รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 33

หลังจากที่ออสตินพยายามเคาะประตูเรียกใบพลูให้มาเปิดอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่เป็นผล จึงทำให้ชายหนุ่มโทรไปขอกุญแจสำรองจากขุนเขา สักพักเพื่อนรักก็เดินเอามาส่งให้ พร้อมทั้งกำชับให้ออสตินพูดจาดีๆ กับใบพลู เพราะเธอไม่ผิดและมีสิทธิ์ที่จะโกรธเขา เมื่อหญิงสาวเห็นออสตินอยู่กับมอนเน่สองต่อสอง แถมยังถูกหล่อนขโมยจูบอีกต่างหาก แล้วแบบนี้จะไม่ให้ใบพลูโกรธเขาได้ยังไงกัน

“ฉันคิดเอาไว้ไม่มีผิด ยัยมอนเน่ต้องสร้างเรื่องให้นายได้ปวดหัว ดูสิคุณใบพลูงอนขนาดนี้ เธอคงจะโกรธนายเอามากๆ เลยทีเดียวเชียว เฮ้อ!” ขุนเขาถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง เมื่อเขาเคยพยายามบอกมอนเน่ ให้เลิกล้มความตั้งใจที่จะเอาออสตินไปเป็นแฟน เพราะเขาเป็นผู้ชายดูออกว่าออสตินรู้สึกกับมอนเน่แค่เพื่อนเท่านั้น

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงใบพลูก็เป็นคนมีเหตุผล ฉันจะอธิบายให้เธอเข้าใจเอง ว่าทำไมถึงได้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับมอนเน่” ออสตินพูดพลางฉีกยิ้มบางๆ ส่งให้กับขุนเขา เมื่อชายหนุ่มรู้ดีว่าคืนนี้ยังไงเขาก็ต้องง้อใบพลูจนสุดกำลังอย่างแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้นก็โชคดีนะเพื่อน ขอให้สมหวัง นี่ก็ดึกมากแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะ”

“อืม... ขอบใจมาก” “ไม่เป็นไรหรอก ไปแล้วนะ” ขุนเขาเอามือตบลงมาที่หัวไหล่ของออสติน ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากบ้านพัก เพื่อให้เพื่อนรักได้ปรับความเข้าใจกับคู่หมั้นของเขา

ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทันที เขาได้เอื้อมมือไปเปิดสวิตช์ไฟ จึงทำให้ภายในห้องสว่างจ้าขึ้น ซึ่งในเวลานี้หญิงสาวกำลังนอนตะแคงข้างหันหลังให้กับออสติน ราวกับว่าเธอนั้นโกรธเขามาก ซึ่งในตอนนี้ใบพลูพอจะรับรู้ได้ ถึงการเข้ามาของชายหนุ่ม แต่ทว่าเธอกลับทำเป็นหลับไปแล้ว

ออสตินค่อยๆ เดินอ้อมมาที่เตียงนอน เพื่อมองหน้าหญิงสาว เขาคิดว่ายังไงเธอก็ไม่น่าจะหลับ หลังจากที่ออสตินพยายามเคาะประตูเสียงดังขนาดนั้น ฝ่ามือของชายหนุ่มค่อยๆ แตะลงไปที่ใบหน้าของหญิงสาวเบาๆ ซึ่งทำให้ออสตินรับรู้ได้ทันทีว่าเธอผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

ภายในใจของเขารู้สึกผิดขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อเขาเป็นฝ่ายทำให้เธอเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไม่น่าให้อภัย แต่สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้น เขาไม่ได้ตั้งใจ เพราะชายหนุ่มคาดไม่ถึงว่ามอนเน่จะกล้าทำในสิ่งที่น่าละอาย เพราะว่าออสตินเห็นหล่อนเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

“ฉันรู้นะว่าเธอยังไม่หลับ ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนสิใบพลู” ออสตินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พลางเอามือปัดปอยผมที่ปรกหน้าหญิงสาวออกไปทัดใบหูของเธอเอาไว้ด้วยความอ่อนโยน

“เธอกำลังเข้าใจฉันผิดนะใบพลู ฉันกับมอนเน่เราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ไอ้ขุนเขาเป็นพยานได้ หรือจะให้ไอ้ครามกับเตวิชยืนยันให้อีกเสียงสองเสียงก็ยังได้ พวกเรารู้จักกันมานานแล้ว” ออสตินพยายามอธิบายให้ใบพลูเข้าใจ ในสิ่งที่เธอกำลังเข้าใจเขาผิดไปกันใหญ่แล้ว จนทำให้หญิงสาวต้องมานอนร้องไห้ตามลำพังในห้องแบบนี้

ซึ่งเขาเข้าใจดีว่าหญิงสาวกำลังรู้สึกเช่นไร ใบพลูไม่ตอบกลับ เธอแสร้งทำเป็นหลับไม่สนใจในสิ่งที่ออสตินกำลังอธิบาย เพราะยังมีหลายเรื่องที่ค้างคาใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องราวของเขากับนัตตี้ ที่ดูเหมือนว่าจะไม่จบกันง่ายๆ

“ฉันรู้นะว่าเธอยังไม่หลับ ลืมตาขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน เธอจะนอนทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ความจริงแบบนี้ได้เหรอ... หืม” เสียงทุ้มของออสตินดังขึ้นข้างใบหูของหญิงสาว พลางขยับตัวแนบชิดคนตัวเล็ก จนทำให้ใบพลูสัมผัสได้ถึงร่างกายกำยำที่กำลังเสียดสีกับแผ่นหลังของเธอ แน่นอนออสตินต้องการยั่วให้หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมารับฟังความจริงจากปากของเขา ซึ่งมันก็น่าจะได้ผล เพราะใบพลูเริ่มทนอยู่ในอ้อมกอดของออสตินไม่ไหวแล้ว

“ขยับออกไปเลยนะ นายไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้กับฉัน” น้ำเสียงแข็งกระด้างที่หญิงสาวเปล่งออกมานั้น ทำให้ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าเธอคงโกรธเขามากเลยทีเดียว

“ฉันกับมอนเน่ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าเพื่อน”

“เก็บเอาคำพูดของนายไว้หลอกเด็กเถอะ!” คราวนี้ใบพลูถึงกับตะเบ็งเสียงออกมาด้วยความโกรธขึ้ง เพราะเธอเชื่อสายตาตัวเองมากกว่าคำพูดของออสติน ยังไงผู้ชายอย่างเขาก็ไม่มีทางรักเธอ เขาหวังแค่เอาชนะเท่านั้น ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่เล็กจนโต ออสตินคงเห็นเธอเป็นแค่สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีหัวใจ ถึงคิดจะทำให้เจ็บอยู่ร่ำไปแบบนี้

“เธอฟังฉันให้ดีนะใบพลู ฉันรักเธอ รักแค่เธอเท่านั้น” ปลายนิ้วของชายหนุ่มแตะลงไปที่ปลายคางของหญิงสาว เพื่อให้เธอได้เงยขึ้นมาสบตาคมของเขา ซึ่งดูเหมือนว่าใบพลูกำลังหูอื้อ เมื่อหญิงสาวไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า เธอจะได้ยินคำบอกรักจากปากของออสติน

“ก็มันสวยดี ฉันเลยเก็บเอาไว้ ถ้านายอยากได้คืน เอาไว้กลับกรุงเทพเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันจะคืนให้ก็ได้” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พลางเบือนหน้าหนีสายตาคมของชายหนุ่ม

“ฉันให้เธอแล้วไม่รับคืน เหมือนกับหัวใจดวงนี้ที่มันเป็นของเธอ ฉันรักเธอใบพลู เราดีกันนะ” ออสตินรั้งใบหน้าหญิงสาวให้หันเข้ามาสบตากัน ใบพลูมีทีท่าราวกับว่ากำลังตกอยู่ในภวังค์ เมื่อถูกชายหนุ่มบอกรักอีกครั้ง ขณะที่ใบหน้าของเขาและเธอห่างกันไม่ถึงคืบ ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในดงปืน โดยมีกระสุนสาดเข้ามาอย่างโหมกระหน่ำ เพียงแค่กระสุนนั้นเปลี่ยนเป็นถ้อยคำที่แสนหวานจากออสตินในตอนนี้ ที่ดูราวกับว่าหญิงสาวจะยอมใจอ่อนทำตามสิ่งที่หัวใจเรียกร้อง เมื่อเธอกำลังเพรียกหาความรักจากชายตัวโตอยู่เช่นกัน

“นายจะไม่ทำให้ฉันเสียใจใช่ไหมออสติน” หญิงสาวเอ่ยถามเขาออกไปด้วยแววตาที่ดูใสซื่อ เสียจนทำให้ชายหนุ่มแค่นหัวเราะออกมาจากในลำคออย่างชอบใจ เมื่อเธอกำลังทำตัวเป็นแม่กระต่ายน้อย แถมนัยน์ตายังดูออดอ้อนเขาไปอีก

ไม่มีคำตอบจากชายตัวโต ออสตินยังคงมองอีกฝ่ายด้วยแววตาที่ซับซ้อน บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาคล้ายกับมีความคิดอะไรบางอย่าง ทันใดนั่นเอง ริมฝีปากร้อนฉ่าได้ทาบลงไปประกบกับเรียวปากอิ่มน้ำ เขาค่อยๆ ดูดดึงกลีบปากล่างของเธอ พลอยทำให้ใบพลูหวั่นไหวเสียวซ่านไปทั้งเรือนร่างอรชร

ในเวลานี้หญิงสาวเองก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องการรสจูบที่แสนหวานนี้เพียงใด เมื่อต่างคนต่างก็มีใจ ปรารถนาจะหล่อหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว หวังให้ความสัมพันธ์ที่กำลังจะแนบชิด ชดเชยความรู้สึกเคยขาดหาย หลังจากปรับความเข้าใจกันได้ “อืม” เสียงอื้ออึงดังออกมาจากในลำคอของหญิงสาว

เมื่อความเร่าร้อนได้เริ่มขึ้น จากจูบเบาๆ ค่อยเป็นค่อยไป ตอนนี้ได้กลายเป็นดั่งกองเพลิงที่พร้อมจะลุกโชน เมื่อไฟในกายของเขาและเธอเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือแกร่งจัดการกับชุดของเขาและเธอออกจนสิ้น เผยให้เห็นความแข็งแรงบนร่างกายกำยำของชายหนุ่ม

พอๆ กับที่ออสตินกำลังเชยชมความงามบนเรือนร่างอรชร ที่มองยังไงเธอก็สวยสะดุดตา เสียจนชายตัวโตรู้สึกลุ่มหลงในความงามของเธอทุกซอกทุกมุมของเรือนกาย เพียงแค่ได้ลูบคลำความเป็นชายของเขาได้ตั้งลำแข็งขึงขึ้นมาทันที จนหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เมื่อเจ้ามังกรยักษ์พองขึ้นมาเสียดสีกับช่วงล่างเนื้อนูนอ่อนนุ่มของเธอ