รักที่เจ็บปวดของฉัน

ตอนที่12 จันทรัตร์ เธอตายไปก็ยังไม่พอ

ในชีวิตนี้ สิ่งที่จันทรัตร์เสียดายมากที่สุดก็คือการได้รักผู้ชายที่ชื่อสุพจน์

กรรณารายังคงถูกสุพจน์ฉุดรั้งขึ้นมา หมดสติล้มลงในอ้อมแขนของเขาไม่รู้เรื่องรู้ราว

สุพจน์อุ้มประคองร่างของกรรณารา สาดสายตาเย็นยะเยือกไปยังชายสองคนที่เป็นคนผลักกรรณาราลงไป

ชายสองคนต่างกระวนกระวาย“ไม่ใช่ความผิดพวกเรา เป็นผู้หญิงคนนั้นจ่ายเงินจ้างพวกเรามา”

พร้อมกับชี้ไปยังจันทรัตร์ที่อยู่บนพื้น แต่จันทรัตร์กลับไม่เอ่ยปากใดๆตั้งแต่ตอนที่สุพจน์บอกว่าคนที่ตนรักคือกรรณารา หัวใจของเธอถูกพังอย่างยับเยิน ถ้าเธอมีโอกาส เธออยากจะลืมความเจ็บปวดเหล่านี้ ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับสุพจน์

ดวงตาสุพจน์เต็มไปด้วยความอาฆาตกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา“จันทรัตร์เธอมันร้ายกาจถ้าหากณาราเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะฝังเธอเป็นรายต่อไป!”

สุพจน์อุ้มกรรณาราเดินจากไป ทิ้งจันทรัตร์ไว้กับความสะท้าน

เขาไม่รับรู้ว่าเธอเจ็บเสียดท้องช่วงท้องน้อยเลือดไหลออกมาตามร่องขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

จันทรัตร์พยายามเงยหน้ามองสุพจน์ที่กำลังอุ้มกรรณาราเดินไกลออกไป ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพื่อจดจำเงาภาพเบื้องหลังอันโหดร้ายของสุพจน์ เธอกัดฟันแน่นกรอด มือปัดป่ายพื้นอันเย็นเยียบ ฉากนองเลือดพรั่งพรูที่ชั่วชีวิตนี้จันทรัตร์ไม่ต้องการที่จะสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้อีก

เมื่อตื่นขึ้นมา จันทรัตร์พักอยู่ในห้องคนไข้ กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้ออันเข้มข้น ทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้ ขณะจันทรัตร์ขยับเคลื่อนไหวร่างกายก็นึกถึงลูกที่อยู่ในท้องเธอรีบลุกขึ้นนั่งและพลิกผ้าห่มออก

“จันทรัตร์เธอตื่นแล้ว”ชวนีที่ร้องไห้จนตาแดงเสียงดังสะอึกสะอื้น

จันทรัตร์คว้าแขนของชวนี ถามอย่างตื่นตกใจ“ลูกล่ะ ลูกฉันยังอยู่ไหม?”

“เด็กยังอยู่ แต่อีกนิดก็เกือบไม่รอดแล้วล่ะ หมอบอกว่าเธอต้องนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง ขยับตัวไปไหนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะแท้งได้ง่าย”ชวนีป้องริมฝีปากกล่าวอย่างปวดใจ

จันทรัตร์ถอนหายใจโล่ง เพียงแค่ลูกปลอดภัย จะอย่างไรก็นับว่าดีแล้ว จันทรัตร์ลูบท้องของเธอ เชื่อมั่นอย่างแรงกล้าที่จะให้ลูกของเธอได้คลอดออกมา เธอเงยหน้ามองไปที่ชวนี ชวนียังคงร้องไห้ จึงถามกลับไป quot;เธอจะร้องอะไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”

“เธอโกหกฉัน ตอนนี้เธอก็ยังโกหกฉันอยู่!”ชวนีสะเทือนใจหน่อยๆ

จันทรัตร์หลบสายตา เธอไม่กล้าเผชิญกับคำถามจากเพื่อนรักเธอ และเธอก็คงตอบคำถามเหล่านั้นให้ไม่ได้ “เธอกลับไปก่อน ฉันต้องการพักผ่อน”

ชวนีทั้งโกรธทั้งปวดใจ ภายในใจของจันทรัตร์นอกจากสุพจน์แล้วก็ไม่มีใครอื่นอีก“จันทรัตร์เธอต้องการให้ฉันไป แต่ถ้าฉันไม่อยู่เธอคิดว่าจะมีใครมาดูแลเธอสุพจน์เหรอ? เขาไปกับนางจิ้งจอกนั่นนานแล้ว!”

จันทรัตร์หันหลังร้องไห้ เธอเข้าใจหมดแล้ว เธอรู้หมดทุกอย่างแล้ว แต่เธอไม่อยากให้ชวนีเห็นเธอร้องไห้เพราะเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากอาการเจ็บป่วย จันทรัตร์ยิ่งหวังว่าเธอจะได้ตายจากไปอย่างเงียบๆ

“ฉันรู้ว่าเธอดีกับฉัน และครั้งนี้ ถ้าหากเธอยังหวังดีกับฉันอยู่ ก็ไปเถอะ ฉันสามารถดูแลตัวเองได้” จันทรัตร์ตอบกลับอย่างแน่วแน่

“จันทรัตร์!”ชวนีผิดหวังเป็นที่สุดพวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน แต่กลับรู้สึกด้อยกว่าสุพจน์“เธอทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ถ้าหากไม่มีสุพจน์ เธอก็ยังมีฉัน แต่ในใจเธอนอกจากสุพจน์แล้ว คงไม่ง่ายที่จะคิดถึงใครอีก”

จันทรัตร์ขอให้ทุกคนออกไป เหลือตัวเธอเพียงลำพัง เธอกลัว เมื่อเธอปวดเสียดกระเพาะอย่างรุนแรง จะทนไม่ไหวจนทำให้คนอื่นพบเห็น จันทรัตร์คายเลือดสดๆออกมาตำโต ท้องเธอปวดเสียดอย่างรุนแรง ใบหน้าซีดจาง เธองอตัวเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด บางครั้งเธอแยกไม่ออกว่าเป็นอาการปวดหรือเปล่า เพราะบางทีก็ปวดนานๆจนชาไปเลยก็มี

ปัง! บานประตูถูกเปิดออก

หลังจากจันทรัตน์ใช้กระดาษเช็ดมุมปากและเลื่อนถังขยะมาไว้ใต้เตียง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นสุพจน์ยืนอยู่ตรงหน้าประตู มองมายังเธอด้วยสีหน้าเย็นชา

“พี่สุพจน์”จันทรัตร์เรียกเสียงดัง

สุพจน์ตอบเธอกลับด้วยถ้อยคำเสียดสี“เสแสร้งทำเป็นอ่อนแอ เรียกร้องความเห็นอกเห็นใจนักเหรอ? เธอคิดว่าเธอตั้งท้อง เข้าโรงพยาบาลแล้วคิดว่าจะหลอกลวงฉันได้งั้นเหรอ? จันทรัตร์ ถ้าไม่ใช้คราวนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอร้ายกาจขนาดนี้ คิดจะฆ่ากรรณาราเพื่อปิดปาก มีเรื่องชั่วๆอะไรที่เธอยังไม่ได้ทำอีก!”

จันทรัตร์รู้สึกเจ็บใจราวกับถูกมีดเชือดเฉือน เมื่อเผชิญหน้ากับความไม่เคยเชื่อใจจากคนที่เธอรักมากที่สุด ความเศร้าโศกเสียใจทุกอย่างมีแต่กลืนลงในท้อง“ฉัน…..”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอต้องการหย่าหรือไง งั้นตอนนี้เธอก็เซ็นชื่อซะ แล้วค่อยหาเวลาไปดำเนินการเรื่องที่ว่าการอำเภอ!”สุพจน์ไม่อยากฟังเธออธิบาย จึงหยิบหนังสือสัญญาหย่ามาวางตรงหน้าจันทรัตร์

“พี่อย่าเชื่อกรรณารา ทุกอย่างเป็นการจัดฉากของเธอทั้งนั้น”จันทรัตร์ยังคงกล่าวอธิบาย เชื่อไม่เชื่อก็ขึ้นอยู่กับเขา

สุพจน์นั้นโกรธจัด จ้องเธอจนแทบตาถลน เธอให้คนผลักกรรณาราตกตึกเขาก็เห็นกับตา ชายสองคนนั้นก็ยอมรับว่าเธอเป็นคนจ้าง ยังจะมาหาข้ออ้างอะไรอีก

“ครั้งก่อนที่เธอช่วยกรรณาราได้เธอก็ไม่คิดจะช่วย ครั้งนี้ก็ยังต้องการฆ่าปิดปากอีก ฉันยังเชื่อเธอได้อยู่หรือไง? เธอเสแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจจากฉันมานานขนาดนี้ เธอไม่เหนื่อยบ้างหรือไง? โชคดีที่ณาราไม่เป็นอะไรไป ไม่เช่นนั้นต่อให้เธอตายไปก็ยังคงไม่พอ!”สุพจน์ตอบกลับด้วยความเกลียดชัง