แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 228

ลี่ถิงเซิ่งเป็นถึงพ่อแท้ๆของสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หาน แต่กลับไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย

สุดท้ายก็เป็นผลให้เด็กทั้งสองคนไม่สามารถเรียกเขาว่าพ่อต่อหน้าเขาได้！

ขนาดสวี่รั่วฉิงประสบอุบัติเหตุสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานยังไม่กล้ามาที่โรงพยาบาล เธอเลยต้องมาคนเดียว

จู่ๆซูจิ่วเอ๋อร์ก็รู้สึกกลัวย้อนหลัง ถ้าวันนี้เธอไม่ได้มาที่เมืองหลินชวน สวี่รั่วฉิงเกิดอุบัติเหตุอย่างนี้ แล้วสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานจะทำยังไง！？

ยิ่งคิดซูจิ่วเอ๋อร์ก็ยิ่งรู้สึกขุ่นเคืองในใจ!

ทั้งๆที่สวี่รั่วฉิงมีความรู้สึกดีๆให้ลี่ถิงเซิ่งแท้ๆ ยิ่งพอซูจิ่วเอ๋อร์นึกถึงเรื่องที่น้ำหอมของสวี่รั่วฉิงนับวันยิ่งมีกลิ่นอายของหญิงสาวที่โตเป็นผู้ใหญ่ ก็รู้ได้ทันทีว่าหนีไม่พ้นได้แรงบันดาลใจมาจากลี่ถิงเซิ่งแน่นอน

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วกับคำพูดถากถางของซูจิ่วเอ๋อร์

ผู้หญิงคนนี้............

ดูเหมือนจะอคติกับเขามากเลยสินะ?

เขาช้อนเปลือกตาขึ้นไปมองเพื่อนสนิทของแอนนาเล็กน้อย นัยน์ตาแอบแฝงไปด้วยความงุนงง

แอนนาคือลูกสาวบุญธรรมของคุณผู้ชายซู ความสัมพันธ์ของซูจิ่วเอ๋อร์กับแอนนาจึงดีมากอย่างไร้ข้อกังขา

แต่ว่าตั้งแต่ที่ซูจิ่วเอ๋อร์มาถึงโรงพยาบาล น้ำเสียงของเธอก็มีแต่ความประชดประชัน ราวกับไม่พอใจอะไรเขานักหนา

แต่ตระกูลลี่และตระกูลซูไม่เคยติดต่อกันมาก่อน ทั้งสองตระกูลไม่มีทางขัดแย้งกันแน่นอน

ดูเหมือนจะเป็นเพราะแอนนา

ลี่ถิงเซิ่งผละสายตาจากซูจิ่วเอ๋อร์ และไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

ซูจิ่วเอ๋อร์ยิ้มเยาะ ดูท่าเธอกับลี่ถิงเซิ่งจะต่อกันไม่ติดแล้วจริงๆ！

แค่คิดว่าสวี่รั่วฉิงมีความรู้สึกดีๆให้ลี่ถิงเซิ่ง ซูจิ่วเอ๋อร์ก็รู้สึกเหมือนถูกหมูขโมยผักกาดที่ตัวเองดูแลรักษามาอย่างดีไปอย่างไรอย่างนั้น!

คิดมาถึงตรงนี้ ซูจิ่วเอ๋อร์ก็นั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง

เธอยังรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าลี่ถิงเซิ่งอยู่ดี!

แต่พ่อกับแม่กลับคิดที่จะจับคู่ให้สวี่รั่วฉิงและลี่ถิงเซิ่ง!

กลับปารีสครั้งนี้เธอต้องบอกพ่อกับแม่ ว่าลี่ถิงเซิ่งไม่มีทางเป็นตัวเลือกคู่แต่งงานของสวี่รั่วฉิงได้แน่นอน！

ทางเดินที่ทอดยาว ตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง

แป็บๆก็มีเจ้าหน้าที่พยาบาลนำถุงเลือดเข้าไปในห้องผ่าตัด แล้วก็กลับออกไปอย่างรวดเร็ว

หัวคิ้วของลี่ถิงเซิ่งขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

เขาที่เห็นเหตุการณ์ ในใจก็รู้ในทันทีว่าการผ่าตัดของสวี่รั่วฉิงจะไม่จบลงในเร็วๆนี้แน่

“เธอเสียเลือดเยอะมากเลยเหรอ?” ถึงลี่ถิงเซิ่งจะนิ่งมากแค่ไหน แต่พอเห็นเจ้าหน้าที่นำเลือดเข้าไปในห้องผ่าตัดครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่สามารถใจเย็นได้อีกต่อไป

พยาบาลพยักหน้า “ใช่ค่ะ ให้เลือดเยอะแล้วด้วย! เฮ้อ แย่จัง...ไม่รู้ว่าใครสติฟั่นเฟือนทำกันได้ลงคอ”

พยาบาลพูดจบ ก็รีบเดินจากไป

สีหน้าของลี่ถิงเซิ่งเปลี่ยนเป็นซีดขาวเล็กน้อย

เขาแทบอยากจะเป็นคนถูกผ่าตัดแทนผู้หญิงคนนั้นให้รู้แล้วรู้รอด

“ประธานลี่ เหมือนโทรศัพท์คุณจะมีสายเข้านะครับ” ไม่รู้ว่าหลี่อานตื่นขึ้นมาตอนไหน ถึงได้เอ่ยพูดกับลี่ถิงเซิ่งได้

ลี่ถิงเซิ่งเดินมาที่เก้าอี้ยาว ก้มตัวลงไปคลำหาโทรศัพท์

เป็นสายจากเสิ่นเชียน

หัวคิ้วของลี่ถิงเซิ่งคลายขมวด ดูเหมือนจะมีความคืบหน้าแล้ว

“ฉันไปข้างนอกนะ” เสียงของลี่ถิงเซิ่งแหบแห้งนิดหน่อย หันไปกำชับหลี่อานว่า “ถ้าอาการของแอนนามีความคืบหน้า รีบแจ้งฉันทันที”

พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็เดินออกไปยังที่สูบบุหรี่ไร้ซึ่งผู้คน

เขาเปิดหน้าต่างออก แล้วเอนพิงกำแพงกระจก