ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 80

นับหนึ่งใส่ชุดเดรสสีฟ้าพาสเทลน่ารักๆ ผมที่มีการดัดลอนเล็กน้อย ถูกปล่อยผมลงมาอย่างเรียบง่าย

สวมรองเท้าส้นสูงแฟชั่นสีฟ้าพาสเทลเซตเดียวกับชุดตามที่เคธี่จัดให้ ทำให้บุคลิกแลดูสดใส เป็นธรรมชาติ

เธอลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในร้านอาหารสุดหรูที่ไม่คุ้นเคยอย่างเกร็งๆ กฤตที่รออยู่หน้าร้านอาหาร

พอเห็นนับหนึ่งลงจากรถ ก็ถึงกับยืนจ้องอย่างตกตะลึงในความสวยสดใสน่ารักของเธอ

[ เธอช่างดูสดใสน่ารักไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ ]

นับหนึ่งกวาดสายตาสังเกตทุกสิ่งรอบตัวอย่างเงียบๆ พอเห็นกฤตยืนอยู่ไกลๆ

เธอก็ฉีกยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ แล้วเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

" คุณกฤต คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ "

กฤตได้สติก็เอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยท่าทีนิ่งสงบ

" มารอรับคุณครับ "

นับหนึ่งชี้นิ้วมาที่ตัวเองพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นถาม

" รอรับฉัน "

กฤตจึงเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ

" ครับ "

นับหนึ่งทำหน้าหรี่ตาจ้องหน้ากฤตอย่างเงียบๆ

กฤตเลยเอ่ยถามขึ้น

" อย่าบอกนะว่า คุณไม่รู้ ว่ามีนัดทานข้าวกับท่านท่านประธาน "

นับหนึ่งส่ายหน้าแล้วเอ่ยตอบอย่างไม่คาดคิด

" ฉันไม่รู้ค่ะ ว่าท่านประธานที่พี่เคธี่ให้มาพบ คือเจ้านายของคุณ "

" ในเมื่อรู้แล้ว ก็เชิญเข้าไปข้างในเลยครับ ท่านประธานรอคุณอยู่ "

ได้ยินดังนั้น นับหนึ่งก็เอ่ยปฏิเสธขึ้นเสียงแข็ง

" ถ้าเป็นเขา ฉันไม่ขอร่วมโต๊ะค่ะ "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกไป กฤตจึงรีบวิ่งไปยืนขวางทางเธอไว้แล้วเอ่ยเสียงเรียบด้วยสีหน้าสุขุมนิ่งเฉย

" อย่าทำให้ผมลำบากใจเลยครับ "

นับหนึ่งยืนจ้องหน้าเขาแล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา

" ดูแล้ว ฉันไม่สามารถไว้ใจคุณได้ตามที่พี่มีมี่บอกเลย

คุณก็รู้ ว่าเจ้านายของคุณอันตรายมาก สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน

ยิ่งให้อยู่ตามลำพัง ยิ่งไม่ควร แต่คุณก็ยังอยากให้ฉันไปพบเขา

พี่เคธี่ก็อีกคน หวังดีกับฉันจริงๆ อย่างที่พูดหรือเปล่า ถึงให้ฉันมาพบคนอย่างนายกวินคนเดียว

ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่เข้าไปพบเขาเด็ดขาด ถ้าคุณไม่หลีกทาง อย่าหาว่าฉัน ไม่เกรงใจก็แล้วกัน "

เมื่อเห็นท่าทางดื้อรั้นไม่สนใจใครของนับหนึ่ง กฤตจึงเอ่ยขึ้น

" ท่านประธานแค่ต้องการทานข้าวกับคุณ การที่คุณเคธี่ยอมส่งคุณมา

ก็แสดงว่า ท่านประธานได้ทำการตกลงกับคุณเคธี่แล้ว ว่าจะไม่แตะต้องคุณ นอกจากทานข้าว

คุณเชื่อใจคุณเคธี่ได้ เขาไม่ใช่นักปั้นที่เห็นแก่เงิน ยอมส่งเด็กของตัวเองขายให้คนรวย

เด็กที่เขาปั้นล้วนเป็นนักแสดงที่มีเกียรติและมีคุณภาพ ไม่ใช่ใครอยากได้ก็จะได้ง่ายๆ

ยิ่งคุณเป็นเด็กใหม่ที่เขาไว้ใจมอบงานใหญ่ให้ เขาก็จะยิ่งหวงมาก

คุณเข้าไปเถอะ ทานข้าวเสร็จก็ออกมา ดีกว่าทำให้ท่านประธานโกรธแล้วเล่นงานคุณเคธี่นะ

ในวงการนี้ มีเพียงคุณเคธี่เท่านั้นที่ท่านประธานพอจะให้เกียรติบ้าง อย่าทำให้เขาเดือดร้อนเลย "

กฤตเกลี้ยกล่อมให้นับหนึ่งเข้าไปพบเจ้านายของตัวเอง ไม่ใช่ว่าไม่ห่วง แต่เขาเชื่อมั่นในการตัดสินใจของเคธี่

เพราะเขารู้มาว่า ที่เจ้านายของเขาซื้อบ้านให้นับหนึ่งอยู่ ยังต้องอยู่ในข้อตกลงสัญญา

ที่นับหนึ่งเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแบรนด์ของบริษัท ไม่ใช่เคธี่ยอมให้เจ้านายเขา ซื้อให้ด้วยความพิสวาสเหมือนดารานางแบบคนอื่น

ทุกอย่างมีการเซฟตัวนักแสดงอย่างดี เพื่อไม่ให้เสียชื่อเสียงในภายหลัง

และเป็นการปกป้องนักแสดงที่ปั้นมาอย่างชาญฉลาด โดยสร้างคุณค่า ยกระดับนักแสดงของตัวเองให้มีเกียรติ

หยิ่งในศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิง โดยไม่ให้ใครเข้าถึงตัวนักแสดงในสังกัดได้ง่ายๆ

ทำให้คนใหญ่คนโตรวมถึงเจ้านายเขาให้เกียรตินักแสดงที่เคธี่ปั้นมาอย่างมาก

ทุกคนที่เคธี่ปั้นมาเปรียบดั่งเพชรแท้ ที่ผ่านการเจียระไรมาอย่างดีมีคุณภาพและมีมูลค่าสูง

พอได้ฟังคำพูดของกฤตนับหนึ่งใช้เวลาตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น

" ก็ได้ ฉันจะลองเชื่อคำพูดของคุณอีกสักครั้ง หวังว่าคุณจะไม่หลอกฉัน

ให้เข้าไปติดกับเจ้านายเลวๆของคุณ เหมือนกับครั้งแรกที่เจอกันนะ

ไม่อย่างงั้น ชาตินี้ทั้งชาติ ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเหมือนกับที่ไม่ให้อภัยเจ้านายเลวๆคนนั้นของคุณ

ต่อให้ฉันตายไปกี่ภพกี่ชาติ ก็จะไม่มีวันอโหสิกรรมให้คุณเด็ดขาด "

เธอเอ่ยเสียงแข็งอย่างดุดัน แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นที่ฝังใจ จนกฤตแอบตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนที่แค้นฝังใจขนาดนี้

และในขณะที่นับหนึ่งยืนเอ่ยกับกฤตอยู่นั้น กวินก็เดินเข้ามาได้ยินพอดี

เขายืนอยู่ข้างหลังเธอห่างออกไปเพียงสองก้าว

เลยได้ยินทุกคำพูดของเธอ

เขารู้ว่าคำพูดของเธอมันหมายถึงเขาในอดีต ตอนนี้เขามั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่านับหนึ่ง คือสาวน้อยในคืนนั้น

แต่ในความดีใจกลับทำให้เขาใจสั่นไหวหวั่นเกร็งจนไม่กล้าแสดงตัวตนให้เธอรู้ว่า เขาคือชายสวมหน้ากากคนนั้น

กฤตละสายตาจากนับหนึ่งแล้วมองไปข้างหลังเธอพร้อมกับค้อมตัวเล็กน้อยอย่างนอบน้อม

นับหนึ่งขมวดคิ้วเรียวสวยแล้วหมุนตัวหันไปมองตามสายตากฤต

เมื่อนับหนึ่งหันมา กวินก็จ้องเอาแต่จ้องหน้านับหนึ่งด้วยความดีใจ ราวกับได้ของรักของหวงที่หายไปนานกลับคืนมา

นับหนึ่งมองหน้าเขาด้วยแววตาดุเอาเรื่องแล้วเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเย่อหยิ่งอย่างเย็นชา

" ในเมื่อคุณได้ยินที่ฉันพูดกับคุณกฤตหมดแล้ว หวังว่าการทานข้าววันนี้ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ "

กวินพยักหน้าให้เธอเบาๆหนึ่งทีแล้วเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับใช้สายตาให้เธอเข้าไปข้างใน

" เชิญ "

นับหนึ่งหลุบตาลงอย่างเย็นชาแล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารโดยไม่สนใจสองหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลัง

กวินมองหน้ากฤตด้วยแววตาดุดันแล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ ที่กฤตโกหกว่านับหนึ่งไม่ใช่สาวน้อยในคืนนั้น

" หากฉันไม่ลงมาดู ก็คงจะยังไม่รู้สินะ ว่านับหนึ่งคือหญิงสาวคนนั้น "

" ขอโทษครับ "

กฤตก้มหน้ามองต่ำพร้อมกับเอ่ยขอโทษอย่างหน้านิ่งๆ ทำให้กวินรู้สึกเกลียดหน้านิ่งๆของกฤตมาก

เขาโกรธมากที่ลูกน้องชอบผู้หญิงของตัวเองและมั่นคงในความรู้สึก จนไม่เกรงกลัวความผิด ยอมโกหกเพื่อไม่ให้เขาสมหวัง

" อย่างที่ฉันเคยพูด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด นายจะไม่ได้รับการละเว้นใดๆอีก ครั้งนี้หากไม่มีเหตุผลที่น่าฟังฉันไม่เก็บนายไว้แน่ "

เอ่ยจบเขาก็ยกโทรศัพท์กดโทรออกไปหากร ทันทีที่กรรับสาย เขาก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธจัดอย่างเยือกเย็น

" มาที่ร้านอาหารวิวเคียงเดือน แล้วลากตัวกฤตไปขังไว้ที่โกดังกลางป่า

ไม่มีคำสั่งจากผม ห้ามให้ข้าวให้น้ำ จนกว่าเขาจะสำนึกผิดได้จริงๆ "

คำสั่งเด็ดขาดของเจ้านายราวกับโทษตัดสินประหารที่ไม่อาจปฏิเสธได้ กรได้แต่เอ่ยตอบรับคำอย่างยำเกรง

" ครับ รับทราบครับ "

กรเอ่ยตอบรับคำอย่างไม่สามารถเอ่ยถามคำใดได้ และไม่เข้าใจว่าเพื่อนของเขาไปทำอะไรผิดอีก ถึงทำให้เจ้านายโกรธจัดขนาดนั้น

หลังจากกดวางสายไป กวินเหลือบมองกฤตด้วยแววตาแข็งกร้าวอย่างเยือกเย็น ก่อนจะหมุนตัวตามนับหนึ่งเข้าไปในร้านอาหาร

กฤตมองตามแผ่นหลังอันแข็งแกร่งของเจ้านาย อย่างไม่รู้ชะตากรรมของนับหนึ่งอีกต่อไป

แอบหวังเพียงให้เจ้านายไม่ทำกับนับหนึ่งเหมือนผู้หญิงคนอื่น

จากนั้นก็นั่งรอกรมาลากตัวเขาไปจับขังตามคำสั่งเจ้านายอย่างเงียบๆ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง กรก็มาถึงร้านอาหาร เขาเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วเดินเข้ามาหากฤตพร้อมกับลูกน้องร่างสูงใหญ่อีกสองคน

" ไอ่กฤต นายทำอะไรให้เจ้านายโกรธอีกวะ "

เขาเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ กฤตจึงเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า

" เรื่องเดิม "

เอ่ยตอบเพื่อนแล้ว เขาก็เดินไปที่รถโดยมีชายฉกรรจ์สองคนตามประกบข้าง

กรเลยเอ่ยด่าทอตามหลังเพื่อนด้วยความโมโห

" นายมันโง่จริงๆเลยว่ะไอ่กฤต "

เขาโมโหเพื่อนมากที่ทำให้ตัวเองรับโทษเพราะผู้หญิงครั้งแล้วครั้งเล่า

เขาไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดี ถึงทำให้เจ้านายกับกฤตหลงกันนักหนา