ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 84

รถหรูสีดำเงา ขับเข้ามาในบริเวณบ้านหลังใหญ่ของนับหนึ่ง

มีมี่กับเคธี่ที่นั่งรอการกลับมาของนับหนึ่งในบ้าน พอได้ยินเสียงรถ พวกเขาก็รีบเดินออกมาดูทันที

นับหนึ่งกำลังยื่นมือออกไปเปิดประตู เตรียมจะลงจากรถ กวินที่นั่งหน้านิ่งอยู่ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" คุณมีถ่ายละครวันไหน ผมจะมารับ "

" ไม่เป็นไรค่ะ "

เธอเอ่ยปฏิเสธทันควันโดยไม่หันมามองคู่สนทนา

กวินจึงคว้าข้อมือเธอมาจับไว้แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับสบตาเธอ

ที่หันมามองเขาด้วยแววตาสุขุมอย่างลึกซึ้งด้วยสีหน้านิ่งๆ

" นับหนึ่ง ทำไมคุณถึงชอบปฏิเสธผมตลอดเลย ผมปวดใจนะรู้มั้ย

ผมก็มีหัวใจ มันไม่ง่ายเลย ที่ผมจะชอบจนตามเอาอกเอาใจผู้หญิงแบบนี้

คุณเป็นคนแรกและอาจจะเป็นคนสุดท้าย ที่ทำให้ผมชอบจนอยากจะดูแล

ดังนั้น คุณช่วยพูดจาหวานๆกับผมเหมือนที่พูดกับคนที่ชื่อธีร์นั่นหน่อยได้มั้ย

แล้วผมจะให้เกียรติ ให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ จะดูแลคุณให้ดีกว่าผู้หญิงคนอื่น "

คำพูดของเขาเกือบจะทำนับหนึ่งเห็นใจและใจอ่อนอยู่แล้ว

แต่ประโยคสุดท้าย ทำให้เธอได้สติขึ้นมา เธอจ้องเขม็งใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา

" คุณกวิน คุณคิดว่าผู้หญิงทุกคนอยากเป็นผู้หญิงของคุณหรือไง

คุณดูถูกศักดิ์ศรีของฉันมากเกินไปแล้วค่ะ คุณบอกว่าคุณมีหัวใจ ฉันก็มีหัวใจค่ะ รู้สึกได้และไม่พอใจเป็น

การที่คุณชอบฉันมันไม่ผิด แต่การที่คุณพยายามจะให้ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ มันผิดค่ะ

แล้วมันก็ทำให้ฉันไม่ชอบเอามากๆด้วย หากคุณอยากจะให้ฉันพูดจาดีๆด้วย

คุณก็ต้องดูที่ตัวคุณแล้ว ว่าจะให้เกียรติคนอื่นเป็นหรือเปล่า

เมื่อไหร่ที่คุณให้เกียรติเพศแม่ของคุณ เมื่อนั้นแหละค่ะ ที่ฉันจะพูดจาหวานๆกับคุณ "

เธอเอ่ยอย่างรู้สึกรำคาญ

" ได้ ผมจะทำตามที่คุณต้องการ "

ได้ยินดังนั้น ดวงตานับหนึ่งก็เบิกกว้างขึ้น เธอสบตากับเขาแบบอึ้งๆ

ไม่คิดว่าเขาจะตอบตกลงง่ายขนาดนั้น ทำให้เธอเริ่มรู้สึกสับสนขึ้นมาในใจจนกะพริบตาปริบๆ

กวินเอ่ยต่อเสียงอ่อนในขณะที่สบตากับนับหนึ่งด้วยแววตาอ่อนโยนอย่างลึกซึ้ง

" แต่...คุณห้ามไปคลุกคลีหรือใกล้ชิด สนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นโดยไม่จำเป็นนะ

และต้องยอมให้ผมไปรับ ไปส่ง คุณทุกครั้งที่ไปกองถ่าย ให้โอกาสผมได้เดินหน้าจีบคุณนะครับ "

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาทรงเสน่ห์ดูอ้อนวอนอย่างน่าเห็นใจ

เมื่อเห็นว่า นับหนึ่งสบตากับเขาอย่างนิ่งๆ โดยไม่เอ่ยอะไร กวินจึงเอ่ยต่อว่า

" ผมชอบคุณจริงๆนะ ผมเองก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง

ที่อยากจะมีครอบครัว มีลูก ผมรักเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไป ไม่ได้ไร้หัวใจอย่างที่คุณคิดเลย

คงเพราะที่ผ่านมา ผมไม่เคยชอบใคร เลยไม่รู้ว่า จะต้องเข้าหาคนที่ชอบยังไง ถึงจะเรียกว่าจีบ "

กวินพยายามแสดงความจริงใจออกมาเพื่อให้นับหนึ่งเข้าใจ จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า

" ผมขอโทษนะที่เคยจูบคุณอย่างเอาแต่ใจ สำหรับผมแล้ว การจูบ

คือการแสดงความชอบ แต่กลับไม่เคยรู้เลย ว่ามันทำให้ผู้หญิงไม่ชอบและเป็นการไม่ให้เกียรติ

ผมขอโทษ คุณอย่าเพิ่งตัดสินว่าผมเป็นผู้ชายไม่ดีนะ ถึงแม้ว่าผมจะเคยมีอะไรกับผู้หญิงมามากมาย

แต่ผมไม่เคยจูบใครมาก่อนเลยนะ คุณเป็นคนแรกและเป็นเดียวที่ผมอยากจูบ

ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ผมจะยอมและตามใจคุณทุกอย่างเลย

ขอแค่คุณให้โอกาสผมได้จีบคุณ ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคุณครับ "

กวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียงทุ้มเบาที่แฝงไปด้วยความหนักแน่นจริงใจ

นับหนึ่งสบตากับเขาอย่างเงียบๆ เธอรู้สึกว่าเขาพยายามเข้าหาเธอตลอดจริงๆ

เข้าหาด้วยวิธีต่างๆนาๆ ตอนนี้ก็มาแบบจริงจัง ดูจริงใจ เอามากๆ

ไม่ใช้อำนาจข่มขู่ รังแกอย่างเอาแต่ใจเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการอีก

เธอรู้ว่าเขามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง แต่ไม่คิดว่าที่แอบแฝงนั้นคือเขาชอบเธอและคิดจะจีบเธอ

[ หรือว่านี่จะเป็นตัวตนของเขา ถ้าเช่นนั้นเขาก็ไม่ได้ไร้หัวใจนี่นา

ในเมื่อเขาไม่ใช้อำนาจมาควบคุมเรา ถ้าตอบตกลงยอมให้เขาจีบ

แล้วให้เขารักษาระยะห่างกับเราไว้ น่าจะเป็นวิธีที่เวิร์กสุดแล้ว

ไม่น่าจะเสียหายอะไร อย่างน้อย เขาก็ให้เกียรติเรา ยังไงเราก็ทำอะไรเขาไม่ได้ งั้นก็อยู่กันดีๆอย่างสงบสุขจะดีกว่า ]

เมื่อคิดดังนั้นแล้ว เธอก็เอ่ยขึ้น

" ก็ต้องรอดูค่ะ "

เธอเองก็ไม่ค่อยเชื่อเหมือนกัน แต่ก็ต้องรอดูกันต่อไป

ตั้งแต่พ่อผู้บังเกิดเกล้า เห็นดีเห็นงามกับแม่เลี้ยง

ส่งเธอไปขายให้กับชายแปลกหน้า

เธอก็ไม่ไว้ใจหรือเชื่อใจใครอีก นอกจากคุณธีร์กับพี่มีมี่แล้วก็พี่เจนพี่ครีม

เคธี่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็รู้สึกโล่งอก ที่นับหนึ่งกลับมาอย่างปลอดภัย

ที่แกยอมส่งเธอไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเชื่อมั่นในความฉลาดรู้จักเอาตัวรอดของนับหนึ่งด้วย

และแกก็ได้แอบซื้อตัวพนักงานที่คอยบริการดูแลนับหนึ่งอยู่ห่างๆเช่นกัน

" ในเมื่อน้องนับหนึ่งกลับมาแล้ว ก็เข้าบ้านไปอาบน้ำอาบท่าแล้วนอนพักผ่อนเถอะ พี่จะกลับแล้ว "

เคธี่เอ่ยกับสองพี่น้องคู่ซี้ด้วยสีหน้ายิ้มอ่อน

" ค่ะ แต่นี่มันดึกมากแล้วนะคะ พี่เคธี่นอนค้างที่นี่เถอะค่ะ อย่าขับรถกลางคืนเลยนะคะ "

นับหนึ่งเอ่ยชวนด้วยความเป็นห่วง เคธี่ยิ้มแล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงอ่อน

" พรุ่งนี้พี่มีงานเช้า อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้ขับรถมาเอง น้องไม่ต้องห่วงนะ "

" ค่ะ งั้นก็ ฝันดีนะคะ "

" จ้ะ ฝันดี "

เอ่ยจบ เคธี่ก็เดินตรงไปที่รถของตัวเองแล้วขึ้นไปนั่งในรถ

นับหนึ่งกับมีมี่ก็คอยยืนส่งแกจนรถของแกเคลื่อนตัวออกไกลจนลับตา ถึงจะเดินกลับเข้าบ้าน

เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว นับหนึ่งก็พิมพ์ข้อความส่งไปให้ธีร์ทางแชท

( กลับมาถึงแล้วค่ะ ฝันดีนะคะ )

ธีร์ที่นั่งรอเธออยู่พอเห็นข้อความแจ้งเตือนบนหน้าจอโทรศัพท์ ก็รีบเปิดอ่านแล้วพิมพ์ตอบกลับไปทันที

( ฝันดีเช่นกันครับ )

นับหนึ่งเปิดอ่านข้อความของธีร์แล้วก็วางโทรศัพท์ลงใต้โต๊ะโคมไฟแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

พออาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาแต่งตัว สวมใส่ชุดนอนตัวโปรดที่ใส่แล้วรู้สึกสบายตัว

จากนั้นเธอก็เดินขึ้นมานอนลงบนเตียงโอบกอดหมอนที่เป็นรูปหน้าของแม่ไว้แล้วหลับตาลง

สักพักลมหายใจแผ่วเบาก็เริ่มสม่ำเสมอหนังตานิ่งสงบเข้าสู่ห้วนนิทราในยามค่ำคืน