ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 69

วันต่อมา ช่วงสายๆธีร์กลับมาจากต่างจังหวัดก็ขับรถมาที่ร้านเลย

นับหนึ่งกับมีมี่ที่นอนในห้องก็เพิ่งตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน

เนื่องจากเมื่อคืนนับหนึ่งอ่านบทจนถึงตีสองเลยทำให้ตื่นสาย

หลังจากผลัดกันอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ พอออกมานั่งลงบนเก้าอี้

เหมือนทั้งสองจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยมองหน้ากันอย่างตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง แล้วมีมี่ก็เอ่ยถามขึ้น

" เราลืมอะไรในห้องเก็บของหรือเปล่า "

นับหนึ่งได้แต่พยักหน้าตอบ

" อื้อๆ "

" เชี่ย เราตื่นสายขนาดนี้ พวกเขาคงถูกปล่อยไปแล้วมั้งเนี่ย "

เอ่ยจบทั้งสองก็รีบวิ่งออกจากห้องลงไปยังชั้นล่าง พอถึงชั่นล่างก็รีบเปิดประตูเข้าไปดูในห้องเก็บของทันที

" คนหายไปแล้ว! "

มีมี่อุทานออกมาทันที่ที่ตรงหน้าไร้เงาสองชายฉกรรจ์ในห้องเก็บของ

" แล้วแบบนี้ เราก็ไม่รู้แล้วน่ะสิ ว่าใครส่งพวกเขามา "

นับหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ากังวล มีมี่จับข้อมือน้องพร้อมกับเอ่ย

" ต้องเป็นครีมกับเจนแน่ๆที่ปล่อยสองคนนี้ไป ไปเราไปถามพวกเขากัน "

เอ่ยจบหล่อนก็จูงมือนับหนึ่งออกไป เดินเข้าไปหาครีมที่กำลังรับออเดอร์อยู่แล้วนั่งรออย่างเงียบๆ

หลังจากครีมรับออเดอร์เรียบร้อยแล้วก็หันมามองนับหนึ่งกับมีมี่แล้วเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน

" จะมาถามเรื่องผู้ชายสองคนนั้นใช่มั้ย "

" อื้อ/ค่ะ "

ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกับตอบรับคำ แล้วนับหนึ่งก็เอ่ยถามขึ้น

" พี่ปล่อยพวกเขาไปเหรอคะ "

ครีมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้ไปที่เจนที่หันหลังให้ เธอกำลังชงกาแฟให้ลูกค้าอยู่

พอชงเสร็จก็แต่งหน้าด้วยฟองนมกับคาราเมลเรียบร้อยแล้ว เธอก็ถ้วยวางลงในถาดที่พร้อมเสิร์ฟ

ครีมเลยรีบยกถาดออกไปเสิร์ฟพร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายเสียงขุ่นก่อนจะเดินออกไป

" ปล่อยคนไปโดยไม่รู้จักคิดให้รอบคอบก็อยู่ตอบน้องเองแล้วกัน "

" ไม่ใช่ไม่คิด แต่คิดดีแล้วต่างหากล่ะ "

เจนงึมงำก่อนจะหันมามองหน้านับหนึ่งกับมีมี่ด้วยสีหน้ายิ้มแห้ง

" พี่เจน ตอบมาค่ะ ว่ามำไมต้องปล่อยพวกเขาไปด้วย แล้วทำไมถึงไม่ถามพวกเราสองคนก่อน "

มีมี่นั่งกอดอก เอ่ยเสียงต่ำจับจ้องเจนอย่างไม่กะพริบ เจนยิ้มแหยแล้วเอ่ยอธิบายขึ้น

" คืองี้นะ เมื่อเช้าอ่ะ พี่กับครีมเข้ามาเจอสองคนนั้นเข้า

ก็ได้สอบถามไป ว่าเป็นขโมยหรือเปล่า ทำไมถึงถูกจับมัดไว้แบบนี้

พวกเขาบอกว่า แค่ตามน้องนับหนึ่งมาเฉยๆ เพราะชื่นชอบน้องเป็นพิเศษ

เป็นแฟนคลับของน้องเลยตามมา ไม่ได้มีเจตนาคิดร้ายอะไรเลย

สีหน้าพวกเขาเมื่อเช้านี้ ดูอิดโรยเหมือนจะหิวมาก พี่สงสารก็เลยปล่อยไปจ้ะ พวกเขาดูไม่มีพิษมีภัยจริงๆนะ

การที่เราจับพวกเขาขังไว้โดยไม่แจ้งตำรวจ หากพวกเขาไม่พอใจ

ก็อาจจะแจ้งความจับเราในข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวได้นะ

พี่กลัวน้องจะเสียชื่อเสียงเลยปล่อยๆพวกเขาไป ทีหลัง ถ้ามีอะไรก็ให้รีบแจ้งตำรวจก่อนเลยนะ อย่าทำแบบนี้อีก

ถ้าเกิดคนที่เราจับมัดไว้ เป็นอะไรขึ้นมาน้องสองคนจะซวยเอานะ "

" เขาพูดว่าเป็นแฟนคลับน้อง ชื่นชอบน้อง ไม่ได้คิดร้ายอะไร พี่ก็เชื่อเหรอ "

มีมี่โมโหมากที่เจนปล่อยคนไปโดยไม่ถามพวกเขาก่อน

นับหนึ่งคิดตามที่เจนพูดแล้วเอ่ยขึ้น

" อืม...ที่พี่เจนพูดมันก็ถูก หากว่าสองคนนั้นเป็นอะไรในมือเรา เราสองคนนี้แหละที่จะซวย เราสองคนลืมคิดตรงส่วนนี้ไปเลย ขอบคุณพี่เจนมากนะคะ "

เจนเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม

" จ้ะ "

เมื่อวานหลังจากที่ที่ทุกคนออกจากร้านไป นับหนึ่งกับมีมี่ที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็อาสาปิดร้านให้เจนกับครีม

พอมาปิดผ้าม่าน ก็เห็นชายฉกรรจ์สองคน นั่งบนโต๊ะหินอ่อนหน้าร้าน ด้วยความสงสัยมีมี่เลยเดินเข้าไปถาม