ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 85

พอไม่มีงานอะไรแล้ว นับหนึ่งก็เก็บตัวเงียบ งดติดต่อกับคนอื่น เพื่อเตรียมพร้อมในการถ่ายละคร

ในทุกๆวัน เธอตั้งใจอ่านบทและทำความเข้าใจกับอุปนิสัยของตัวละคร จะได้เข้าถึงบทบาทให้มากที่สุด

เนื่องจากเป็นละครเรื่องแรก เธอจึงตั้งใจและขยันมากกว่าคนอื่นหลายเท่า เพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วงของใครในเวลาที่ถ่ายทำ

เธอปิดโทรศัพท์ไว้ในโหมดเครื่องบิน ไม่ให้ใครโทรมารบกวน

ในเวลาที่อ่านบทหรือในระหว่างที่ซ้อมบทอยู่กับพี่เคธี่ และก่อนที่จะเก็บตัวซ้อมบท เธอก็ได้แจ้งให้ธีร์ทราบ ว่าจะเก็บตัวอ่านบท

ธีร์เลยไม่ได้โทรมารบกวน ปล่อยให้เธอทำงานที่ชอบให้เต็มที่ด้วยความเข้าใจ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา......

กวินขับรถมารับนับหนึ่งด้วยตัวเองแต่เช้า

พอเขามาถึงหน้าบ้านนับหนึ่งก็เดินออกมาจากบ้าน ตรงมาที่รถของเขาที่จอดรออยู่ แล้วยื่นมือออกไปเปิดประตู เข้าไปนั่งข้างเขา

หลังจากเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้วกวินก็ขับออกไปจากบริเวณบ้านทันที

ตั้งแต่เข้ามาในรถ นับหนึ่งก็ได้แต่นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง

เธอไม่รู้ว่าจะพูดคุยอะไรกับคนข้างๆ เลยทำให้บรรยากาศภายในรถเงียบสงัด จนได้ยินเสียงลมแอร์

กวินจึงทำลายความเงียบลงโดยการเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

" ถ้าคุณถ่ายเสร็จก็โทรมานะ ผมจะได้มารับคุณ "

" ค่ะ "

นับหนึ่งเอ่ยตอบเสียงเรียบเพียงสั้นๆแล้วก็นั่งนิ่งเงียบต่อไป กวินจึงเอ่ยถามขึ้น

" เราแวะทานข้าวกันก่อนมั้ย "

ได้ยินดังนั้น นับหนึ่งก็รีบเอ่ยปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย

" คงไม่ทันแล้วค่ะ นี่เป็นวันแรกของการทำงาน ฉันไม่อยากไปถึงทีหลัง แล้วฉันก็ไม่ชอบให้คนอื่นรอด้วยค่ะ "

ได้ยินดังนั้น กวินจึงลองทดสอบเธอ โดยเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเรียบอย่างหน้านิ่งๆ

" คุณเป็นนางเอกนะ ไปถึงช้าหน่อยก็ไม่มีใครว่าให้คุณหรอก แวะทานข้าวเถอะ "

นับหนึ่งยังคงนั่งหน้านิ่งพร้อมกับเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยชอบใจ

" หากทุกคนมีความคิดเหมือนคุณ สังคมไทยคงจะเหลื่อมล้ำและวุ่นวายน่าดูค่ะ "

กวินแอบยิ้มมุมปากเบาๆแล้วเอ่ยเพียงสั้นๆว่า

" งั้นเหรอ "

" ค่ะ สำหรับฉันแล้วทุกคนคือคนเหมือนกัน มีหัวใจหนึ่งดวงเท่าๆกัน เคืองได้ ไม่พอใจเป็นเหมือนกัน

ดังนั้น ไม่ว่าจะบทบาทไหนก็ล้วนล้วนสำคัญทั้งนั้น และทุกคนก็ล้วนมีความเท่าเทียมกันหมด

ไม่ใช่ว่าเป็นนางเอกแล้วจะมีสิทธิพิเศษเหนือคนอื่น นึกจะมาสายก็สายได้ ไม่ใช่ค่ะ

คนแบบนั้น มันไร้จิตสำนึกและเห็นแก่ตัวเกินไปค่ะ ฉันไม่ชอบ "

เธอเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่งเฉยทำให้ท่าทีของเธอแลดูเย็นชาจนน่าเกรงขาม

กวินยิ้มในหน้าอย่างนิ่งๆ แววตาคมทรงเสน่ห์จับจ้องบนทางข้างหน้าอย่างมีสมาธิแล้วเอ่ยต่อ

" ก็จริงของคุณนะ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมรู้จัก ที่มีความคิดไม่เหมือนคนอื่นเลย "

" คนอื่นไม่ได้เกิดมาจากท้องเดียวกันกับฉัน จะให้เหมือน ก็คงเป็นไปไม่ได้ค่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้อยากเหมือนผู้หญิงของคุณด้วย "

ได้ยินดังนั้น กวินแอบพอใจในตัวแม่ของทายาทตัวน้อยในอนาคตของเขา

การที่นับหนึ่งมีความคิด ความอ่าน ที่แตกต่างไปจากหญิงสาวคนอื่น มันยิ่งทำให้เขาสนใจในตัวเธอมากขึ้น

ในเมื่อเธอเป็นคนให้ความสำคัญกับงานและเวลามากขนาดนั้น เขาจะไม่บังคับเธออีก

เพราะเธอเป็นคนเดียวที่เหมาะสมจะเป็นแม่ของลูกเขา เขายินดีที่จะอดทนรออย่างใจเย็น

และจะคอยตามใจ จนกว่าเธอจะใจอ่อน ยอมเป็นผู้หญิงของเขาอย่างเต็มใจ

หลังจากจบสนทนา บรรยากาศภายในรถ ก็กลับมาเงียบลงอีกครั้ง

ไม่นานกวินก็ขับมาถึงสถานที่ถ่ายทำ แล้วเลี้ยวเข้ามาจอดในบริเวณสำหรับที่จอดรถ

นับหนึ่งหันมามองเขาแล้วเอ่ยขอบคุณเสียงเรียบ

" ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง "

เอ่ยจบ เธอก็หันหน้ากลับ พร้อมกับยื่นมือออกไปเปิดประตู กวินมองนับหนึ่งที่กำลังเปิดประตูแล้วเอ่ยขึ้น

" ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมจะอยู่รอคุณที่นี่ "

นับหนึ่งหันมามองเขาแล้วเลิกคิ้วถามขึ้น

" คุณแน่ใจนะว่าจะรออยู่ที่นี่ "

" อือ "