ปล่อยให้เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเกิดฉันเป็นหวัดจริงๆ ขึ้นมา ก็แค่นอนพักผ่อนก็พอ แล้วไปบอกกับประยสย์ ร่างกายฉันไม่ได้ ต้องการจัดงานมงคลเพื่อขจัดเสนียดจัญไร ให้ประยสย์แต่งงานขจัดสิ่งไม่ดีให้ฉันหน่อย”

เธอนึกถึงตอนแรกเรื่องที่เธอบังคับให้ประยสย์กับกัญณิศาแต่งงานกัน ประยสย์ไม่ให้เกียรติเธอที่เป็นคุณย่าเลย ก็อย่ามาโทษว่าเธอไม่เกรงใจก็แล้วกัน

เดิมที ช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะ คุณหญิงย่าลืมเรื่องระหว่างประยสย์กับกัญณิศาไปแล้ว

เมื่อกี้ท่าทีที่เย็นชาของประยสย์ ทำให้เธอรู้สึกโกรธมาก เธอจะแก้แค้นประยสย์ เธอจะให้ประยสย์เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

ประยสย์ไม่ชอบกัญณิศา เธอก็จะบังคับให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาที่ไม่ดี ทรมานยิ่งกว่าอะไรเสียอีก

คุณปู่เงียบไปสักพัก แล้วพูดออกมาว่า： “ประยสย์ไม่เชื่อฟังคุณหรอก”

“ฉันจะเอาชีวิตของฉันมาบีบบังคับลูกชายคนโตของฉัน ยังไงก็ต้องให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา เขาไม่ชอบกัญณิศา ฉันก็จะบังคับเขาแต่งงานกับกัญณิศาให้จนได้ เมื่อเห็นเขาทรมาน ฉันถึงจะมีความสุข ความทุกข์ของฉันตอนนี้พวกเขาสองพ่อลูกเป็นคนนำพามาให้ฉัน ฉันก็ต้องแก้แค้นกลับไป”

ในขณะที่คุณหญิงย่าพูดอยู่นั้น เธอโกรธเกลียดจนกัดฟันออกมา

เมื่อนึกถึงอากาศที่หนาวเย็นขนาดนี้ ลูกชายทั้งสอง ลูกสะใภ้ทั้งสองและหลานชายอีกสองคนต้องเข้าไปอยู่ในคุก เธอรู้สึกทรมานใจมาก ถึงแม้จะรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของลูกชายคนโต แต่เธอก็รู้สึกโกรธเกลียด