รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 34

เมื่อความเสียวซ่านได้เกิดขึ้น เกินกว่าจะต้านเอาไว้ได้ จึงทำให้หญิงสาวเผลอตัวปล่อยกายให้ชายตัวโตเชยชมตามอำเภอใจ ซึ่งทำให้ออสตินรู้สึกชอบใจไม่น้อย ที่ใบพลูไม่ขัดขืน แล้วเธอยังมีท่าทียินยอมพร้อมใจให้ชายหนุ่มได้ทำตามในสิ่งที่หัวใจปรารถนาอีกด้วย

“อื้ม อื้อ” เสียงครางอื้ออึงยังคงดังออกมาจากลำคอของหญิงสาว เมื่อโพรงปากเล็กกำลังถูกเรียวลิ้นร้อนจู่โจมอย่างหนัก มือแกร่งของชายหนุ่มลูบไล้ลงมาที่ต้นขาขาวผ่อง เขาลากนิ้วลูบวนอย่างนุ่มนวล จนมาหยุดที่ใจกลางความสาวของเธอ ก่อนจะค่อยๆ ผละจูบออกจากริมฝีปากอิ่ม เขาไล่จุมพิตลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม

“อื้อ อะ อะ ออสติน” เสียงหวานของหญิงสาวเรียกชื่อคนตัวโตออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่าเร้าอารมณ์ไม่น้อย เมื่อเขากำลังไล้เลียวนไปมาที่เม็ดบัวอมชมพู

“เธอสวยมากรู้ตัวหรือเปล่า หื้ม” ชายหนุ่มเงยขึ้น วกมากระซิบที่ข้างใบหูเล็ก จนทำให้ใบพลูขนลุกซู่ เพียงแค่ลมหายใจอุ่นๆ รดลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ

“นายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ”

“เสร็จแล้วค่อยอาบ”

“ไม่เอาสกปรก” หญิงสาวเอาฝ่ามือยันอกแกร่งชายตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะพยายามห้ามใจ แต่พอเขารุกหนักทีไร เธอก็ยอมจำนนให้กับออสตินทุกที

“สกปรกอะไร เดี๋ยวพาอาบน้ำใหม่อีกรอบ ตอนนี้ฉันอดใจรอไม่ไหวแล้ว ขอนะครับ น๊า... นะครับคนดี” น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนสีหน้าของเขาดูกรุ้มกริ่ม เมื่อออสตินเงยหน้าขึ้นมาป้อนคำหวานหว่านล้อมให้ใบพลูเห็นใจ เพราะความต้องการที่มีไม่อาจยุติลงได้

“อื้ม อ๊า อะ อะ ออสติน...อื้ม” เพียงแค่ปลายลิ้นร้อนสะกิดลงมายังทรวงอกอวบอิ่ม เขาลากลิ้นเลียกระหวังลงไปที่เม็ดบัวสีหวาน สร้างความรัญจวนเสียวซ่านเสียจนใบพลูส่ายตัวบิดไปมา มือน้อยๆ กอบกุมผ้าปูเอาไว้แน่น พลางแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากร้อนฉ่าให้ได้องศาที่ถนัดอีกด้วย

หญิงสาวที่ดูอ่อนประสบการณ์เรื่องบนเตียง แต่ทว่าเธอกลับมีทีท่าน่ารัก ดูไร้เดียงสาเสียจนคนตัวโตรู้สึกมันเขี้ยว เขากัดเม้มลงไปที่เม็ดบัวสีหวานหนักๆ ส่งผลให้ใบพลูสั่นสะท้านเสียวซ่านเป็นระยะ เมื่อเลือดลมในกายของเขาและเธอสูบฉีดไปทั่วร่าง ยิ่งสร้างความต้องการให้กับคนทั้งคู่มากยิ่งขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่มดูดดื่มสองเต้าอย่างหนำใจ

เขาค่อยๆ เลียไล้ลงต่ำ ก่อนจะมาหยุดที่ใต้สะดือของคนตัวเล็ก เพียงแค่ออสตินจุมพิตลงไปเบาๆ ใบพลูถึงกับเกร็งกระตุกเฮือกด้วยความเสียว ขณะเดียวกันมือของชายตัวโตได้จับเรียวขาสวยของเธอแยกออกจากกันกว้างขึ้นกว่าเดิม

“อะ อะ ออสติน!” หญิงสาวถึงกับอุทานเรียกชื่อชายหนุ่มออกมาระคนตกใจ ฉับพลับเรียวลิ้นร้อนฉ่าได้โลมเลียแตะลงยังต้นขาขาวผ่อง ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว เธอไม่ได้หวาดกลัว แต่กลับรู้สึกเสียวซ่านจนขนลุกซู่ถึงกับไปไม่เป็น

“นอนนิ่งๆ ฉันจะเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แค่ส่งเสียงครางออกมาก็พอ” ถ้อยคำที่ได้รับฟัง ทำให้หญิงสาวถึงกับหน้าแดง เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เวลานี้พวงแก้มของเธอคงกลายเป็นลูกตำลึงสุก เมื่อออสตินออกคำสั่งให้เธอส่งเสียงครางไปกับห้วงอารมณ์ที่กำลังจะเตลิดไปไกล

“อื้ม อ๊า อ๊าย... ออสติน อืม” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นสุดที่จะทน เมื่อเขาบรรเลงปลายลิ้นแหวกลงไปที่เม็ดสีแดงระเรื่อของเธอได้อย่างเหนือชั้น ใบพลูยอมรับว่าเสียวสุดๆ กับสัมผัสจากปลายลิ้นร้อน

“นอกจากฉันจะเอาเก่งแล้ว ฉันยังเลียเก่งอีกด้วยนะสาวน้อย” ออสตินเลื่อนใบหน้าขึ้นมากระซิบที่ข้างใบหูเล็ก ทำเอาใบพลูเขินจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ยอมนอนนิ่งๆ ให้เขาทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนา หญิงสาวรีบหลบสายตาคม เมื่อเขากวาดต้อนมองเรือนกายของเธออย่างเพลิดเพลิน

“อายทำไม ฉันเห็นหมดแล้ว”

“อื้ม ออสติน” เธอเรียกชื่อของเขาซ้ำๆ เมื่อออสตินก้มหน้าลงไปจัดการกับกลีบมะเฟืองที่แสนจะอวบอูมน่าหลงใหลได้ปลื้ม เสียจนเขาอยากหยุดเวลาเอาไว้ เพื่อเชยชมความงามและความหอมหวานของดอกไม้งามอย่างไม่มีทีท่าว่าจะพอ

“อ๊ะ อ๊าย อืม” เสียงหวานครางกระเส่าออกมาอย่างต่อเนื่อง เพียงแค่ชายหนุ่มใช้ปลายลิ้นกดลงไปรัวๆ ที่เม็ดสีแดงระเรื่อ ความรู้สึกเสียวซ่านแทบระเบิด เธอยังคงส่ายตัวไปมา พลางแอ่นก้นงอนเข้าหาปลายลิ้นร้อนฉ่า จนกระทั่งน้ำหวานจากเกสรดอกไม้งามได้หลั่งออกมาให้ออสตินได้ลิ้มลอง ในรสชาติที่แสนหวาน

“โอ้! เยิ้มเชียวนะเมียจ๋า” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แต่ทว่าปลายลิ้นของเขาก็ยังคงกระหวัดฉกชิมเอาน้ำหวานอย่างหื่นกระหาย เมื่อออสตินเห็นว่าคนตัวเล็กพร้อมเปิดศึก ให้เจ้ามักกรยักษ์ของเขามุดเข้าไปได้ จึงจัดการสอดมันเข้าไปในร่องแคบแทบมิดลำ

“อ๊ะ อ๊าย! เบาๆ หน่อย อืม” หญิงสาวรู้สึกจุกไปถึงท้องน้อย เมื่อขนาดของเจ้าท่อนเอ็นลำเขื่องรุกล้ำเข้ามาในร่องแคบจนแทบปลิ้น ซึ่งเธอรู้สึกคับแน่นปนเสียว จนทำให้ชายหนุ่มแอบยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการโอบรัดจากร่องสวาทของคนตัวเล็ก จนทำให้แก่นกายของความเป็นชายแข็งขึงคับแน่นขึ้นกว่าเดิม

“โอ้ว!! แน่นมาก อ๊า! ดีจัง” ออสตินพูดพลางสอบสะโพกโยกเข้าออก แต่ทว่าใบพลูกลับเพิ่งนึกได้ว่าเขาไม่ป้องกัน

“อ๊ะ! หยุดก่อน ทำไมนายไม่ป้องกัน”