ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 34

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธีร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานด้วยท่าทีสุขุม ก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

" เข้ามาได้ "

มีมี่ที่อยู่นอกห้องได้ยินก็ผลักประตูเดินเข้ามาในห้องแล้วมาหยุดลงตรงหน้าบอสของหล่อนแล้วเอ่ยเข้าประเรื่องทันที

" บอส เรื่องหาแม่บ้าน มีมี่ว่าคุณสมบัติของน้องนับหนึ่งก็ตรงตามที่บอสต้องการเลยนะคะ บอสลองพิจารณาน้องนับหนึ่งหน่อยได้มั้ยคะ "

ธีร์ทำหน้านิ่งทำเป็นสนใจงานในมือแล้วเอ่ยตอบมีมี่ไปว่า

" อื้อ ได้สิ ถ้าเธอต้องการทำ ดีเหมือนกันเธอจะได้ ไม่ต้องเดินทางไปกลับ "

เมื่อเจ้านายตอบตกลงโดยไม่เอ่ยขัดอะไรใดๆ ทำเอามีมี่ถึงกับอ้าปากค้าง

จ้องหน้าบอสสุดหล่อของตัวเองด้วยแววตาเบิกกว้างอย่างอึ้งๆ

ธีร์ละสายตาจากงานในมือแล้วมองหน้ามีมี่พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างสุขุม

" คุณอึ้งอะไร "

มีมี่กลับมากะพริบตาปริบๆแล้วเอ่ย

" บอสตอบตกลงโดยไม่คิดจะพูดหรือถามอะไรเลยเหรอคะ "

" ให้ถามอะไร "

ธีร์เอ่ยถามขึ้นเสียงเย็น

" ก็อย่างเช่น นับหนึ่งจะทำไหวมั้ย มันจะกระทบกับงานกับการเรียนหรือเปล่าอะไรทำนองนี้ค่ะบอส "

ธีร์จ้องหน้ามีมี่แล้วเลิกคิ้วขึ้นพพร้อมกับเอ่ยอย่างสุขุมด้วยความมั่นใจ

" ผมมั่นใจในตัวนับหนึ่ง ผมเชื่อว่าเธอทำได้ เข้าใจยัง "

มีมี่จ้องหน้าเจ้านายหนุ่มหน้าหล่อแล้วเอ่ยในสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกมา

" บอสรู้อยู่แล้วใช่มั้ยคะ ว่าน้องนับหนึ่งต้องสนใจงานนี้ เลยรับสมัครแม่บ้านที่มีหุ่นสวยหน้าตาดีแบบนั้นค่ะ "

ธีร์หรี่ตาลงอย่างช้าๆแล้วเอ่ยเสียงเย็น

" มีมี่ นับวันดูเหมือนว่าคุณจะรู้มากขึ้นทุกทีเลยนะ แบบนี้ ผมคงต้องส่งคุณไปดูแลสาขาที่ต่างจังหวัดแล้วมั้ง "

" บอสขู่แบบนี้อีกแล้ว แสดงว่าบอส ชอบน้องนับหนึ่งใช่มั้ยคะ ถึงได้หาเรื่องให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ "

" คุณพูดมากเกินไปแล้ว "

ธีร์เอ่ยออกมาเสียงต่ำอย่างสุขุมเคร่งขรึม แต่มีมี่กลับเอ่ยต่อโดยไม่สนใจน้ำเสียงของเจ้านายเลย

" มีมี่อยู่กับบอสมาเกือบห้าปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นบอสสนใจพนักงานคนไหนขนาดนี้มาก่อน

ไหนจะเรื่องกินเลี้ยงวันเกิดนั่นอีก บอสรู้ตัวบ้างมั้ยคะ ว่าตัวเองมีพิรุธหลายอย่างเลย

คนอื่นไม่สงสัยเพราะอาจไม่ทันสังเกต แต่มีมี่สังเกตทุกอย่างเลยนะคะ แค่ไม่พูด "

" งั้นเหรอ ในเมื่อช่างสังเกตแบบนั้น เดือนหน้าก็ลงไปอยู่สาขาทางเหนือเลยนะ ไปสังเกตธรรมชาติทางเหนือสักปีสองปี "

มีมี่ได้ยินดังนั้นก็ฉีกยิ้มแห้งออกมาแล้วเอ่ย

" ถ้ามีมี่ไปน้องนับหนึ่งคงคิดถึงมีมี่แย่เลย น้องยิ่งไม่ค่อยคบค้าสมาคมกับใครด้วย บอสแน่ใจเหรอคะ ว่าจะให้มีมี่ไป "

จริงๆหล่อนสงสัยมาตั้งแต่วันที่เจอนับหนึ่งนั่งทานข้าวกับบอสในภัตคารแล้ว

เพียงแต่นับหนึ่งมีนิสัยบางอย่างที่อ่อนต่อโลกและดูไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ ว่าบอสสนใจในตัวเธออยู่ หรือจะพูดอีกอย่างคือ เธอเป็นพวกไม่สนใจเรื่องผู้ชายเหมือนหญิงสาวคนอื่น

แต่วันนี้ทำให้หล่อนแน่ใจว่าบอสหลงเสน่ห์ความเป็นนับหนึ่งเข้าแล้วจริงๆ

" มีมี่คุณพูดมากน่ารำคาญ ออกไปได้แล้ว ก่อนที่ผมจะตัดสินใจส่งคุณไปจริงๆ "

ธีร์ขมวดคิ้วเข้ม เอ่ยอย่างรำคาญความสอดรู้ของมีมี่ด้วยน้ำเสียงเย็น บ่งบอกว่าเขากำลังจะหมดความอดทน

มีมี่เห็นดังนั้นจึงยิ้มออกมาอย่างทะเล้นแล้วเอ่ย

" โอเคค่ะบอส มีมี่จะออกไปแล้ว บอสไม่ต้องเก๊กหรอกนะคะ มีมี่เข้าใจ เพราะขนาดมีมี่เองยังหลงในความเป็นน้องนับหนึ่งเลยค่ะ "

เอ่ยจบหล่อนก็หมุนตัวเดินออกไปด้วยความภาคภูมิใจที่รู้จุดอ่อนของบอสและทำให้บอสขู่อะไรหล่อนไม่ได้อีก

ธีร์ละสายตาจากมีมี่แล้วหันมามองนับหนึ่งผ่านจอกล้องวงจรปิดด้วยแววตาอบอุ่นอย่างอ่อนโยนทันที

สำหรับเขาการชอบใครสักคน มันไม่จำเป็นต้องครอบครองหรอก

ขอแค่ได้เห็นเธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกวันแค่นี้ก็ทำให้เขามีความสุขแล้ว

นับหนึ่งนั่งเฝ้าเคาน์เตอร์ในใจก็แอบลุ้นว่าบอสจะรับเธอหรือเปล่า

พอเห็นมีมีมี่เดินลงบันไดมา เธอจึงรีบลุกไปหาหล่อนแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

" พี่มี่ บอสว่าไงบ้างคะ "

มีมี่จูงมือเธอเดินมานั่งในเคาน์เตอร์แล้วเอ่ย

" บอสบอกว่า ก็ได้ เขาอนุญาตให้น้องทำงานบ้านได้ พรุ่งนี้น้องก็ย้ายเข้ามาอยู่ห้องข้างๆบอสเลยนะ "

" จริงเหรอคะ "

นับหนึ่งเอ่ยถามขึ้นด้วยความดีใจ

" อื้อ "

มีมี่พยักหน้าตอบ

แล้วนับหนึ่งก็โผเข้ากอดมีมี่พร้อมกับเอ่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณจากใจ