ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 19

ชายร่างสูงเหลือบมองไปยังประตูห้องน้ำด้วยหางตาแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบอย่างสุขุม

" ถ้าอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมา "

อิงฟ้าแอบสะดุ้งที่ถูกจับได้ว่าแอบฟังคนอื่นคุยกัน เธอเดินออกมายืนตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่นเล็กน้อย

" คือ...ฉัน...ฉัน...ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังคุณคุยโทรศัพท์นะคะ

ฉันแค่ ไม่ ไม่รู้ว่าควรจะออกมาในขณะที่คุณกำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอยู่หรือเปล่าน่ะค่ะ

เลยไม่มีความกล้าที่จะเดินออกมา และไม่ได้มีเจตนาจะแอบฟังจริงๆค่ะ

ฉันรู้ตัวดี ว่าเป็นแค่หญิงสาวที่มาบริการคุณ เลยตัดสินใจแอบอยู่ในห้องน้ำ

แง้มประตูไว้นิดนึง หาก หากว่าคุณคุยเสร็จ ฉันจะได้ออกมา แค่นั้นเลย ไม่ได้มีเจตนาจะแอบฟังเลยจริงๆค่ะ "

อิงฟ้าก้มหน้ามองต่ำอธิบายออกมาเสียงค่อยอย่างติดๆขัดๆ น้ำเสียงเจือสั่นๆอย่างน่าสงสาร

แต่ใครจะรู้ว่านั่นคือการโกหกหน้าตายที่อธิบายได้น่าเชื่อถือและสมเหตุสมผล จนชายร่างสูงหลงเชื่ออย่างสนิทใจ

" ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลย คุณจะอธิบายยาวเหยียดทำไม มานั่งนี่ "

เขาเอ่ยพร้อมกับเรียกให้หญิงสาวมานั่งข้างๆ อิงฟ้าเดินเข้ามานั่งลงข้างเขาอย่างเงียบๆ

เขามองหน้าอิงฟ้าด้วยแววตาเจ้าชู้พร้อมกับยื่นมือมาโอบเอวเธอไว้ ใช้นิ้วเรียวยาวเสยคางเธอขึ้นมาสบตากับเขา

" มองตาผมสิ "

อิงฟ้าค่อยๆเลื่อนสายตาขึ้นไปสบตากับเขาตามคำสั่ง ชายร่างสูงยิ้มเย็นออกมาที่มุมปาก

" คุณจำไว้นะ ว่า การเป็นผู้หญิงของผมน่ะ จะต้องเชื่องและเชื่อฟังโดยไร้เรื่องครอบครัวมาอ้าง ไม่อย่างงั้น ผมจะไม่ละเว้นสักคน เข้าใจนะ "

นี่ถือเป็นการเตือนหญิงสาวที่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

อิงฟ้าจ้องหน้าเขาแล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับเอ่ยตอบเสียงค่อย

" ค่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณ ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องที่คุณจะตรวจสอบครอบครัวฉันค่ะ "

ชายร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ แม้อิงฟ้าจะสวยถูกใจเขามาก

แต่เธอกลับไม่ฉลาดพอที่ทำให้เขาหลงไหลได้ มีเพียงเรื่องบนเตียงเท่านั้นที่เธอดึงดูดเขาได้

" ดีมาก ในเมื่อเข้าใจแล้ว งั้นคุณบอกมา ว่าหญิงสาวที่พ่อแม่คุณส่งมา เธอเป็นใคร ชื่ออะไร แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน "

[ หึ อยากรู้จักมัน คิดจะไปพามันกลับมางั้นเหรอ ไม่มีทาง ต่อให้รู้ว่ามันอยู่ไหน ฉันก็ไม่มีวันบอกคุณหรอกค่ะ ]

อิงฟ้ารู้สึกหึงหวงชายตรงหน้าและไม่พอใจมากที่นับหนึ่งมาทำให้ผู้ชายที่ควรเป็นของเธอแต่แรกสนใจจนต้องตามหาตัว

แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความหึงหวงหรือแสดงความเกลียดชังที่มีต่อนับหนึ่ง

" อิงฟ้าไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าคุณแม่ส่งใครมา คุณแม่ไม่เคยบอกเรื่องนี้เลย

น่าจะเป็นเพราะช่วงนั้นอิงฟ้าติดสอบอยู่ คุณแม่เป็นห่วง เลยส่งคนอื่นมาให้คุณก่อน

ส่วนวันนี้อิงฟ้าก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร คุณแม่ถึงส่งอิงฟ้ามาหาคุณ

ตอนที่กลับมาถึงบ้าน คุณแม่บอกแค่ว่า ถ้าไม่มาหาคุณ ครอบครัวอาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้ว เท่านั้นค่ะ

อิงฟ้าเลยต้องมาตามที่คุณต้องการ เรื่องอื่นอิงฟ้าไม่รู้แล้วจริงๆค่ะ "

เธอแสร้งเอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำใสซื่ออย่างจริงใจ ไม่เหมือนเป็นถ้อยคำโกหกเลย

ชายร่างสูงใหญ่เองก็ไม่ได้สนใจว่าอิงฟ้าจะพูดจริงหรือโกหก

เพราะไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ข้อมูลจากอิงฟ้า นิสัยผู้หญิงนั้นขี้อิจฉาเขารู้ดี

แต่เขาก็เชื่อคำพูดอิงฟ้าเล็กน้อย เพราะมันก็มีความเป็นไปได้ที่อิงฟ้าจะไม่รู้เรื่องนี้ เพราะตอนนั้นเธออยู่มหาลัย

ยิ่งเป็นช่วงสอบอาจจะเป็นช่วงที่คนเป็นแม่ ไม่อยากรบกวนหรือทำให้ลูกเสียสมาธิในการเตรียมตัวสอบมากที่สุด จริงๆ

" อือ มันก็ฟังขึ้นนะ ในเมื่อคุณไม่รู้ ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะตรวจสอบเรื่องนี้เอง คงไม่น่าจะหาตัวยาก "

เอ่ยจบเขาก็ปล่อยคางอิงฟ้าเป็นอิสระแล้วย้ายฝ่ามือหนาลงมาบีบคลึงทรวงอกอึ๋มอย่างเมามัน

จากนั้นก็ก้มลงงับยอดปทุมถันที่มันล่อใจ บีบเคล้น ไล้เลียอย่างบ้าคลั่งจนหญิงสาวร้องครางออกมา

" อ่าาส์....อ่าาาส์ คุณรุนแรงอีกแล้ว อาห์~ "

" รุนแรงแล้วคุณชอบมั้ย "

ชายร่างสูงเอ่ยถามอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่มือหนึ่งโอบกอดร่างบางไว้ อีกมือลงไปสัมผัสจุดลับใต้สะดือ

" อาาห์ ชอบ ชอบค่ะ "

แขนเรียวเล็กของอิงฟ้าโอบศีรษะของชายตรงหน้าพร้อมกับหงายหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเหยเกส่งเสียงครางออกมาอย่างยั่วยวน

ตั้งแต่มาถึงเมืองใหญ่ เธอก็เอาแต่แอบอยู่ในห้อง เพราะกลัวจะมีคนออกตามหา

วันนี้ เธอคิดว่าตัวเองออกจากบ้านมานานแล้ว คงไม่มีใครตามหาเธออีก เลยตัดสินใจออกมาเปิดหูเปิดตา

นอกจากเธอจะออกมาเที่ยวแล้วก็เพื่อออกมาหางานพาร์ทไทม์ทำระหว่างเรียนด้วย

" ว้าว เมืองหลวงสวยจังเลย "

ในขณะที่เธอนั่งในรถตุ๊กๆทอดมองเมืองใหญ่ด้วยแววตาเป็นประกายแวววาว

พร้อมกับระบายรอยยิ้มสดใสออกมาบนใบหน้าอย่างร่าเริง

รถตุ๊กๆที่เธอนั่ง กำลังขับสวนกับรถหรูคันสีดำเงาวับ คนขับรถที่กำลังขับรถอยู่ดีๆก็เหลือบไปเห็นรอยยิ้มสดใสของเธอเข้าพอดี

" ผู้หญิงคนนั้น "

ถึงกับอุทานออกมาเสียงเบาอย่างประหลาดใจ จนคนเป็นเจ้านายที่นั่งข้างหลังได้ยิน จึงเอ่ยถามขึ้นเสียงเย็นด้วยท่าทีสุขุมเยือกเย็น

" ผู้หญิงคนไหน ทำให้คุณถึงกับพึมพำออกมาขณะขับรถเหรอ "

เขาไม่ได้อยากสอดรู้เรื่องลูกน้อง ที่เขาต้องถามเพราะเขาไม่เคยเห็นลูกน้องอุทานถึงผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

หากเป็นผู้หญิงที่ลูกน้องคนสนิทต้องการ เขาก็ยินดีใช้เงินซื้อความสุขให้

คนขับรถจึงเอ่ยตอบเจ้านายด้วยท่าทีสุขุมด้วยสีหน้านิ่งๆว่า

" เปล่าครับ น่าจะเป็นแค่คนหน้าคล้ายกับคนที่ผมเคยเห็นเท่านั้น "

คนเป็นเจ้านายก็ไม่เอ่ยอะไรอีก เขาหลับตาลงพักผ่อนสายตาต่อ เพราะเมื่อคืนอิงฟ้าทำให้เขาไม่ได้พักเลย

[ เธออยู่ทางเหนือนี่นา ไม่น่าจะมาโผล่ที่นี่ได้ น่าจะเป็นคนหน้าคล้ายมากกว่า ]

คนขับรถแอบพึมพำในใจ

เมื่อคิดว่าหญิงสาวที่เห็นนั้น อาจจะไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่เจ้านายต้องการ

เขาจะไม่ทำอะไรที่มันสร้างความเดือดร้อนหรือเบียดเบียนผู้อื่นเด็ดขาด

เพราะกรณีที่หญิงสาวหนีไป ทำให้เขารู้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะมัวเมาในวัตถุนิยม

ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะต้องการเงิน ต้องการความสะดวกสบายจนทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นหญิงจนขายจิตวิญญาณเพื่ออำนาจเงิน