รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 76

“สามี พี่ว่า นฤเบศวร์และกนกอรเล่นละครกันอย่างนี้ จะคิดว่าเล่นละครเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

คนเขียนมักจะคิดมากหน่อย

เทวิการู้สึกว่าเพื่อนสนิทเพื่อเงินหนึ่งล้าน เล่นละครกับนฤเบศวร์ ไม่แน่อาจจะคิดว่าเล่นละครเป็นเรื่องจริงก็ได้

ยศพัฒน์ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า: “ตอนนี้ยังพูดยาก เขามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเปรมา ทั้งที่รู้ว่าเปรมา……แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้”

“เปรมาก็เป็นคนที่ไม่รู้จักรักษาความสุข”

เทวิกาพึมพำ“พี่ก็มีฉันแล้ว ไม่นึกเลยว่าหล่อนยังไม่ยอมแพ้อีก หล่อนกลับประเทศมาก็เพื่อพี่ น่าจะเป็นเพราะว่า หล่อนคิดไม่ถึงว่าพวกเราจะแต่งงานกันนะ”

เธอก็คิดไม่ถึง

“วิกา ไม่ต้องสนใจหรอกว่าคนอื่นจะทำอะไร เธอจำไว้แค่ว่า ตลอดชีวิตนี้ฉันจะมีเธอแค่คนเดียว ในใจของฉันมีแค่เธอคนเดียว”

คำพูดที่ลึกซึ้งของยศพัฒน์ ติดอยู่กับข้างหูของเทวิกา ยังไงซะโอกาสก็ไม่เหมาะสม พูดเสียงดังออกมาไม่ได้

เทวิกาเอียงหัวมองดูเขา เขาใช้โอกาสนี้ แตะไปที่ริมฝีปากของเธอ จับใบหน้าสีแดงของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความเสน่หาอย่างลึกซึ้ง

เทวิการู้สึกว่าสายตาของเขาเหมือนสระน้ำลึก เธอสบตากับเขา ก็จะตกลงไปในสระน้ำลึก ไม่สามารถขึ้นมาได้ และสุดท้ายทำได้เพียงเดินตามรอยเท้าของเขาแล้วจมลงไปด้วยกัน

“ฉันไม่ได้เพลิดเพลินกับรสชาติของการมีความรัก ตอนที่คนอื่นมีความรัก ก็จะไปดูหนัง ได้รับดอกและของขวัญทุกวัน ได้รับอั่งเปาทุกเทศกาล และจับมือกันไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ กินของอร่อยเป็นต้น”

เทวิกาพยายามอย่างหนักที่จะคิดว่าพระเอกนางเอกในนิยายของเธอคบหากันยังไง แม้ว่าเธอจะให้พระเอกนางเอกของเธอมีฐานะที่สูงมาก แต่ต่อหน้าความรัก ก็เป็นแบบเดียวกันหมด

ความรักแบบไหนที่เธอใฝ่หาภายในส่วนลึกของหัวใจ เธอก็พูดออกมาให้ยศพัฒน์

เขาเก็บซ่อนเธอไว้ภายในส่วนลึกของหัวใจมาสิบเอ็ดปี เธอก็จะขุดคุ้ยความรักที่ซ่อนเร้นของเขาออกมาทีละเล็กทีละน้อย

ตอนที่เทวิกาคบหาดูใจกับตาณ อย่างมากก็แค่ดูหนัง เดินเล่นในสวนสาธารณะ เพราะว่าในเวลานั้นเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ และทั้งสองคนก็มีฐานะการเงินไม่ดี

เธอถึงขนาดไม่เคยได้รับดอกไม้จากตาณด้วยซ้ำ

วันวาเลนไทน์ในปีแรกของการคบหากัน ตาณบอกว่าจะมอบดอกไม้ให้กับเธอช่อหนึ่ง เธอเข้าใจว่าเงินค่าครองชีพเดือนหนึ่งของเขาไม่มาก และปฏิเสธ

สุดท้าย เขาใช้เงินสิบบาทเพื่อซื้อดอกกุหลาบให้เธอดอกหนึ่ง

เธอยังบ่นว่าดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์มีราคาแพงมาก

ดังนั้น การออกเดตที่โรแมนติก เธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน

ผู้อ่านบอกว่านางเอกในนิยายของเธอ ได้รับความรักจากพระเอกอย่างลึกซึ้ง และมีความสุขมากๆ

เธอจะไม่อิจฉานางเอกในนิยายของเธอได้อย่างไร

ยศพัฒน์ยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า: “ภรรยาของฉันอยากได้อะไร ตราบใดที่ฉันสามารถให้ได้ ฉันก็จะให้กับเธอ”

เป็นการเติมเต็มกระบวนการโรแมนติกให้กับเธอ

แต่งก่อนค่อยรัก กระบวนการนี้ก็สวยงามมากเช่นกัน

“ฉันอยากได้ดวงดาว พี่จะให้ดวงดาวกับฉันได้มั้ย?”

เทวิกาตั้งใจแกล้งเขาเล่น

ดวงตาของยศพัฒน์กะพริบตา และพูดขึ้นมาว่า: “ฉันสามารถให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่คนสร้างขึ้นมาให้เธอได้ แต่ไม่ใช้ดาวจริงๆ”

เขาเคยบอกว่าเขาจะพยายามอย่างสุดความสามารถ สิ่งที่เธออยากได้ เขาก็จะต้องให้กับเธอ

คว้าดวงดาว ขอโทษด้วย เขาคว้ามาไม่ได้จริงๆ

เทวิกา: “พี่ขี้โม้เกินไปหรือเปล่า? พี่บอกว่าพี่สามารถให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่คนสร้างขึ้นมาได้ พี่ก็สร้างมาให้ฉันดูสิ”

“ทำเสร็จแล้ว จะให้รางวัลอะไรกับฉัน?”

“พี่ยังขาดอะไร? พี่ไม่ขาดอะไรเลย”

ยศพัฒน์กระซิบบางอย่างที่หูของเธอ ก็เห็นเทวิกามองค้อนใส่เขา ยังตบแขนของเขาเบาๆ ใบหน้าก็แดงก่ำมากยิ่งขึ้น สวยงดงามเป็นอย่างมากจริงๆ

“วันเสาร์ เธอกลับไปที่คฤหาสน์ใหญ่กับฉัน ไปเจอคนในครอบครัวของฉันอย่างเป็นทางการ และจะมีเซอร์ไพรส์ให้กับเธอตอนเย็น”

“รอคอยนะ”

เทวิกาพูดว่า“ทำให้ฉันพอใจได้ ตามใจพี่อยากทำอะไรก็ตามอย่างนั้น”

ยศพัฒน์สายตาล้ำลึก และยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก

เห็นท่าทางแบบนี้ของเขา จู่ๆเทวิกาก็รู้สึกว่าตัวเองกระโดดเข้าไปในกับดักที่เขาขุดไว้อีกครั้ง