รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 728

“พี่ลงไปข้างล่างรับรองแขกก่อน”

พี่กอล์ฟไม่สะดวกที่จะอยู่ที่นี่ต่อ แต่ความจริงแล้วคือเขารู้สึกเขิน เพราะในห้องเต็มไปด้วยสาวงาม

เทวิศีรษะยืนส่งพี่กอล์ฟเดินลงไปแล้ว ถึงปิดประตู แล้วถือถาดเดินเข้าไปที่โซฟา จากนั้นวางกับข้าวที่พี่กอล์ฟเอามาให้ วางลงโต๊ะชาทีละอย่าง แล้วพูดกับกนกอรที่ยังไม่ได้ทาลิปสติกขึ้นมาว่า： “อร เธอกินอะไรรองท้องก่อน ลิปสติกเดี๋ยวค่อยทา”

ช่างแต่งหน้ากำลังจะพูดว่าทาลิปสติกเสร็จ ก็แต่งหน้าเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อเห็นเทวิกาได้จัดวางอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว จึงต้องให้กนกอรมากินข้าวก่อน

“พวกเธอกินแล้วหรือยัง？”

ทุกคนพยักหน้าออกมาพร้อมกัน

กนกอรจึงไม่เกรงใจอีก

เพราะเธอก็หิวแล้วจริงๆ ถ้ารู้แต่แรกว่าจัดงานแต่งงานจะเหนื่อยขนาดนี้ เธอก็คงไม่จัดแล้ว เพราะยังไงก็จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

กรนกอรกินข้าวเร็วมาก บวกเขาความหิว ไม่นานนักก็กินกับข้าวที่พี่ชายส่งมาให้จนหมดเกลี้ยง

หลังจากกินอาหารอิ่ม และมีแรงแล้ว กนกอรกลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิมอีกครั้ง แล้วรู้สึกว่าการจัดงานแต่งงานถึงแม้จะเหนื่อยและง่วงนอน เพราะต้องตื่นแต่เช้าแต่นี่เป็นเรื่องมงคลที่สำคัญที่สุดในชีวิต และเป็นความต้องการของนฤเบศวร์ที่ยืนยันจะจัดงานแต่งให้ที่ยิ่งใหญ่ให้เธอ

“เจ้าบ่าวมาแล้ว”

กิติยายืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่าง เห็นขบวนสู่ขอมาเป็นทางยาว จึงหันไปบอกกับทุกคน

กนกอรยังคงพูดคุยกับเพื่อนๆอยู่ เมื่อได้ยินว่าเจ้าบ่าวมาแล้ว จึงรีบไปนั่งลงตรงหน้าโต๊ะแต่งหน้า ให้ช่างแต่งหน้าช่วยเธอแต่งหน้าต่อ

ส่วนคนอื่นๆ ต่างพากันไปที่หน้าต่าง เห็นขบวนสู่ขอเป็นทางยาวแบบนั้น ชุติภาที่อยากได้แค่ลูกไม่อยากได้ผู้ชายมาโดยตลอดได้พูดขึ้นว่า： “คุณนฤเบศวร์รักพี่กนกอรด้วยความจริงใจจริงๆ ！”

ขบวนสู่ขอนั้น ล้วนแต่เป็นรถหรู จำนวนได้ยินมาว่ามีทั้งหมดเก้าสิบเก้าคัน ความหมายคือยาวนาน นานเท่านาน ส่วนสีรถก็เป็นสีดำทั้งหมด

เนื่องจากขบวนรถค่อนข้างยาว เพื่อไม่ให้กระทบต่อการเข้าออกของคนในชุมชนนี้ นฤเบศวร์ได้ให้คนไปวางแผนเส้นทางไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว ตรวจสอบให้แน่ใจว่าในวันพิธีแต่งงานจะไม่ทำให้รถติด และขวบนสู่ขอเจ้าสาวก็จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนเส้นทางอีกด้วย

ซึ่งก็เสียเวลาไปไม่น้อยเหมือนกัน

บนถนนที่ตระกูลภูสิทธ์อุดมเดินออกไป ทุกร้านที่หน้าร้านว่างอยู่ นฤเบศวร์ต่างเช่ามันให้ขบวนรถที่จะมาสู่ขอในวันนั้นจอด

ในเมืองแอคเซสซ์นฤเบศวร์ถือว่าค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่ บวกกับเขาไปคุยเรื่องนี้กับเจ้าของร้านต่างๆ ด้วยตัวเอง เจ้าของร้านคิดไม่ถึงว่าคุณชายใหญ่ของตระกูลเดชอุป ประธานของบริษัทRA กรุ๊ป จะมาคุยเรื่องเช่าที่จอดรถกับพวกเขาด้วยตัวเอง พวกเขาไม่เพียงแต่ซาบซึ้งในความรักที่นฤเบศวร์มีให้กับกนกอร แต่เป็นเพราะนฤเบศวร์ออกหน้าด้วยตัวเอง ทำให้พวกเขารู้สึกว่าได้รับความเคารพจากนฤเบศว

ดังนั้นเจ้าของร้านทุกตชคน ต่างพากันตอบตกลงทันที และพวกเขาก็ไม่ยอมเก็บค่าเช่ากับนฤเบศวร์อีกด้วย

นฤเบศวร์ยืนกรานที่จะจ่ายค่าเช่า แต่ถูกพวกเขาปฏิเสธคืนเงินกลับมา โดยแจ้งว่าพวกเขาก็รู้จักครอบครัวของกนกอรหมด ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านเก่าแก่กันมานานแล้ว ในวันงานมงคลของกนกอร อำนวยความสะดวกหน่อยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่จำเป็นต้องมีค่าตอบแทน

นฤเบศวร์จึงต้องส่งมอบชุดขนมแต่งงานที่เขาเตรียมไว้ให้สำหรับแขกไปให้เจ้าของร้าน ร้านละหนึ่งชุด กับไวน์สองขวด บุหรี่สองคนละชุด มแต่งงาน ไวน์สองขวด และบุหรี่สองกล่อง

ตระกูลภูสิทธ์อุดมได้เชิญร้านค้าทั้งหมดไปกินเลี้ยงในงานแต่งงานด้วย

ดังนั้น ขบวนรถยาวของนฤเบศวร์ที่เตรียมไว้ จึงไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้คนในชุมชน ไม่ได้ทำให้รถติด ต้องชื่นชมนฤเบศวร์เรื่องนี้จัดการได้ดีมาก และละเอียดรอบคอบมากอีกด้วย

มิฉะนั้นขบวนรถยาว สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ส่งผลให้เกิดรถติด อาจทำให้คนอื่นไม่พอใจ แล้วด่าออกมาก็ได้

วันมงคล ถ้าหากโดนด่า ก็จะไม่สมบูรณ์แบบ

มีแค่รถเจ้าบ่าวกับรถตามหลังไม่กี่คันขับเข้าไปในซอย แล้วจอดอยู่หน้าบ้านตระกูลภูสิทธ์อุดม

นฤเบศวร์เคยมอบคฤหาสน์เป็นของขวัญให้กับแม่ยาย แต่ตระกูลภูสิทธ์อุดมไม่รับไว้ ทั้งหมดเป็นสินเดิมคืนกลับไปให้กนกอรหมด กนกอรถึงได้แต่งออกจากบ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดมที่นี่

เธอเกิดที่นี่ โตที่นี่ แต่งออกไปจากที่นี่ ด้วยความรู้สึกผูกพันแล้ว กนกอรก็เต็มใจ