ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 17

ร่างสูงใหญ่เข้ามาโอบกอดอิงฟ้าจากทางด้านหลังพร้อมกับเอ่ยเสียงอ่อน

" สาวน้อย คุณรู้มั้ยว่าผมคิดถึงเรือนร่างของคุณมากแค่ไหน ลงเครื่องปุ๊บผมก็มารอคุณที่นี่เลย "

เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ กลับมาถึงก็รีบมาที่โรงแรมเพื่อรอสาวน้อยของตัวเอง

[ ร่างกายสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแน่น กลิ่นกายหอมเย้ายวน น้ำเสียงยังหนุ่ม ไม่ใช่คนแก่แบบที่เราเข้าใจจริงๆด้วย ]

อิงฟ้าลอบพึมพำในใจด้วยความโล่งอก ขณะเดียวกันก็แอบดีใจและตื่นเต้นมากที่จะได้นอนกับผู้ชายงานดีที่รวยมากคนนี้

แต่ในใจเธอก็แอบไม่พอใจที่เขาเอ่ยถึงนับหนึ่งด้วยความรู้สึกคิดถึงและให้ความสำคัญมากเช่นนั้น

[ ฉันต่างหากที่เป็นคนที่คุณต้องการ วันนี้ฉันมาแล้ว ฉันจะทำให้คุณลืมนังเสนียดนั่นให้ได้ ]

เมื่อชายร่างสูงใหญ่เห็นว่าสาวน้อยของเขานิ่งเงียบจึงหอมไปที่แก้มเธอฟอดใหญ่

เขาถึงกับชะงักงัน เมื่อแก้มของสาวน้อยไม่ได้หอมและเนียนนุ่มน่าฟัดเหมือนเคย

และที่คาดไม่ถึงคือเธอหมุนตัวแล้วยื่นมือมาโอบรอบคอเขาเอาไว้แล้วเอ่ยเสียงอ่อยด้วยท่าทางยั่วยวน

" ฉันก็คิดถึงเรือนร่างของคุณค่ะ คิดถึงมาก อยากโดนจัดหนักให้หายคิดถึงเลยค่ะ "

เธอเอ่ยขณะแนบชิดเรือนกายช่วงล่างกับตัวเขา แล้วเบียดตัวเข้ากับเจ้าเนื้อของเขา จากนั้นก็เคลื่อนไหวส่ายสะโพกเสียดสีกับเจ้าเนื้อไปมาอย่างช้าๆ

[ กลิ่นกลายนี้ไม่ได้หอมเหมือนครั้งก่อนๆ น้ำเสียงกับท่าทางยิ่งไม่ใช่เลย เธอเป็นใครกันแน่ ]

เมื่อแน่ใจว่าหญิงตรงหน้าไม่ใช่อิงฟ้าคนเดิมที่เขาต้องการ

เลยผลักเธอออกห่างจากตัวแล้วเดินไปเปิดไฟที่หัวเตียง เพราะเป็นไฟดวงเดียวที่สว่างน้อยแบบนวลๆ

อิงฟ้าตกใจมากที่ถูกผลักออกไป ในใจเริ่มกังวลว่าชายตรงหน้าจะรู้ว่าเธอไม่ใช่นับหนึ่ง

แต่พอนึกขึ้นได้ว่าคนที่ชายตรงหน้าต้องการจริงๆคือเธอ ไม่ใช่นับหนึ่ง เธอก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง

ในใจรู้สึกอิจฉาและเคียดแค้นนับหนึ่งจนอยากจะฆ่าเธอให้หายไปจากโลกนี้ แค้นที่นับหนึ่งมานอนกับผู้ชายของเธอ จนเขาสับสนผลักเธอจนล้มลงไปแบบนี้

[ นังนับหนึ่งเพราะแกอีกแล้ว อย่าให้ฉันเจอแกก็แล้วกัน ]

ชายร่างสูงใหญ่มองไปยังอิงฟ้าด้วยความสับสน เพราะหญิงสาวตรงหน้าคืออิงฟ้าที่เขาต้องการจริงๆ

[ ทำไมกลิ่นกายเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนั้น นิสัยและท่าทางก็เปลี่ยนไปด้วย ราวกับเป็นคนละคนกันเลย

ผิวก็ไม่ได้เนียนนุ่มเหมือนเดิม แถมยังเป็นฝ่ายยั่วเราก่อนอีกต่างหาก เธอไปเรียนความกล้านี้มาจากไหนกัน

หรือว่าอยากเป็นฝ่ายรุกก่อน ถ้าแบบนั้นก็ดี ในเมื่ออยากรุก อยากอ่อยนัก ก็จะช่วยสนองให้ตามที่ต้องการเลย ]

เขาเดินเข้าไปหาอิงฟ้าแล้วใช้ปลายนิ้วชี้เสยคางของเธอให้แหงนหน้าขึ้นมามองเขา แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมราบเรียบ

" สาวน้อย คุณเปลี่ยนไปมากเลยนะ ทั้งกลิ่นกาย ท่าทางรวมถึงนิสัยด้วย

คุณไม่ดุร้ายแล้วแถมไม่มีท่าทีที่ไม่เต็มใจหลงเหลืออยู่เลย

แต่กลับมีความกล้ามากขึ้นจนน่าแปลกใจ คุณคิดจะทำอะไรอีกล่ะ หื้อ

หรือว่าชุดเครื่องเพชรที่ผมส่งไปให้คุณ มันทำให้ให้คุณพอใจจนคุณเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยเหรอ "

อิงฟ้าจ้องรูปหน้าอันเพอร์เฟกต์ที่มีหน้ากากเหล็กสีดำเงาปกปิดลงมาครึ่งหน้า

เห็นเพียงริมฝีปากกับคางเรียวที่เสริมให้กรอบหน้าดูชัดเจน

เพียงแค่นั้นเธอก็เหมือนถูกริมฝีปากได้รูปนั้นดึงดูด รู้สึกหลงไหลจนเคลิบเคลิ้มไม่ได้ฟังคำที่เขาเอ่ยถามอีกเลย

[ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ริมฝีปากสวยได้รูป ฟันขาวสะอาดเรียงกันสวยมาก เสริมให้ริมฝีปากมีเสน่ห์น่าจูบสุดๆ

เขาคือเทพบุตรชัดๆ แค่ครึ่งหน้ายังหล่อขนาดนี้แล้ว ถ้าเต็มหน้าจะหล่อขนาดไหน เราจะปล่อยผู้ชายคนนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด ]

อิงฟ้าลุ่มหลงในรูปลักษณ์ครึ่งหน้าของชายร่างสูงใหญ่จนอยากจะได้เขามาครอบครอง

นับว่าเธอโชคดีกว่านับหนึ่งที่ได้เห็นทุกสัดส่วนของชายร่างสูงใหญ่

แม้จะเห็นตั้งแต่หัวจรดเท้าแต่อิงฟ้าก็ไม่ได้สนใจรายละเอียดอะไรมาก เธอสนใจอย่างเดียวคือ ณ ตอนนี้ เธออยากได้ผู้ชายคนนี้

ชายร่างสูงใหญ่เห็นว่าอิงฟ้าเอาแต่จ้องริมฝีปากเขาด้วยแววตาเคลิบเคลิ้มจนไม่ยอมตอบคำถาม

เขาแสยะยิ้มเยาะขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ยอย่างสุขุม

" สาวน้อย ริมฝีปากผมทำให้คุณเคลิ้มขนาดนั้นเลยเหรอ "

" ใช่ค่ะ ริมฝีปากคุณน่าจูบมาก ฉันอยากถูกคุณจูบจังเลยค่ะ "

อิงฟ้าเผลอเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว เอ่ยจบเธอก็เขย่งเท้าขึ้นพร้อมกับยื่นมือขึ้นไปโอบรอบคอของชายตรงหน้าแล้วเข้าไปจูบริมฝีปากของเขา

ชายร่างสูงใหญ่ขมวดคิ้วหลบอย่างไม่สบอารมณ์แล้วจับเอวคอดของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอจูบริมฝีปากเขาได้ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นเสียงเย็นว่า

" ผมไม่ชอบน้ำหอมที่คุณใช้เลย มันฉุนไปน่ะ คุณไปอาบน้ำล้างน้ำหอมออกก่อนเถอะ